ایسکانیوز ـ حتی اگر قانونی هم برای حمایت از حقوق عکاسان تصویب شود، هیچ گونه ضمانت اجرایی نخواهد داشت. حسن سربخشیان، عکاس خبرگزاری آسوشیتدپرس در ایران ضمن بیان این که انجمن صنفی عکاسان مطبوعات متولی اصلی رسیدگی به خواسته‌ها و حقوق صنفی عکاسان خبری است،گفت: تصور نمی‌کنم، بتوانیم به دستگاه یا ارگانی چشم امید ببندیم تنها نهادی که قدرت و دغدغه رسیدگی به امور عکاسان را دارد، انجمن صنفی عکاسان است.
وی با اشاره به این که تصویب قوانین و ارسال ابلاغیه‌ها دردی از جایی دوا نمی‌کند، اظهار داشت: بودن یا نبودن قانونی که ضمانت اجرایی نداشته باشد. چندان تفاوتی نمی‌کند.
سربخشیان تصویب قوانین در شرایطی که بستری برای اجرایی شدن آن وجود ندارد را بیهوده عنوان کرد و گفت: اگر قرار است قانونی نوشته شود باید از ابتدا فکری برای اجرای آن هم کرد.
وی در ادامه ضمن بیان این که هیچ وقت قائل به حمایت‌های دولتی در حیطه عکاسی نبوده است، گفت: هیچ وقت به حمایت‌های دولت معتقد نبوده‌ام و انتظاری هم از دولتمردان ندارم. آنها می‌توانند کار خودشان را انجام دهند و من نیز کارم را پیش می‌برم و دست روی دست نخواهم گذاشت.
سربخشیان بسترسازی و باز کردن مسیر و فضای کار عکاسان از سوی نهادهای مسئول را اصلی‌ترین وظیفه مدیران فرهنگی دانست و افزود: حمایت‌های مقطعی و سطحی چندان مفید نیستند. متولیان فرهنگ و هنر اگر تمایل دارند کار مفیدی انجام دهند، باید سیستم را اصلاح کنند و به باز کردن و همواره کردن مسیر حرکت هنرمندان بپردازند.
این عکاس عرصه مطبوعات و مستندساز اجتماعی در ادامه از عدم درک صحیح مدیران مطبوعات از عکاسی و حاشیه‌ای شدن جایگاه عکاسی در نشریات ایران انتقاد کرد و گفت: یکی از مشکلات عکاسان خبری عدم درک هنری برخی مسوولان مطبوعات و دبیران خبری است که متاسفانه رو به گسترش نیز هست. وی افزود: در حالی که در سرویس‌های هنری روزنامه چندین خبرنگار دارند، تمام کار سرویس عکس روی دوش یک یا دو عکاس است و این اصلاً قابل هضم نیست.
سربخشیان در ادامه گفت: در تمام کشورهای دنیا مسوولان مطبوعات خودشان را موظف به رعایت حقوق عکاسان می‌دانند و سرویس عکس جراید اگر مهم‌ترین بخش آن سازمان محسوب نشود، جزء مهم‌ترین‌ها خواهد بود، اما متاسفانه در ایران هنوز شاهد چنین درکی نیستیم و به نظر می‌رسد تحقق این امر و ایجاد فرهنگ هنر دوستی و احترام به کار هنری به خصوص در سطح مطبوعات زمان نسبتاً طولانی را طلب میکند.
وی با بیان این مطلب که این عکاسان هستند که نباید تسلیم شرایط شوند، گفت: اگر امنیت شغلی نیست، عکاسان هم نباید ذهنشان را محدود به کارهای روزمره کنند و با فاصله گرفتن از مطبوعات و تعریف پروژه‌های خلاقانه، کار حرفه‌ای را پی بگیرند تا حداقل خلاء عدم حضورشان در روزنامه‌ها مشخص شود و از دیگر سو دچار رکود و در جا زدن نشوند.
سربخشیان در بخش دیگری از این گفت‌وگو از عدم رعایت حقوق هنری آثار عکاسان در نشریات کشور انتقاد کرد و اظهار داشت: آخرین مشکلی که برای من ایجاد شد این بود که نشریه‌ای با این بهانه که عکس‌های من در دسترس است به خودش اجازه داده بود تا در تیراژ بالا و بدون کسب اجازه از صاحب اثر، از عکس‌های من استفاده کند.
وی در ادامه موضوع بیمه تجهیزات عکاسان را منتفی دانست و گفت: بیمه وسایل هنرمندان منتفی است چرا که هزینه خرید و در کنار آن بیمه کردن تجهیزات آن قدر بالا است که دنبال کردن آن معقول به نظر نمی‌آید. سربخشیان در ادامه به موضوع رسیدگی به مسایل تامین اجتماعی عکاسان اشاره کرد و گفت: انجمن صنفی عکاسان می‌تواند نقش مهمی در این میان ایفا کند. چرا که نهادی است که اعضایش را خود عکاسان تشکیل می‌دهند و به صورت مستقل عمل میکند. وی افزود: البته تحقق کامل تامین اجتماعی عکاسان به کار مستمر نیاز دارد و برای جا انداختن آن انرژی زیادی باید صرف شود. سربخشیان انجمن صنفی عکاسان مطبوعات را کاملاً مستقل دانست و تمام دغدغه‌ها مبنی بر دولتی شدن کار عکاسان حاضر در این تشکل را رد کرد. وی موضوع سطح کیفی فارغ‌التحصیلان رشته عکاسی را به عنوان آخرین بخش گفت‌وگو برگزید و گفت: ما از نظام آموزشی معیوبمان رنج می‌بریم. نظام آموزشی ما نقش متولی را ایفا میکند و هیچ اعتنایی به وظایف اجرایی ندارد. وی با اشاره به اینکه الگوی درونی مناسبی برای رشته عکاسی و تزریق آن دیده نشده است، افزود: این معضل ناشی از جوان بودن رشته عکاسی در دانشگاه‌های ایران و عدم بسترسازی و تصمیم گیری جدی مسوولان پس از انقلاب است. سربخشیان ورود خیل عظیم فارغ‌التحصیلان رشته عکاسی به عرصه کار را مفید دانست و گفت: ورود استعدادهای جوان به دلیل محدود بودن بازار کار در ایران رقابت شدیدی ایجاد میکند. از سوی دیگر نیز نمی‌توانیم جلوی ورود رقبای جدید را بگیریم. به هر حال فضا به گونه‌ای است که هر کس توان کار داشته باشد، رشد میکند و جایش را باز خواهد کرد.
