سالن آمفی تئاتر مجتمع آوینی همدان جمعه ۲۵ تیر ۹۵ (به جای شنبه ۱۹ تیر) میزبان کارگاه نورپردازی پرتره با تدریس سعید دستوری، دانش‌آموخته‌ی رشته عکاسی با تخصص نورپردازی پرتره از کالج کامپتون کالیفرنیا، بود.
سعید دستوری با اشاره به نگاه هنرمندانه عکاسان گفت: «من اعتقاد به نظریه‌های عکاسی دارم، چون بدون تئوری نمی‌توان کار عملی کرد. غیر از اینکه عکاسی یک فن باشد تلاش‌های زیادی صورت گرفته تا به عنوان یک هنر نیز شناخته شود. در آغاز کشف عکاسی آن را یک تکنیک قلمداد می‌کردند کسی که پشت دوربین است به خودی خود هنری به کار نمی‌برد ابزاری دارد که می‌تواند به عنوان یک تکنیک از آن استفاده کند اما وقتی آن نگاه هنرمندانه در عکاسی اتفاق می‌افتد هنر شکل می‌گیرد.»
وی ادامه داد: «در عکاسی به غیر از نورنگاری باید یک نگاه عکاسانه هم وجود داشته باشد. اگر کار عکاس صرفا نورنگاری باشد تکنسین است و عکاس هنرمند نیست عنصری که ما را از تکنسین بودن در عکاسی متمایز می‌کند نگاه عکاسانه است. این نگاه را نمی‌توان به کسی تزریق کرد و باید در وجود شخص باشد این نگاه اگر وجود داشته باشد می‌توان آن را تقویت کرد. وقایع بد را از زاویه خوب نگاه کردن، نگاه عکاسانه است مانند گوش موسیقی داشتن. در موسیقی با یاد گرفتن اصول ابتدایی می‌توان ساز زد اما بدون گوش موسیقی نمی‌توان نوازنده هنرمند یا آهنگساز بود. هنر یک مقوله درونی است و تکنیک مسئله‌ای بیرونی است و تلفیق این دو با هم بسیار متعالی است.»
دستوری همچنین با ابراز امیدواری نسبت به آینده عکاسی از نگاه عکاسان امروز کشور گفت: «نسل جدید کارهای فوق‌العادهای دارند که هم خلاقیت را با خود دارد هم تکنیک را. گاهی برخی عکس‌های این نسل را که می‌بینم حیرت می‌کنم و می‌گویم ما عکس نگرفته‌ایم. برخی از این بچه‌ها بهتر نگاه می‌کنند نسل ما نمی‌توانست این‌گونه نگاه کند و قرار نبود این‌گونه نگاه کند قرار است نسل به نسل هنر عکاسی بهتر شود و این اتفاق افتاده است.»
این مدرس نورپردازی همچنین به اهمیت نور در عکاسی اشاره کرد و گفت: «عنصر نور مقدمه لازم برای عکاسی است. بدون نور، عکاسی امکان‌پذیر نیست. استاد من «پرفسورمیچل» توصیه می‌کرد هرگز نگذارید وسیله دست‌ساز از شما قویتر و جلوتر باشد این سخن بسیار ارزشمند است اگر اجازه دهیم وسیله دست‌ساز در دیدگاه هنرمندانه ما تاثیر داشته باشد هرچند وسیله معجره می‌کند اما همان‌طور که گفتم بدون نگاه هنرمندانه نمی‌تواند معجزه کند.»
وی در ادامه گفت: «عکاس به تمامی اشیا به عنوان سوژه نگاه می‌کند حتی بدون دوربین کادربندی‌ها را در آن می‌بیند و این یعنی تقویت کردن نگاه عکاسانه. عکاس باید یک پوشه‌ای در ذهن خود باز کند به نام نور و نور را در زندگی خود ببیند. نور جذابیت می‌دهد، نور عنصری است که خلق شده تا همدیگر را ببینیم، بدون نور هویت‌ها گمشده هستند، بدون نور رنگ، عکس و حتی شی وجود ندارد من وقتی دیگران را نمی‌بینم یعنی آرامشم را از دست داده‌ام چون صورت‌ها برای من زیر سوال می‌رود.»
سعید دستوری به عکاسان توصیه کرد: «نور مانند نسیم است نه طوفان، نور مانند باران است نه سیلاب، نور بسیار قابل احترام و دوست‌داشتنی است و انسان چیزی را که دوست دارد نباید محصور کند. عکاسان حرفه‌ای ارزش نور را می‌شناسند، نور را دوست دارند پس آن را محصور و زندانی نمی‌کنند آن را رها می‌کنند تا خود را نشان دهد و جذابیت‌ها را نمایان کند.»
دستوری در پایان با اشاره به جایگاه برخی آتلیه‌داران گفت: «آتلیه‌داران تکنسین‌های خوبی هستند اما هنرمند نیستند. دوربین عکاسی عکاس ناشی را مانند اسبی که سوارکارش ناشی است زمین می‌زند، نور هم این ویژگی را دارد. برخی می‌گویند «نورغلط». ما در عکاسی «نور غلط» نداریم اما نور «غیرجذاب» داریم. ما نباید از اصطلاحات اشتباه در عکاسی استفاده کنیم به طور مثال ما ژانرهای عکاسی نداریم شاخه‌های عکاسی داریم.»