هفت نگاه

توضیحات

محسن بایرام‌نژاد در مقدمه این کتاب می‌نویسد:

«هفت نگاه مجموعه عکس‌های منتخبی از دانشحویان رشته عکاسی (در مقطع کارشناسی) دانشگاه پیام نور تبریز را به نمایش گذاشته است؛ مجموعه‌هایی که نخست به عنوان پروژه‌ی کلاسی درس کارگاه مستند ارائه شده و بنا به ارزش‌های مضووعی/عکاسی‌شان، جهت ارائه جدی‌تر (نمایش عمومی و کتاب عکس) کنار هم قرار گرفته‌اند.

دانشجویان این کلاس ملزم به انتخاب موضوعی متناسب با رویکرد عکاسی مستند و بر اساس دغدغه‌های شخصی‌شان، و ارائه‌ی کار به شیوه‌ی مجموعه عکس، بوده‌اند – غرض، ارزش گذاری میان دو شیوه‌ی ارائه‌ی «تک عکس» و «مجموعه عکس» نیست که هر یک ساز و کار مختص به خود را دارد، اما به هرحال و در فاز «ارائه گروهی»، پراکندگی‌های ناگریز تک عکس از یک دستی آثار و امکان درک صحیح خواسته‌های عکاس توسط مخاطب خواهد کاست.

رویکرد مستندگرایی نیز نه به‌سان یک ارزش که در راستای اهداف تعیین شده برای دوره‌ی مورد اشاره و آموزش‌های پیشین کلاسی انتخاب شده و در نمایشگاه پیش رو، در اشکال متنوع خود ارائه شده است. صفت «مستند» بر اساس دغدغه‌ی عکاس و در تعریف رویکرد او نسبت به موضوع در کنار عکس‌ها قرار می‌گیرد؛ عکاسی مستند در این کلاس و به درست عکاسان این نمایشگاه محدود نشده است – آنچه که بود و وجوه عینی داشته، در طرق مختلف (اعم از فرم‌گرایانه، چشم‌انداز گونه، شخصی‌شده، فلسفی‌شده، نکته ورزانه یا با هدف صرف نمایاندن)، با ادعای عدم کج‌نمایی موضوع، در معرض دید عموم قرار گرفته‌است. مجموعه عکس‌های ارائه شده در این نمایشگاه همگی با گزاره‌ای به قلم عکاس دیده خواهند شد که این تاکتیک برای مقابله با تفسیرهای ناگریز مخاطب و غنای ارزش‌های استنادی مجموعه عکس‌ها به کار گرفته شده است.

یکی از ایده‌آل‌های عکاسی جدی و فکرشده، رهایی یافتن از بال و پر زدن بیهوده جهت خودنمایی و موفقیت‌جویی است. عکاس هدفمندی که راه خود را بر اساس دغدغه‌های شخصی‌اش پی می‌گیرد، بی‌توجه به حاشیه‌های انرژی بر، تمرکز خود را به اشتراک ماحصل زندگی خویش با مخاطب صرف می‌کند. مخاطب آثار نیز در رابطه‌ای مستقیم، با درک کیستی عکاس و چیستی دغدغه‌هایش، وی و اثر او را جدی تلقی خواهد کرد. این نکته‌ی الهام بخش، موضوعی است که بارها در کلاس مزبور برجسته شده و عکاسان حاضر در این نمایشگاه، در پاسداشت همین دیدگاه به فعالیت پرداخته‌اند.»