نمایشگاه انفرادی عکس و ویدئوآرت جواد مولانیا عصر پنجشنبه ۱۷ بهمن‌ماه ۹۲ به میزبانی گالری نگاه در لواسان گشایش می‌یابد.
این نمایشگاه شامل هشت عکس است که به صورت چاپ روى بوم ارائه خواهند شد. سیدامیر سقراطی در یااداشتی با عنوان «هنر؛ برهم زدن قطعیتِ هستی در تکه ای از تصویر» برای آثار این نمایشگاه می‌نویسد: «جواد مولانیا با عکس‌هایش پیش از آنکه «طبیعت‌نمایی» کند، خود را نزد بیننده کنجکاوش فاش به تماشا می‌گذارد؛ آثارش از مسیر قِسمی عکاسی «سهل‌نما» می‌گذرد اما به همان میزان ممتنع و دشوار جلوه می‌کند. فاش‌گویی هنرمند در این تصاویر نگاه او به پدیده‌ها و رخدادهاست که می‌تواند نه تنها به طبیعت و اشیاء، که به تمام هستی تعمیم یابد.
در طبیعت‌نگاری، آنجا که درخت و یا سنگ موضوع است، همواره خودنماییِ سوژه حرف اول را زده است، اما مولانیا در طبیعت‌نگاری‌هایش از نمایش اینچنینی سرباز می‌زند؛ سایه‌ها، نمایی از وجود سوژه هستند؛ بازتاب موجودیتِ چیزی هستند که به طور کامل در اثر دیده نمی‌شود. و سوژۀ اصلی به جای موقعیت اول در موقعیت دومِ دیده شدن قرار می‌گیرد و با این کار هر آنچه در عکس هست قابلیت دیده شدن و در نتیجه تفسیر شدن می‌یاید.
هنرمند با نگاهی گزینشی از طبیعتِ پیش رو، کارکردی نمادین به سایه‌ها می‌دهد و از حدودِ زیباشناسی بصری خط و فرم می‌گریزد و معنایی عمیق‌تر را پیش روی مخاطب می‌گستراند. این نگاه هنرمند، دقیق شدن وی در ماهیت هستی است که هر چیز را می‌توان با مابه ازایی از رفتارش به تصویر کشید، نمایش داد و تماشایی کرد. دیدن فقط یک درخت و سایه‌اش دیدن سایه و نیم‌سایه در آفتابی زمستانی نیست؛ اندیشه و رفتار هنرمندی را هویدا می‌کند که به پدیده‌ها با نگاهی عمیق‌تر می‌نگرد و آن را از ثبت یک لحظه به رفتاری از یک شخصیت بدل می‌کند.
عکس‌ها در ترکیب‌بندی، عناصر بصری متنوعی را به قاب‌ها متصل می‌کنند اما همچنان نگاه بیننده به ادامهٔ تصویر در بیرون کادر (چنانچه رولان بارت به آن نظر دارد) سوق داده نمی‌شود بلکه هر چه هست باید در داخل همین کادر جُسته شود. در کارهایش با کادربندی، بیننده را به جایی سوق می‌دهد که گویی عکاس در محل عکاسی حضور ندارد، گویی پنجره‌ای است رو به بیرون و برای تماشای هر آنچه در بیرون است به همین میزان از اطلاعات مختصر باید بسنده کرد.
پیشتر شنیده‌ایم که عکاسی از یک درخت، طبیعت و یا بناهایی قدیمی همچون معماری گذشته ایران مانند مسجد شیخ لطف‌الله و یا تخت جمشید و… اغلب چیز نویی در خود ندارد؛ زیرا درخت، بنا و یا طبیعت، بر عکاس و یا نقاش چیرگی می‌باید و قطعیتِ خود را به هنرمند تحمیل می‌کند. کار متفاوت مولانیا در اینجا چیره شدن بر طبیعت و برهم زدن قطعیتِ طبیعت است، چنانچه در کارهای قبلیش قطعیتِ شکوه معماری گذشته را برهم زده بود. علاوه کردنِ نگاه خویش بر قطعیت پدیده‌ها، همان نوجویی و جستجوی عکاس است که در این عکس‌ها دیده می‌شود. گویی وظیفهٔ اصلی هنرمند در طی دوران همین باشد که قطعیت هستی و تسلطش بر زیستن را در تکهٔ جایی محدود به نام اثر هنری بر هم بزند!
در مجموعه‌های قبل‌تر از این هنرمند، همین دقت در کادربندی، کوچک کردن هستی در دیتیلی از نگاه هنرمند و بازتاب موجودیت سایه‌گونِ آن هستی همچنان دیده شده است. و این توالیِ نگاه هنرمند است که در عکس‌های جدید، جدیت وی را در ارائه رویکردش نه تنها در ماهیت بصری آثار که در نگاه به هستی و پیرامون هنرمند هویدا می‌کند.»
جواد مولانیا متولد ۱۳۵۷ در شمیران، دانش‌آموختهٔ رشته‌های نقاشى و فیلمبردارى کانون سینماگران جوان و مدرس عکاسى و همچنین دانش‌آموختهٔ بازیگرى زیرنظر استاد حمید سمندریان است که بازى در نمایش‌هاى متعدد در تئاتر شهر، ساخت چندین فیلم داستانى و مستند راه‌یافته به جشنوارهٔ کن فرانسه و اوپسالای سوئد، تصویربرداری پروژهٔ مشترک با پیتر آبلینگر، آهنگساز معاصر و استاد موسیقى دانشگاه وین و برلین و پروژه مشترک موسیقى و نقاشی همراه نادر مشایخى و شاهین نوروزى در گالرى آن از جمله فعالیت‌های او به شمار می‌رود.
افتتاحیه: ۱۷ بهمن‌ماه ۹۲ – ساعت ۱۷
نمایشگاه تا ۲۲ بهمن‌ماه ۹۲ هر روز از ساعت ۱۴ تا ۲۰ دایر است.
گالرى نگاه، لواسان، بلوار امام خمینى، خیابان شکوفه، خیابان نگار، کوچهٔ گلزار، پلاک ۳۲
ای کاش یه گالری توی تهران رو واسه نمایشگاهشون در نظر میگرفتن