وُردپرس فوتو که در سال ۱۹۵۵ در هلند تأسیس شد، یک نهاد عکاسی غیرانتفاعی است که از توانایی و ظرفیتهای عکاسی خبری و مستند برای افزایش آگاهی، ترویج گفتگو و ایجاد انگیره برای فعالیتهای عکاسانه حمایت میکند. این نهاد که امسال هفتادمین سال فعالیت خود را پشت سر می گذارد، اعلام کرد تعداد کل برگزیدگان را از ۳۳ نفر در سال ۲۰۲۴ به ۴۲ نفر در سال جاری افزایش داده است. در سه سال گذشته، در هر منطقه (از جغرافیای بینالمللی) تنها یک برگزیده در بخش «تکعکس» و یک برگزیده در بخش «داستانهای تصویری» انتخاب می شد. اما از این به بَعد، در هر یک از این بخشها سه برگزیده از هر منطقه معرفی خواهند شد.
به گفته برگزارکنندگان، در این دوره ۵۹,۳۲۰ عکس توسط ۳,۷۷۸ عکاس از ۱۴۱ کشور برای داوری ارسال شده بود. برگزیدهها از مناطق آفریقا؛ آسیا و اقیانوسیه؛ اروپا؛ آمریکای شمالی و مرکزی؛ آمریکای جنوبی و غرب، مرکز و جنوب آسیا در سه دسته معرفی شدند: «تکعکسها»، «داستانهای تصویری» و «پروژههای بلندمدت». در هر دو دستهی تکعکسها و داستانهای تصویری سه برگزیده معرفی شدند و یک برگزیده نیز در بخش پروژههای بلندمدت انتخاب شد. در این دوره، مضامین کلیدی آثار برگزیدگان طیفی وسیعی از درونمایههایی چون سیاست، جنسیت و مهاجرت تا درگیریها و بحران آبوهوایی را در بر میگیرد. گفتنیست در این دوره ابراهیم علیپور عکاس کُرد ایرانی با مجموعه در جریان «گلولهها مرز ندارند»[۱] بهعنوان یکی از برگزیدگان بخش پروژهای بلندمدت انتخاب شده است.
وُردپرس فوتو اعلام کرد، عکسهای برگزیدگان بخشهای مختلف این رویداد در سال ۲۰۲۵ در نمایشگاهی گردشی به ۶۰ شهر جهان از جمله لندن، رم، برلین، مکزیکوسیتی، مونترال و جاکارتا عرضه خواهند شد و «میلیونها نفر دیگر» نیز این آثار را «به صورت آنلاین» مشاهده خواهند کرد. همچینن این نهاد در ۱۷ آوریل (۲۸ فروردین ۱۴۰۴)، برنده نهایی «جایزه عکس سال ۲۰۲۵» و دو نامزد نهایی را نیز در مراسم افتتاحیهی نمایشگاه اصلی در آمستردام هلند اعلام خواهد کرد. تمامی عکاسان برگزیده این دوره واجد شرایط دریافت جایزه عکس سال هستند.
لوسی کونتیچِلو [۲]، رئیس هیئت داوران جهانی این دوره از وُردپرس فوتو گفت اعضای هیئت داوران «به دنبال تصاویری بودند که بتوانند محرک گفتگوهای اجتماعی باشند». وی در ادامه افزود: «ما انتخابهایمان را با توجه به درونمایه کلی عکسها و مجموعهها انجام دادیم. هرچند جایزه مسابقه وُردپرس فوتو قدردانی بزرگی برای عکاسانی است که اغلب در شرایط دشوار کار میکنند، اما در عینحال مروری بر رویدادهای مهم جهان – هرچند ناکامل – نیز محسوب میشود».





