در «درباره عکاسی» نگاه خیره منتقد در سطر‌های کتاب به چشم می‌خورد و لحظه به لحظه، در حال تلنگر‌زدن به خواننده است. نگاهی که یکراست، ابهام، معضله و وجود عکاسی را نشانه رفته و جسورانه به قضاوت نشسته است. کافی است عنوان فصل اول، «در غار افلاطون»، را در نظر بیاوریم تا متوجه رویکرد سونتاگ به عکاسی و نسبت آن با جهان شویم.
خواندن سونتاگ، عین آموختن فکر است. کلام او میل به وجود می‌آورد و شکاف ایجاد می‌کند، و همین کلام‌اش را به ذهن‌مشغولی ما بدل می‌سازد؛ نمی‌توان در برابر ایده‌های کتاب بی‌طرف ماند. چیزی که نوشته او را به‌غایت مهم و انکارناشدنی می‌کند، گستره وسیع دید او، ایده‌های ناب و دست‌اول و قابلیت استناد و پیگیری ادعاهای او است. سوررئالیستی خواندن پاریس اتژه، انتزاعی خواندن تیپ‌نگاری‌های ساندر، به پرسش‌کشیدن آربوس، نقادی صریح جوامع سرمایه‌داری و فرهنگ عکاسانه حاکم بر آن‌ها؛ این‌ها تنها نمونه‌هایی از نظریات مطرح‌شده توسط منتقد و روشنفکری است که به نظر می‌رسد ایده‌هایش، امروز بیش از هر زمان دیگر می‌توانند گره‌گشای کلاف سر‌درگم عکاسی، هنر و وفاداریشان به حقیقت باشد.
«درباره عکاسی» را منتقدان و نشریات معتبر چنین توصیف کرده‌اند:
– نیویورک تایمز: در هر صفحه از «درباره‌ی عکاسی»، سوالات مهم و هیجان انگیزی درباره‌ی عکس و عکاسی مطرح می‌شود، و این کار هم به بهترین شکل انجام شده است.
– کلوین تریلین؛ نیویورکر: به اعتقاد من، «درباره‌ی عکاسی» اصیل‌ترین و راهگشا‌ترین مطالعه‌ای است که روی این موضوع انجام شده است.
– جان برجر: کتاب سوزان سونتاگ، کتابی بسیار بااهمیت و سرشار از نظریات بدیع و دست اول است. تمامی مباحث و تحلیل‌های آتی درباره‌ی نقش عکاسی در رسانه‌های گروهی جوامع مرفه، حالا با کتاب او شروع می‌شوند.
– نیوزویک: بعد از سوزان سونتاگ عکاسی دیگر فقط شاخه‌ای از هنر نیست، بلکه وزنه‌ای تأثیرگذاردر سرشت و سرنوشت جامعه جهانی ما است که روز به روز هم قدرتمندتر می‌شود.
– مجله تایمز: عکس‌های کمی هستند که ارزشی برابر با هزار کلمه (از سونتاگ) داشته باشند.
– واشینگتن پست: تحلیلی درخشان از تغییرات بنیادینی که عکس‌ها در ۱۴۰ سال اخیر در شیوه نگاه کردن ما به دینا و خودمان به وجود آورده‌اند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.