گالری «G44» در شهر تورنتوی کانادا از ۱۵ اردیبهشت‌ماه سالجاری میزبان نمایشگاهی از آثار ۶ عکاس ایرانی با عنوان «جنسیت و آشکاری در عکاسی معاصر ایران» شده است.
در این نمایشگاه که با استقبال خوب منتقدین و علاقه‌مندان ساکن تورنتو (بزرگترین شهر کانادا) هم روبرو شده، عکس‌هایی از صادق تیرافکن، سمیرا اسکندرفر، امیرعلی قاسمی، آرمان استپانیان، عباس کوثری و زینب سالاروند به نمایش درآمده است. آثار این نمایشگاه، که تا ۲۷ خردادماه جاری ادامه خواهد داشت، بازگوکننده‌ی زندگی و کار در تهران امروز هستند و هر کدام از عکاسان شرکت‌کننده کوشیده‌اند با ظرافت و حساسیت نسبت به فرهنگ و شخصیت خود جلوه‌هایی از زندگی در این کلانشهر آسیایی را به تصویر بکشند.
گردآورنده‌ی این نمایشگاه دکتر «آندریا فیتزپاتریک» استاد «تاریخ و تئوری هنر» در دانشگاه اتاوا است که آشنایی زیادی با هنر خاورمیانه دارد. خانم فیتزپارک همزمان با این نمایشگاه که در تورنتو برپاست نمایشگاه دیگری نیز از عکاسی معاصر ایران با عنوان «رموز: تنش با سنت در عکاسی معاصر ایران» در شهر اتاوا برپا کرده است. وی از هنرشناسانی است که تاکنون هنر معاصر خاورمیانه و به خصوص بخش‌هایی از عکاسی معاصر ایران را به خوبی در کانادا معرفی کرده است. او این دو نمایشگاه را حاصل سفری به تهران در تابستان ۱۳۸۹ و آشنایی با تعداد زیادی از هنرمندان تجسمی ایرانی و گنجینه‌ی ارزشمند آثار هنری آنان می‌داند. آندریا فیتزپاتریک که مدتی درباره‌ی عکاسی ایران به پژوهش مشغول بوده، در گفتگو با وبسایت هنر تورنتو درباره قدمت عکاسی در ایران می‌گوید: «ایران نخستین کشور خاورمیانه است که عکاسی در آن رواج یافته و این کشور تاریخ عکاسی بسیار دیرپایی دارد که تقریبا به قدمت تاریخ عکاسی در اروپاست ولی در کمال تعجب در هیچ کتاب مرجع و مهم مربوط به تاریخ عکاسی که تاکنون در کشورهای غربی منتشر شده اشاره‌ای به این قضیه نشده است و اثری از تاریخ عکاسی باسابقه‌ی ایران نیست. نکته‌ی دیگری که تاریخ عکاسی ایران را از بسیاری از کشورهای دیگر متمایز می‌کند وجود عکس‌هایی از ایران قدیم است که توسط خود ایرانیان و از منظر یک ایرانی و نه فقط توسط گردشگران یا دیپلمات‌های خارجی، که گذارشان آن روز به ایران افتاده بود، عکاسی شده‌اند.»
مسئولین گالری «G44» در یادداشت ویژه‌ای، که برای معرفی این نمایشگاه نوشته‌اند، معتقدند این رویداد سعی دارد فارغ از کلیشه‌های رایج و مرسوم درباره‌ی ایران که هر روز در بسیاری رسانه‌ها تکرار می‌شود تمرکز خود و مخاطبان را بر روی تصویری واقعی و کمتر دیده شده از ایران امروز بگذارد. هنرمندان این نمایشگاه به صورتی ظریف و با بیانی غیرمستقیم در تلاش برای برقراری ارتباطی تصویری با مخاطبان هستند. آنها با بهره‌گیری از روش‌هایی چون استعاره و تمثیل و کاربرد برخی تکنیک‌های تجسمی، که بیشتر در مد، طراحی‌های گرافیکی و تبلیغاتی به کار می‌روند، مرز میان داستان‌گویی و مستند کردن را در آثارشان محو کرده‌اند. اگر چه میزان شناخت هر مخاطب خارجی از فرهنگ ایرانی به مقدار آشنایی او با خود کشور ایران هم مربوط است اما عکس‌های این نمایشگاه امکانی برای این مخاطبان فراهم می‌کنند تا با رها کردن فرضیات قدیمی و کلیشه‌ای درباره‌ی ایران به بینش و تصویری تازه و واقعی از زندگی و فرهنگ ایرانی دست یابند. شایان ذکر است گالری ۴۴ بخشی از فضای نمایشگاهی «مرکز عکاسی معاصر» محسوب می‌شود که از سال ۱۹۷۹ برای پشتیبانی و گسترش عکاسی در تورنتو تاسیس شده است.