حسن غفاری از ممنوعیتها و محدودیتهای عکاسی از بناهای تاریخی و میراث فرهنگی کشور انتقاد کرد و خواستار رفع این محدودیتها برای عکاسان حرفهای میراث فرهنگی کشور شد.
حسن غفاری عکاس باسابقه مستنداجتماعی و میراث فرهنگی ایران با انتقاد از محدودیتها و ممنوعیتهای عکاسی از بناهای تاریخی و میراث فرهنگی کشور گفت: متأسفانه در میان انبوهی از خبرهای ناگوار تخریب و تغییر کاربری بناهای تاریخی و میراث فرهنگی کشور که روزانه به گوش میرسد و کم لطفیهای مسئولان که نسبت به مرمت آثار تاریخی و میراث فرهنگی کشور دیده میشود، با ممنوعیت و محدودیت کار عکاسان حرفهای آثار تاریخی و میراث فرهنگی هم مواجهایم که موجب رنجش خاطر و دلشکستگی عکاسان این حوزه شده است.
*خدمت عکاسان حرفهای میراث فرهنگی به اقتصاد گردشگری
غفاری با اشاره به اهمیت کار عکاسان حرفهای که به صورت تخصصی به عکاسی از آثار تاریخی و میراث فرهنگی کشور میپردازند گفت: در دنیای معاصر، یکی از شاخصههای توسعه فرهنگی هر کشوری چشماندازهای رونق اقتصادی آن بر پایه گردشگری است که از طریق تصویر از جمله سینما و عکس به مخاطب منتقل میشود و عکاسان حرفهای میراث فرهنگی به این طریق به معرفی جاذبههای گردشگری کشور اشتغال دارند که از این منظر به اقتصاد گردشگری خدمت میکنند. وی اضافه کرد: در فضای مجازی هر کشوری که بیشترین تعداد عکسهای حرفهای را از مناظر و آثار تاریخی، فرهنگی خود دارد، نشان میدهد که از چه اندازه رشد و توسعه فرهنگی برخوردار است و گردشگران خارجی را به بازدید از کشورشان ترغیب میکنند ولی کشوری مثل ایران با این همه پیشینه تاریخی و فرهنگی که دیدن آن آرزوی بسیاری از گردشگران جهان است، عکس چندانی در فضای مجازی ندارد که از سوی عکاسان حرفهای گرفته شده باشد و به رایگان در اختیار علاقهمندان قرار گیرد و این یک ضعف و کم کاری فرهنگی است.
*عکاسی حرفهای همراه با سه پایه ممنوع!
غفاری با بیان اینکه عکاسان حرفهای میراث فرهنگی به طور پی در پی با تابلو «عکاسی ممنوع» در محوطه بناهای تاریخی و میراث فرهنگی کشور رو به رو میشوند گفت: در اعتراض عکاسان به این تابلو، مأموران اعلام میکنند که این بخشنامه است و هیچ عکاس حرفهای با استفاده از دوربینهای بزرگ و سه پایه اجازه عکاسی از این مجموعههای تاریخی و فرهنگی را ندارد. وی ادامه داد: در زمانهای که دوربین عکاسی در دست افراد بسیاری دیده میشود و حتی تلفنهای همراهشان امکان تصویربرداری و عکاسی را دارد، تنها مانع کار عکاسان حرفهای میشوند، این در حالی است که ما عکاسان حرفهای انجمنهای تخصصی خود را داریم و انجمن عکاسان ملی میراث فرهنگی نیز مورد تأیید وزارت کار و کشور است و کارت شناسایی خود را دارند که وظیفه آنها عکاسی از بناهای تاریخی ایران و جهان است، حالا باید دید اشکال کار کجاست چرا عکاسان حرفهای نباید اجازه عکاسی از بناهای تاریخی و میراث فرهنگی کشور را داشته باشند، آیا این ممنوعیت از سوی میراث فرهنگی صورت گرفته و به مأمورانشان ابلاغ شده است که مانع کار عکاسان حرفهای باشند؟ غفاری نوشتن این بخشنامه را مربوط به مقطعی از زمان دانست که تکنولوژی عکاسی این اندازه پیشرفت نکرده بود، امروز دوربینهای کوچک هم به اندازه دوربینهایی با لنزهای بزرگ توانایی عکاسی حرفهای را دارند و استفاده از سه پایه تنها به منظور چیدمان و کمپوزیسیون بهتر در تصویر است که در نهایت عکسی با کیفیت و گرافیک مناسب منتشر شود.
*برگزاری جشنوارههای عکس میراث همراه با ممنوعیتهای عکاسی
این عکاس حرفهای میراث فرهنگی در ادامه به ذکر مثالی از این محدودیتها پرداخت و گفت: جشنواره عکسی به نام شمسالعماره برگزار میشود که زمانی ۱۰ روزه را برای عکاسی از این بنا در مجموعه کاخ گلستان منظور کردهاند اما تنها امکان عکاسی از فضای بیرونی شمس العماره و دو طبقه آن تحت نظارت شدید مأموران حراست وجود دارد و عکاسی از طبقه سوم ممنوع است، از سه پایه هم نمیتوان استفاده کرد چون در بخشنامه استفاده از سه پایه یعنی عکاسی حرفهای بنابراین این نوع عکاسی از بناها هم ممنوع است، از مجموعه کاخ گلستان هم که کلاً نمیتوان عکاسی کرد حال باید پرسید چگونه عکاسان باید از این مجموعه عکسی را تهیه کنند که از زاویه دید خودشان انتخاب شده است نه آنچه به آنها اجازه داده میشود. وی به جشنوارههای عکس میراث فرهنگی هم اشاره کرد و گفت: سالانه جشنوارههای عکس بسیاری با موضوع میراث فرهنگی برگزار میشود که با توجه به این ممنوعیتهای عکاسی به نظر جالب میرسد.
*ممنوعیتهای بیدلیل، منجر به رفتارهای خلاف قانون میشود
وی در بخش دیگری از سخنانش به ناهنجاریهایی که در مسیر رسیدن به خواسته به حق عکاسان به وجود میآید اشاره کرد و گفت: گاهی مأموران در مقابل اصرار عکاسان حرفهای از راهکارهایی همچون رشوه گرفتن استفاده میکنند که صحیح نیست چرا که این حق عکاسان حرفهای میراث فرهنگی است که بتوانند از زاویه دید تخصصی خودشان از این بناها و میراث ایران عکاسی کنند و آن را به جهانیان معرفی کنند.
*محدودیتهای عکاسی از موزهها منطقی است
غفاری که تاکنون داوری بسیاری از جشنوارههای عکس را بر عهده داشته است، در ادامه به درست بودن ممنوعیت عکاسی از موزهها اشاره کرد و گفت: اگر عکاسی از موزهها ممنوع است، به دلیل امکان تخریب و آسیب زدن به آثار تاریخی است، به همین دلیل عکاس حرفهای آثار تاریخی میداند که نباید از فلاش استفاده کند و همچنین نمیتواند سه پایه همراه داشته باشد، او آگاه است که از ابزار مخصوص عکاسی از آثار تاریخی در موزهها استفاده کند تا آسیبی به این آثار ارزشمند وارد نشود، اما عکاسی از نقش جهان، تخت جمشید، طوس و حمامهایی که تغییر کاربری داده شده است، چرا باید ممنوع باشد؟
*عکاسان میراث، سفیران فرهنگی کشورشان هستند
غفاری، عکاس میراث فرهنگی را سفیر فرهنگی هر کشور معرفی کرد و گفت: باید به این سفیران فرهنگی احترام گذاشت و شرایط لازم را برای کار حرفهای آنها مهیا کرد. غفاری درباره پاسخ مسئولان در اعتراض عکاسان به این ممنوعیتها گفت: در سازمان میراث فرهنگی آن چنان روند تغییر و تحول مدیران سریع است که نمیتوان تصمیم درستی برای این مشکل گرفت. وی در پایان ابراز امیدواری کرد که این صدای اعتراض به گوش مسئولان میراث فرهنگی کشور برسد و ضمن بازنگری در بخشنامههای خود در زمینه عکاسی از میراث فرهنگی با حضور عکاسان حرفهای و کارشناسان میراث فرهنگی، راه چارهای برای این مشکل پیدا کنند و ممنوعیتها و محدودیتهای عکاسی از فضاهای تاریخی و میراث فرهنگی تعریف شود.
منبع: خبرگزاری فارس
این مطلب به درخواست آقای حسن غفاری بازنشر میشود.