تاریخ نگاری و عکاسی

توضیحات

آنچه عکاسی را بیش از دیگر محصولات فرهنگ دیداری به تاریخ‌نگاری نزدیک می‌کند، پیوند نمایه‌ای عکس با واقعیت است؛ پیوندی که از همان دهه‌های نخست پیدایش عکاسی مهم‌ترین امتیاز عکس بر دیگر دست‌ساخته دیداری انسان تا آن هنگام – نقاشی، گراوور و … – به شمار می‌آمد. از این قرار، عکس به‌مثابه رونوشت و نسخه‌ای اصیل و مکانیکی از هستی اجتماعی و تاریخی، می‌توانست منبعی مستقیم و موثق برای دست‌یابی به بسیاری از واقعیت‌ها و ازجمله واقعیت‌های گذشته باشد، واقعیت‌هایی که از دسترس و دایره امکانات و توانایی‌های گفتمان نوشتاری و مشتقات آن به دور بود. این مسئله اکنون در تاریخ نظریه‌ی عکاسی به مسئله‌ای کلاسیک بدل شده است؛ به این معنا که به‌رغم کهنگی، قدمت و فراوانی متونی که درباره عکاسی نوشته شده، هنوز هم موضوع اصلی گمانه‌زنی نظری در این زمینه است.
مقاله‌هایی که در این مجموعه گردآوری و ترجمه شده‌اند می‌کوشند پرتوهایی بر این مسئله بیفکنند.

عنواین مقالات:
۱. عکس‌برداری از تاریخ/ مارک ماس
۲. تصاویر تاریخ و ناخودآگاه دیدمانی/ گرگوری پاسکالیدیس
۳. عکس: تصویر ساکن/ درک سه‌یر
۴. عکاسی و تاریخ/ ویلم فلوسر
۵. تصاویر گذشته: دیدگاه‌های بارت و بنیامین درباره عکاسی و تاریخ/ تیم دانت، گرایم گیلوچ
۶. رویکردهایی روش‌شناختی به گره‌گشایی از عکس‌های تاریخیک/ اریک مارگولیس، جرمی راو
۷. عکس‌ها و حافظه‌ها/ لوئس کوئپنیک

اطلاعات بیشتر