نمایشگاه عکس «میان لحظه و خاک» بابک حقی این روزها در گالری مژده به تماشا است. نمایشگاهی که این هنرمند در آثارش به کشف حقیقت خود با جغرافیای اطرافش پرداخته است.
با ورود به گالری مژده در اولین برخورد با آثاری روبه‌رو می‌شوید که مکان‌هایی متروکه را به مخاطب بازنمایی می‌کنند؛ مکان‌هایی که فعلیت انسانی را در خود مستتر دارند اما سالهاست در گذر تاریخ از یاد رفته‌اند. وجه تمایز آثار حقی در این مجموعه فیگورهایی است که در آنها دیده می‌شوند. این فیگورها در عکس‌ها به‌عنوان زبان مکانی از دردها و آلام خود با مخاطب گفت‌وگو می‌کنند.
مخاطب در این مجموعه با یازده اثر روبه‌رو است که در آنها محیط جغرافیایی به بستری برای داستان‌سرایی بدن با زبان فیگورها بدل شده است و انگار بدن به‌مثابه موجودی طبیعی و طبیعت به‌عنوان پوسته‌ای برای زیست، با هم به روایتی درباره‌ی زندگی رسیده‌اند که آن را برای مخاطب بازگو می‌کنند.
حقی خود درباره‌ی مجموعه «میان لحظه و خاک» می‌گوید: «این آثار به‌نوعی تأثیر جغرافیا بر بدن انسان را به نمایش می‌گذارند. منظورم از بدن انسان، هم بدن فیزیکی اوست و هم بدن درونی او که به‌نوعی می‌توان گفت واسطه‌ی درک جهان و انسان است.»
این هنرمند در رابطه با ایده و کانسپت نمایشگاه توضیح داد: «ایده‌ی این نمایشگاه را در تمام آثار من می‌توانید ببینید اما وجه تمایز آثار این نمایشگاه با سایر کارهایم در این است که در این عکس‌ها خط پیوند بین بدن انسان و جغرافیا مورد بررسی قرار گرفته است و همچنین تأثیری که جغرافیا، فضا و مکان روی بدن می‌گذارد؛ در این آثار به خوبی مشاهده می‌شود.»
حقی که در این عکس‌ها از اجراگر برای بیان مفهومی آثار استفاده کرده است، در این باره گفت: «اجراگرانی که در این آثار حضور دارند به‌خوبی زبان بدن را می‌شناختند، این افراد به‌دلیل فعالیت‌هایی که در تئاتر داشتند دوره‌های زبان بدن را گذرانده‌اند و به‌نوعی می‌توان گفت که بر این زبان مسلط هستند. من این افراد را در موقعیت‌ها، مکان و جغرافیایی قرار داده‌ام و از آنها خواسته‌ام که تأثیر این محیط را بر بدن خود نشان دهند؛ البته چیزی که بیشتر دنبال آن بودم این ایده است که اجراگرها جزئی از آن جغرافیا شوند، یعنی نخواسته‌ام خیلی به سمت فیگور بروند یا فیگورهای اجرایی و تئاتری ارائه کنند؛ بلکه از آنها خواستم از این فیگورها دور شوند تا تأثیر فضا روی بدن آنها نمایان شود.
یعنی به سمت فیگوراتیو بودن صرف نرفتیم. به همین دلیل هم در خیلی از آثار می‌بینید که اجراگر فقط ایستاده و تنها تأثیر فضا را حس و درک می‌کند و با زبان بدن در آثار، آن را به مخاطب عرضه می‌کند.»
این هنرمند عکاس در رابطه با انتخاب مکان‌ها و جغرافیایی که درباره‌ی آنها در آثارش با مخاطب به گفتمان نشسته نیز گفت: «عمده‌ترین تفاوت در آثار نمایشگاه «میان لحظه و خاک» با آثار مجموعه‌های قبلی‌ام از لحاظ اجرایی است، نه از لحاظ مفهومی و فضایی. من این بار فضاهای بیرونی را انتخاب کرده‌ام یعنی لوکیشن‌هایی را انتخاب کردم که خیلی در ذهن من تأثیر داشتند و برای من تأثیر آنها جذاب بود.
یک سری از عکاسی‌ها در یزد انجام شده است که اغلب مکان‌هایی است که رها شده یا تاریخی هستند. برخی از عکس‌ها هم در کاشان گرفته شده‌اند، چون برای من بافت قدیمی و تاریخی این شهر به شدت جذاب است اما این طور نبود که به سراغ مکان‌های تاریخی شناخته‌شده یا بازسازی‌شده بروم. بیشتر حس و حال و رهاشدگی مکان‌ها برای من جذابیت داشت، به همین دلیل هم مناطقی را انتخاب کردم که حضوری از انسان در آنها بوده اما بعد رها شده‌اند و در حال تخریب هستند یا حضور انسانی در آنها نیست؛ در واقع مفهوم جغرافیا در این مکان‌ها تغییر پیدا کرده است.»
نمایشگاه «میان لحظه و خاک» بابک حقی که مواجهه‌ای با واقعیت وجودی است، یعنی جایی که تن انسان طبیعت می‌شود و طبیعت جزئی جدایی‌ناپذیر از زیست؛ تا ۲۹ آذرماه در گالری مژده به نشانی سعادت‌آباد، خیابان علامه شمالی، خیابان ۱۸ شرقی، پلاک ۲۷ میزبان هنردوستان است.