چشم ۲۹

توضیحات

بهنام صدیقی به آرامی به بخشی از واقعیت زتدگی شهری، در شهر بزرگی مثل تهران، نگاه می کند

و می توان کارهای او را از زوایای متفاوتی نگریست. می توان این عکس ها را مجموعه ای مستند دانست

نگاهی سرد و خشک و در عین حال عینی و خالی از حضور انسان

اینجا – اکباتان – است. مجتمعی بزرگ، یک شهرک؛ جایی برای جمع شدن انبوه آدم ها

اما عکس ها به من بیننده به جای حس جمعیت، حس پرتاب شدگی می دهد; پرتاب شدگی چیز ها، پرتاب شدن در فضایی سیمانی و خاکستری، در میانهٔ یک نا کجا آباد. پرتاب شدن درخت، خودرو، سنگ، میز و صندلی، لاستیک ماشین، ایستگاه اتوبوس، دروازهٔ فوتبال و حتی محتویات یک بطری شیر. آدم ها به کنار، آن ها اصلا نیستند.

اطلاعات بیشتر