نگاه استاد یا بضاعت ما؛
«چرا بیشتر آثاری که روی دیوار دوسالانه بود، نوع نگاه خاص اساتیدی را تداعی می‌کرد که اتفاقا عضو هیات داوران بودند؟»
این سوال دیگری بود که شرکت‌کنندگان بینال در جلسه پرسش و پاسخ با شورای سیاست گذاری، به میان آوردند
ابراهیم صافی در پاسخ به این پرسش گفت:«آن زمانی که می‌خواستند هیات داوری و انتخاب مشخص شود، لیستی بیست و پنج نفره تهیه شد و هر کدام از اعضای شورای سیاست گذاری، کسانی را که مناسب می‌دانستند، پیشنهاد می‌دادند و بعد رای گیری می‌شد.
ناخودآگاه به خاطر اینکه موضوع «خلاقه» بود، شکل انتخاب داوران به سمت و سوی کسانی رفت که درگیر این مقوله از عکاسی مخصوصا در دانشکده‌ها، هستند.
ما خیلی سعی کردیم که این اتفاق نیفتد اما شاید ناخودآگاه رخ داد.
صافی ادامه داد:«من با آقای مهران مهاجر و شهریارتوکلی پیش از این، تجربه داوری داشته‌ام و کم و بیش نوع نگاهشان را می‌شناسم. شاید بتوان گفت رویکرد خانم نیلوفر معترف هم کمی با آنها همسان است اما فکر نمی‌کنم آقایان کشمیرشکن، علایی و جلالی هم چنین رویکرد و نگاهی داشته باشند.
او در ادامه گفت:«من عکس‌های راه نیافته را ندیده‌ام ولی ممکن است در هر رقابتی، یک آثاری را از مجموعه کارهای حذف شده بیرون بیاورد، نقد کند و با منطق آن را به اثبات برساند در عین حال داوری دیگر اهل این جدل‌ها نباشد و فقط نظر بدهد. اما در کل وقتی این مجموعه که حاصل کار جمعی این افراد است می‌بینیم، باید بپذیریم که شاید بضاعت عکاسی‌مان در همین حد بوده است.»
اسماعیل عباسی هم به این پرسش اینگونه پاسخ داد:«وقتی داوری تمام شد من و آقای زنده روح بقیه عکس‌ها را دیدیم تا ارزیابی کنیم چند درصد عکس‌ها ممکن است از چشم داوران دور مانده باشد.
از حدود دوازده هزار و دویست عکس حذف شده هر چقدر هم تلاش کردیم، با اغماض فراوان، حداکثر دویست اثر دیگر را می‌شد بیرون آورد و مطرح کرد.
اما ده هزار تای دیگر از دید من مردود بودند.
معنی این چیست؟ما عکاسان هیچ وقت به خودمان بر نمی‌گردیم که ببینیم تولید جامعه عکاسی ما چیست.
مسعود زنده روح هم برای این پرسش پاسخی داشت:«من اصلا نمی‌خواهم از کار داوران دفاع کنم آنها باید خودشان پاسخگوی کارهایشان باشند.
اما وقتی آثار فرستاده شده را دیدم با خودم گفتم ای کاش زمانی برسد که فقط هزار عکس بیاید و ما به سختی بتوانیم از بین آنها دویست تا انتخاب کنیم.
یکی از دوستان در نظرات وبلاگ من نوشته بود که ما در یک جشنواره‌ای عکس‌های حذف شده را به وسیله یک استاد دیگر بررسی کردیم و نمایشگاهی گذاشتیم. امیدواریم در مورد دوسالانه هم بتوانیم این کار را انجام دهیم.
جواب نوشتم حتما این کار را بکنید چون به هر حال دیدن عکس و نظرات مختلف بسیار خوب است.»
فردا پاسخ اینکه چرا ژانرهای مختلف عکاسی از دوسالانه حذف شدند و چه نگاهی خلاق است را خواهید خواند…
