حوالی

توضیحات

این کتاب همزمان برگزاری نمایشگاه «حوالی: انقلاب در پرسه‎های کامران شیردل» در مرکز نبشی به تاریخ آذر ۱۳۹۷ چاپ و منتشر شد.

«کامران شیردل ۳۹ سال داشت که دوربین‌اش را برداشت و زد به خیابان‌هایی که شبیه میدان جنگ شده بودند. او فیلم‌ساز بود نه عکاس اما چندان با عدسی دوربین فیلم‌برداری دنیا را دیده بود که بتواند از رویدادهای هرروزه‌ی سال ۱۳۵۷ در گوشه و کنار تهران عکس بگیرد. فیلم‌هایی هم گرفت اما تهیه‌ی عکس‌ها در آن گیرودار ساده‌تر بود و نتیجه‌اش گویاتر. دوربین کامران همه‌جا بود. از نماز عید فطر تا بدرود با نجات‌الهی، از صبح گشایش دانشگاه تا تظاهرات باشکوه خیابانی و رویارویی‌های خونین، بازگشت رهبر انقلاب و مدرسه‌ی علوی، قیام مردمی و به‌ویژه جنگ در پادگان عشرت‌آباد، پیروزی و تنش‌های بعدی. تصاویری که در این کتاب می‌بینید از مجموعه عکس‌های فراوان او برگزیده شده‌اند. آن مجموعه را گاه‌نامه‌ی انقلاب می‌دانم، اسنادی که برای آشنایی نزدیک‌تر و ملموس‌تر با یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای تاریخ معاصر ایران به کار می‌آیند، انقلابی که موافق و مخالف هم‌داستان‌اند که همه چیز را دگرگون کرد و ایرانی دیگر ساخت. کامران می‌خواست یا نه، در دل‌اش بود یا نه، در جمع تصویرپردازان انقلاب‌ها جای گرفت. آدم‌های شجاعی که با مداد سیاه، قلم‌مو یا دوربین به دل آتش‌فشان رفتند و به ثبت رویدادها پرداختند.»

– بخشی از نوشته‌ی بابک احمدی در کتاب «حوالی، انقلاب در پرسه‌های کامران شیردل»

کامران شیردل از پیشگامان و چهره‌های سینمای نو و از پایه‌گذاران سینمای مستند اجتماعی-سیاسی در ایران است. او در سال ۱۳۱۸ شمسی (۱۹۳۹ میلادی) در تهران متولد شد، در سال ۱۳۳۶ در دانشگاه رم به تحصیل معماری و شهرسازی پرداخت، در سال ۱۳۴۱ به‌عنوان اولین دانشجوی ایرانی در رشته‌ی کارگردانی به مرکز تجارب سینمایی شهر رم راه یافت و در سال ۱۳۴۳ در رشته‌ی کارگردانی سینما و تلویزیون فارغ‌التحصیل شد. اولین ساخته‌ی او، فیلم کوتاه «آینه‌ها» (۱۹۶۳)، موفق به کسب جایزه از جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم‌های مدارس سینمایی جهان در توکیو شد. از جمله اساتید او می‌توان از بزرگانی چون چزاره زاواتینی، روبرتو روسلینی، پیر پائولو پازولینی، میکل‌آنجلو آنتونیونی، فرانچسکو رزی، جیلو پونته‌کوروو، ویتوریو دسه‌تا نام برد.

اطلاعات بیشتر