Arthur Sasse. آلبرت انیشتین، ۱۹۵۱ (برشی از عکس اصلی)
هیچ وقت به آینده فکر نمی‌کنم. دیر یا زود خودش می‌آید.
آلبرت انیشتین
با آی‌کیو ۱۶۰، خلق نظریه نسبیت و بردن جایزه نوبل فیزیک، ظاهراً چیزهای زیادی در چنته داشته. آلبرت انیشتین احتمالاً مشهورترین دانشمند جهان است، نماد یک فرد نابغه، و البته، آدمی عجیب‌وغریب!
فردریک گلدن از مجله تایم او را «رویای محقق‌شده‌ی یک کارتونیست» توصیف کرده. و چنین تصوری از او شاید بی‌دلیل نباشد. انیشتین با آن سبیل پرپشت و موهای ژولیده چهره‌ای نمادین داشت، و البته عکسی که او را نمادین‌تر از هر وقت دیگری می‌کند.
ماجرای گرفته شدن عکس
داستان به چهاردهم مارس ۱۹۵۱ (۲۳ اسفند ۱۳۲۹) برمی‌گردد: جشن تولد ۷۲ سالگی انیشتین. خانواده، دوستان و همکاران تولد دانشمندی بزرگ را جشن می‌گیرند. از آنجایی که انیشتین در آن زمان دانشمندی شناخته‌شده بود تعداد زیادی عکاس نیز در این مراسم حضور داشتند، کسانی که احتمالاً مایه عذاب و مصدع اوقات دانشمند ۷۲ ساله بودند.
در اواخر این مراسم، دکتر فرانک آیدلوت و همسرش از انیشتین خواستند که او را تا خانه برسانند و او قبول کرد. اما عکاسان انیشتین را رها نکردند. وقتی انیشتین درون ماشین نشست جمعیت زیادی از عکاسان دور او را احاطه کردند.
عکاسان، از جمله عکاس خبرگزاری UPI آرتور ساس، از انیشتین می‌خواستند که برای دوربین لبخند بزند، شاید برای بار هزارم! و انیشتین که احتمالاً دیگر از حضور عکاسان دور و برش به ستوه آمده بود، به‌جای لبخند زدن برای آنها زبان‌درازی می‌کند! در میان این همه عکاس اما فقط ساس بود که توانست این واکنش جالب انیشتین را شکار کند: عکسی که به بدل به یکی از معروف‌ترین عکس‌های تمام دوران‌ها شد.
انیشتین در واکنش به درخواست عکاسان برای لبخند زدن جلوی دوربین، زبانش را بیرون آورده.
واکنش آلبرت انیشتین به عکس
انیشتین در واقع از این عکس خوشش آمد و از UPI خواست تا ۹ کپی از آن را برایش بفرستد. در عکس اصلی او در کنار دوستانش درون ماشین دیده می‌شود. اما او نسخه برش‌خورده‌ی این عکس را انتخاب کرد و آن را در قالب کارت پستال‌هایی برای دوستانش فرستاد. از میان ۹ عکسی که انیشتین برای مصرف شخصی سفارش داده بود، او روی یکی از آنها را برای یک گزارشگر امضاء کرده بود. و این عکس امضاءشده در یک حراجی در سال ۲۰۰۹ با قیمت شگفت‌انگیز ۷۴ هزار دلار به فروش رفت!
عکس مشهور انیشتین، چهار سال پیش از مرگ این دانشمند بزرگ، به‌راستی که از او نمادی تمام‌وکمال ساخت—تجسم کاملی از یک «دانشمند دیوانه و پریشان‌خاطر»، یا شاید نابغه‌ای بازیگوش و کلافه از پاپاراتزی‌ها!
