پنجمین جشنواره سراسری عکس زمان از ۲۰ مهرماه سالجاری توسط حوزه هنری استان مرکزی در اراک برپا می‌شود. طبق فراخوان این دوره مهلت ارسال آثار تا ۳۰ شهریورماه ۹۲ تعیین شده است. به منظور آشنایی بیشتر مخاطبان با مفهوم زمان، افشین شاهرودی، یکی از داوران این جشنواره، یادداشت زیر را در اختیار دبیرخانه پنجمین جشنواره سراسری عکس زمان قرار داده است: 

  «تصویر نمادین زمان در آثار هنری و اساطیری تمامی جوامع کم و بیش با شکلی دایره وار تقابل این مفهوم را با ابدیت نشان می دهد. مرکز این تصویردایره وار همواره وجه ساکن و بقیه قسمت های آن حرکت هستی را بیان می کند. زمان وسیله اندازه گیری حرکت و بعبارت دیگر زندگی است. شاید به همین دلیل است که صفحه ساعت تقریبا همواره دایره ای است. اگرچه ساعت سازی در زمان معاصر برای دور راندن دغدغه های تکراری و هر روزه زندگی و شاید برای بیان نمادین روز به روزی زندگی و تکراری بودن آن و وابستگی زیادش به مکان تلاش کرده که تا حدی صفحه مربعی را جایگزین مفهوم متداوم آن نیز کند. دایره نماد زمان و مربع نماد مکان است. به همین دلیل است که همواره این دو در کنار هم بیانی نمادین از زمان و مکان هستند که حرکت زندگی در آن جریان دارد. 
 هنر نوعی مبارزه با نیستی و مرگ و تلاش برای رسیدن به جاودانگی ست. از این رو با زمان در تقابل قرار دارد. زمان که برای انسان همواره پایان پذیر و متناهی ست. در محدوده ادراک ما زمان همواره محدود است و تقابل شدیدی با آخرت دارد که نامتناهی و ابدی است. 
بنابر این تمام محدوده زمان برای انسان در یک ظرف قابل اندازه گیری جای می گیرد که همان فاصله میان تولد و مرگ است. ما در لحظه ای از زمان متولد می شویم و در لحظه از زمان نیز تسلیم مرگ خواهیم شد. قبل از تولد و بعد از مرگ، برای ما هیچ چیز وجود ندارد. زمان وسیله اندازه گیری زندگی ماست. 
بزرگترین ترس و دغدغه ما همواره مرگ است. هنر وسیله ای است که انسان برای دستیابی به نوعی جاودانگی ابداع کرده است وسیله ای که در آن واقعیت و خیال در هم می آمیزد و دنیایی فراواقعی و رها از زندگی وابسته به زمان و مکان خلق می کند. دنیایی که در ان ترس از نیستی جای خودرا به آرامشی گسترده و بی پایان از لذت همواره بودن و همیشه زیستن برای ما بوجود می اورد. دنیایی که تابع منطق ریاضیات و قواعد قابل اثبات نیست. در دنیای هنر عشق آبی است و عقل سرخ. در هنر دو بعلاوه دو امروز چهار می شود و فردا صفر. در دنیای هنر مساحت مربع و محیط دایره الزاما از ضرب و جمع اضلاع به دست نمیاید. هنر یعنی ویران کردن واقعیت که هرگز مطابق خواست ما نیست و باز ساختن آن آنطور که در خیال و رویا می خواهیم. هنر تلاشی است برای ساختن دنیایی خالی از دغدغه و ترس
بنابراین از نظر من هر اثری که می کوشد هستی محدود ما را در فاصله میان دو نقطه بودن و نبودن، آمدن و رفتن اندازه گیری کند تصویری از زمان را نمایش می دهد. و البته در قضاوتم در این خصوص خلاقیت و نو آوری، تخیل و رویا جایگاه ویژه ای دارد.»