نیکول فریدنی

توضیحات

مجموعه حاضر شامل دو جلد کتاب نفیس عکاسی با موضوع طبیعت و اقوام ایرانی است که به همت ابوالقاسم مایل افشار به چاپ رسیده است. جلد اول از این کتاب رنگی و جلد دوم آن سیاه و سفید است و شامل بخشی از آرشیو بی‌نظیر نیکول فریدنی است که در این دو کتاب به چاپ رسیده است. شناسنامه عکس‌های کتاب حاکی از سفرهای بسیار وی در وسعت ۱۶۴۸۰۰۰ کیلومتر مربعی ایران است که وی در طی سالیان زندگیش با سفرهای گوناگونی ثبت کرده است.
منیر فریدنی در مقدمه‌ی این کتاب می‌نویسد:

«صمیمانه‌ترین گفتگوی نیکول با بهترین دوستش، طبیعت است و گمان می‌کنم که او از گفتگوی با آدم‌ها کمی گریزان باشد. نیکول به هر ترتیب و وسیله‌ای که شده، خود را به دامن طبیعت می‌کشاند. بهترین شادی‌ها و دل انگیز‌ترین نغمه‌ها از طبیعت به او منتقل می‌شوند. با وجود سالیان دراز تنهایی «عشق به طبیعت و سرزمین پهناور ایران» جایی برای احساس تنهایی برایش نگذاشته است. عکس‌های نیکول زیبایی را شکار نمی‌کنند، بلکه می‌آفرینند. همچنین، خوبی را و زندگی را و زندگی هم یعنی عشق و عشق هم یعنی زندگی.»

درباره عکاس:

نیکول فریدنی متولد ۱۳۱۴ در شیراز در شهرهای اصفهان، کرمان و تهران زندگی کرده است. مقطع زندگی وی در کرمان بسیار مهم بود زیرا در سرنوشت شغلی وی تاثیرگذار بوده است. وی در این شهر با حسین شریفی، متصدی عکاسی «اصل چهار» آشنا می‌شود و در لابراتوار وی مشغول به کار می‌شود. وی اولین عکس‌هایش را با یک دوربین «زایس ایکون ۶×۶» از ابرهای در هم پیچیده کرمان گرفت که به دلیل عدم آشنایی با فیلم و فیلتر عکس‌هایش خراب شد. اما بعد‌ها با دوربین‌های «آرگوس و نیکون اس ۲» که توسط پدرش خریداری شده بود به عکاسی مشغول و در هر موقعیتی که داشت به عکاسی اطراف کرمان و ماهان و سایر مکان‌ها می‌رفت.

او عاشق طبیعت بود و عکس‌های اولیه‌اش را خود ظاهر و چاپ می‌کرد. با ادامه این مسیر کم کم با فیلم رنگی آگفا آشنا شد و عکس‌های بسیاری را از اطراف و اکناف کرمان گرفت و اولین نمایشگاه خود را در دبیرستانی که تحصیل می‌کرد برپا کرد. وی بعد‌ها به تهران آمد و با مرحوم ملک عراقی و مرحوم احمد مایل افشار آشنا شد. بعد‌ها به کنسرسیوم نفت رفت و مدت ۱۵ سال در آنجا کار کرد و تجربه عکاسی هوایی و زمین‌شناسی را پیدا کرد. بعد از این مدت به طور کل از کارهای اداری جدا شد و پا به عرصه «ایران زمین» گذاشت و تمام وقت خود را صرف عکاسی از این سرزمین کرد و تا پایان عمر، از زیبایی‌ها و طبیعت جاودانه ایران عکاسی کرد. نیکول فریدنی در هفده بهمن ۱۳۸۶ با دارفانی وداع کرد.

اطلاعات بیشتر