نمایشگاهی از عکس‌های علی زارع با عنوان «کابوس» از عصر جمعه ۲۶ اردیبهشت‌ماه ۹۳ در محل گالری محسن گشایش می‌یابد.
در این نمایشگاه ۱۷ عکس در ابعاد ۱۰۵×۷۰ سانتی‌متر به نمایش گذاشته خواهد شد. سحر صمدیان در بخشی از متن معرفی آثار این نمایشگاه می‌نویسد: «این مجموعه مروری‌ست بر تهران چه در جغرافیا چه در تاریخ (از سردر باغ ملّی و ورودی دانشگاه تهران، ساختمان تا‌تر شهر، برج آزادی و برج میلاد تا سازه نامعلومی در حال ساخت و…) که به بهانه تعقیب نگاه ناظر، باعث درنگ و تامّلی در پیرامون می‌شود. اینجا، در فرآیند وارونهسازی رابطه قدرت، راهنما کودکیست که در یک شبه سلوک درون شهری ما را وا می‌دارد به توقّف در برابر آنچه همه روزه از کنارش می‌گذریم. دخترکی که هفتسالگی من است و هفتسالگی فرزندان من.
کابوس، گیجی کودک است در ناخوانا بودن دادههای شهری که ماحصل هزاران سال تاریخ سکونت در تهران نیست، بلکه نادیده گرفتن تداوم تاریخ آن است. شهری که نفرت و وحشت را به کودک می‌آموزد. شهری که چرخش اولویت‌هایش بر اساس هر دوره، رختی ناهمگون و نامتجانس بر آن پوشانده. شهری که در الگوسازی ناموفّق است. مواجهه با ناهماهنگی ساختوساز‌ها هرگونه احتمال شکلگیری روال منطقی برای مفهوم معماری و یا حتّی تحوّلش در طول تاریخ را از بین می‌برد، سازههایی به شدّت در تضادّ بصری با یکدیگر و در تضادّ کارکردی با خودشان. شهری که تاریخ را از کودک می‌دزدد و به نفع خود رقم می‌زند. شهری که دغدغههای نخستین ِهویتیابی کودکی را حتّی پاسخگو نیست چه برسد به آنکه برایش هویّتسازی کند. تکّه پارههای از هم گسسته‌ای که فقط به مدد تکرار پرچمی یکسان در جایجای شهر به هم وصل شدهاند و این از نگاه تیزبین کودک پنهان نمانده.
شهری که در تمام وجوه اعم از معماری، نقاشی‌های دیواری، آموزش‌ها و رفتار شهری ناپذیرا و دافع است. سازههایی که جز موارد انگشتشمار برجا مانده از عصر طلایی معماری ایران، نه تنها دعوت‌گر نیستند بلکه با ایجاد فضاهایی غیر ارگونومیک، ناپذیرا، ناخوشامدگوی و حملهورند. شدّت این بازدارندگی‌ها تا جایی پیش می‌رود که شهر سرشار از فرم‌ها و زوایای چشمخراش و تیز، در هر گوشه و کنار، خطر و عدم امنیت را به شهروندان القا می‌کند. فرا‌تر از سازه‌ها و ساختارهای شهری، تزیینات ونقاشی‌های دیواری هم کارکردی جز مدح ماتم ندارند. گویا این شهر برای بزرگداشت اندوهی مدام بزک شده است.
کنار هم قرارگیری کودک و سازههای عظیم مقابلش در عین حال که تاکیدی بر عظمتبخشی «monumentalisation» این بناهاست، ناهماهنگی در اندازه‌ها و عدم تناسب را به چشم می‌آورد: پیکری کوچک با نگاهی از پایین به عظمت گوتیکوار ابنیه غولآسا و فضاهایی صلب که اجازه ورود و نفوذ به مخاطب نمی‌دهند. و بدینترتیب هویّت فضای مرموز داخلشان بر او و ما پوشیده می‌ماند. اگر مخاطب، این فضا‌ها و بنا‌ها را از پیش نشناسد، احتمال کمی وجود دارد که بتواند در مواجهه، کاربردشان را درست تشخیص دهد. امّا کنجکاوی کودک برای دریافتن آنچه درون این فضا‌ها می‌گذرد، تاریخ را ساخته و آینده را خواهد ساخت. این مجموعه عکس، نقدیست بر زیبایی‌شناسی شهری که در آن زندگی می‌کنیم.»
گشایش: جمعه ۲۶ اردیبهشت‌ماه ۹۳ – ساعت ۱۶ تا ۲۱
نمایشگاه تا ۳۱ اردیبهشت‌ماه ۹۳ هر روز از ساعت ۱۴ تا ۲۱ دایر است.
گالری محسن، بزرگراه مدرس (شمال)، خیابان ظفر، کوچه ناجی، خیابان فرزان، خیابان نوربخش، بلوار مینا شرقی، شماره ۴۲