نمایشگاهی از آثار ۹ هنرمند ایرانی با عنوان «رموز: تنش با سنت در عکاسی معاصر ایران» از ۷ اردیبهشت‌ماه جاری در گالری عکس «SAW» در شهر اتاوا، پایتخت کانادا، به نمایش گذاشته شده است.
این نمایشگاه یکی از معدود رویدادهای مربوط به هنر ایران در شهر اتاوا واقع در شرق کانادا است و در آن ۵ عکس از مجموعه‌ی «شبیه‌سازی» مهرداد عسگری طاری، ۳ عکس از مجموعه‌ی «یزد» جلال سپهر، یک عکس از سمیرا داورفرا، ۲ عکس از مجموعه‌ی «شمارها» از صادق تیرافکن، ۹ عکس از مجموعه‌ی «مجردها» از نجف شکری، ۴ عکس از مجموعه‌ی «لباس جدید امپراتور» از ملیکا شفاهی به همراه ۴ فیلم از سمیرا اسکندرفر و یک پرفورمنس از امیرعلی قاسمی در معرض بازدید علاقه‌مندان قرار گرفته است.
گردآورنده‌ی این نمایشگاه دکتر «آندریا فیتزپاتریک» استاد «تاریخ و تئوری هنر» در دانشگاه اتاوا است که آشنایی زیادی با هنر خاورمیانه دارد. خانم فیتزپارک که این نمایشگاه را با کمک و همراهی دانشگاه اتاوا و حمایت مالی شورای هنر کانادا، انجمن هنر انتاریو و بنیاد هنری Trillium برگزار کرده است درباره‌ی هنر ایران معتقد است هنرمندان ایرانی در سال‌های اخیر با وجود تمام محدودیت‌ها، مشکلات و کمبودهایی که با آنها روبرو هستند موفق شده‌اند جایگاه مهمی در عالم هنر روز دنیا بدست آورند و توجه بسیاری از مجامع و منتقدین هنری بین‌المللی را به سوی خود جلب کنند. آنها سنن و موضوعات منطقه‌ای را چنان موفقیت آمیز در کارشان مورد اشاره قرار می‌دهند که برای مخاطبین خارجی هم به همان میزان قابل درک است.
او در یادداشتی برای این نمایشگاه می‌نویسد: «این نمایشگاه گروهی نگاهی به استفاده مناسب از شیوه‌های هنر معاصر و رشته‌های هنری به ویژه عکاسی توسط آن دسته از هنرمندان ایرانی دارد که درصدد بیان نوعی «هم‌اکنونی» در آثار خود بوده و بدین‌ترتیب، قابلیت خوانش در حیطه‌ی الگوهای جهانی را جستجو می‌کنند. تقابل میان فناوری جدید و قدیم، کار دستی و ویرایش کامپیوتری، آنالوگ و دیجیتال، خیال و واقعیت، معنویت و مادی‌گرایی، مفاهیم ماورایی و زمینی، و بی‌دوامی تدریجی و رفتار دیوانه‌وار، از جمله کشمکش‌ها و تنش‌های متعدد آشکار در آثار هنری به نمایش درآمده در نمایشگاه قابل مشاهده است. این نمایشگاه همچنین به روش‌های کوتاه و ظریف سخن گفتن به زبان بصری شعر، استعاره، حکایت و همچنین اشارات مختلف (تصویری، نوشتاری و شنیداری) مورد استفاده‌ی هنرمندان اشاره دارد که موضوعات، اندیشه‌ها و خاطراتی را در ذهن بیدار می‌کنند.»
این استاد تاریخ هنر در ادامه‌ی این یادداشت درباره‌ی هدفش از برپایی این نمایشگاه می‌افزاید: «می‌خواهیم ببینیم چگونه مخاطبین کانادایی به رشته‌های هنری مانند عکاسی در ایران نگریسته و آنها را تعبیر و تفسیر می کنند؟ آیا رموز و نشانه‌های دیداری قابل درک خواهند بود؟ مسائل مرتبط با هویت، به ویژه جنبه‌هایی نظیر جنسیت، ملت، جامعه، تجسم و نسل در این رابطه از عوامل کلیدی به شمار می‌روند. هنرمندان ایرانی با استفاده از اشارات زیبایی‌شناسانه و رموز بصری با ظرافت و زیرکی خاصی میل و رغبت خود را به تعبیر و تفسیر شدن آثارشان و همچنین همگام شدن با جهان معاصری از فناوری‌های دیجیتالی بیان کرده و برای دست یافتن به این هدف، پیوندهای مؤثری با مخاطبان پیش‌بینی نشده خود برقرار می‌نمایند، درحالی‌که به دور از هرگونه حسرت و دلتنگی، نوعی نوگرایی منطقه‌ای متفاوت را مورد احترام قرار داده و از آن به عنوان مرجع
استفاده می‌کنند.»
خانم فیتزپارک درباره‌ی عنوان نمایشگاه یعنی «رموز: تنش با سنت در عکاسی معاصر ایران» هم می‌گوید به این دلیل این عنوان را برای نمایشگاه برگزیده که از یک طرف ایران کشوری با سابقه‌ی تاریخی چندین هزار ساله است و به ناچار در برخوردهای فرهنگی با چنین کشوری تاریخ و سنت همیشه نقشی پررنگ دارند و همواره نوستالژی بخش بزرگی از احساسات را تشکیل می‌دهد و از سوی دیگر نمود چنین فرضیه‌ای در آثار بسیاری از هنرمندان معاصر ایرانی و از جمله تمامی شرکت‌کنندگان در این نمایشگاه به روشنی دیده می‌شود و در این آثار رد و ارتباطی با گذشته حضور دارد. شایان ذکر است این نمایشگاه تا ۲۰ خردادماه سالجاری در محل گالری «SAW» در شهر اتاوا، مرکز استان اونتاریوی کانادا که چهارمین شهر پرجمعیت این کشور است، برپا خواهد بود.
