عکاس و نقاش نور دَرِن پی‌یرسن طی چند سال گذشته با مهارتی ویژه عکس‌هایی رنگارنگ از یک بند موسیقی اسکلتی در نقاط و موقعیت‌های گوناگون خلق کرده است.
این عکاس با الهام از عکس‌های Gjon Mili از نقاشی با نور پابلو پیکاسو در سال ۱۹۴۹، از سال ۲۰۰۷ پروژههای نقاشی با نور خود را کلید زد. او طی این سال‌ها پروژههای جالبی را پیش برده است، از جمله یک پروژه بزرگ استاپ‌موشن نقاشی با نور که با ۶۸۶ عکس متمایز ساخته شده است.
او طی سال‌های اخیر به‌طور پیوسته روی پروژه «بندهای ارواح» کار کرده است. به‌گفته‌ی او این پروژه واکنشی است به دورانی که در آن بسیاری از موسیقی‌دان‌های اسطوره‌ای از دنیا رفتند. پی‌یرسن می‌گوید: «از یک نظر، این نوعی سوگواری و همزمان یک چالش در نقاشی با نور بود. موسیقی بخش بزرگی از زندگی من است و می‌خواستم ادای دینی به آن کرده باشم.»
ایده‌ی این پروژه بر اساس تجارب او در کار با لانگ‌اکسپوژرهای چندگانه‌ی موجودات اسکلتی شکل گرفت: «ماشینم را در مقابل یک جاده خالی با خطوط هدایت‌گر خوب پارک کردم و آماده عکاسی شدم. با چند خط رنگی شروع کردم تا ترکیب‌بندی را با دقت تنظیم کنم و سپس نوردهی دوم را اجرا کردم—و نتیجه شگفت‌انگیز بود! از آن زمان دیگر هر وقت منظره‌ای تماشایی را می‌بینم یا حس می‌کنم که در جای مناسبی قرار دارم، این موجودات را نقاشی می‌کنم.»
او می‌افزاید: «دوست داشتم به هر یک از اسکلت‌های نوری‌ام یک کار خاص اختصاص بدهم، طوری که انگار هر یک از آنها در بند موسیقی دارند ساز متفاوتی را اجرا می‌کنند.»
پی‌یرسن در مورد نحوه انجام این کار توضیح داده که بیشتر این عکس‌ها زیر نور آبی روز—بین غروب و تاریکی کامل شب—تهیه شده‌اند. «بعضی‌ها زیر کهکشان راه شیری ثبت شدند و دوربین بر اساس نور محیطی تنظیم می‌شد. این عکس‌ها تقریباً ۶ تا ۸ دقیقه نوردهی داشتند و تقریباً همیشه طی یک مرحله انجام شده‌اند به‌علت ماهیت فیزیکیِ ساختن شخصیت‌های زیاد در یک نوردهی طولانی. آنها همیشه خوب از آب درنمی‌آیند!»
«بندهای ارواح» پروژه‌ای نیست که پی‌یرسون آن را تمام‌شده بداند. او می‌گوید که این کار را ادامه خواهد داد و ژانرها و نمادهای بیشتری را پوشش می‌دهد.
وبسایت و اینستاگرام هنرمند