بدون آنکه بخواهی فکر کنی و مرور کنی، مهمترین واقعه ای که از سال ۸۴ در ذهن پر رنگ ِ پر رنگ ِ مانده حادثه سقوط هواپیما C-130 است. در این لحظات بیش از آنکه از دست دادن جمعی از عکاسان آزارت دهد. حال خانواده های آن ها نفس را در سینه بند می آورد. تجسم حال مادر حسن قریب یا دو قلو های علیرضا برادران در این لحظات درد ناک تر از فراغ دوستان است. و افسوس که در این ملک هیچ وقت هیچ کس مقصر نیست جزء قربانیان حادثه ها که به خاطر تعهدشان معصومانه و بی گناه با پای خود به مسلخ می روند.
تا بوده همین بوده و از این پس هم همین خواهد بود. کمی با هم مهربان تر باشیم.
علیرضا برادران ، حسن قریب، سیدمهدی میر افضلی، محمد کربلائی احمد، رسول کاظم نژاد، امید محمدیان و محمدحسین مقصودی، روح شان شاد – یادشان گرامی
پذیرای نظرات شما در مرور عکاسی ایران در سال ۱۳۸۴ هستیم.
Sale no mobarak Alireza
Vaghaan jaye matlabet too in lahzehaye akhare sal khali bood. Mahame yade doostane az dast raftamoon ro zende negah midarim. Omidvaramkhodavand az bare sangini ke bar dooshe khanevadeye daghdareshoon hast kam kone va tahammole sakhtiharo barashoon asoontar kone. Va hamchenin omidvaram 1385 sale khoobi baraye to site khoobe akkasee.com va hamchenin majalleye besyar aliye akkasiye herfe;ee bashe