نمایشگاهی از عکس‌های روزبه روزبهانی تحت عنوان «هم همه» با همراهی موسیقی روزبه اسفندارمز و بهنام ابوالقاسم از عصر جمعه ۲۰ دی‌ماه ۹۲ در گالری هفت ثمر برگزار می‌شود.
در این نمایشگاه ۱۲ عکس سیاه و سفید در اندازهٔ ۵۰×۷۰ سانتیمتر و یک اثر رنگی در ابعاد ۱۵۰×۱۰۰ به نمایش درخواهد آمد. روزبه روزبهانی در یادداشتی برای معرفی این نمایشگاه می‌نویسد: «این جور مواقع دوربین نباید دور گردنت باشد. باید بند دوربین را بتابانی دور دست و چشمانت برای درافتادن با پیکره‌ای، حالتی، برشی از شهر کمین کنند. ماجرا فراتر از کلیشهٔ رایج «شکار صحنه» است. شکارچی باید تمام موجودیت یک لحظه را فراچنگ آورد و موجودیت لحظه یعنی صدا، رنگ و هوا. چشمانت باید جوری ببینند که انگار دارند می‌شنوند. شهر را می‌بویند و لمس می‌کنند. «هم‌همه» جای آن که تداعی‌کنندهٔ ازدحامی مُخل باشد، تاکیدی است بر نظم نهفته و انباشته درون شهر. آدم روی آدم. حس روی حس. فضا در برابر فضا. مردمان فُرم و هندسه دارند. آرام می‌خزند درون مثلث و مربع چشمان ما. نیمی از این نگاه. تکه‌ای از آن صدا. سنگریزه را توی برکه می‌اندازیم، جز صدایی قُلپ‌مانند صدای دیگری نمی‌شنویم.
موج موّاج صدا به سمت ابدیتی در دوردست روانه می‌شود. از شعاع دید ما و مرز برکه فراتر می‌رود و به نظمی کائناتی در بی‌نهایت می‌پیوندد. صدای شهر کجا می‌رود؟ کدام موجودات در کجای دنیا صدای ما را می‌شنوند؟ دیگر به افسانهٔ «پرواز پروانه‌ای در آفریقا به توفانی در آمریکا منتهی می‌شود» احتیاجی نیست. آشوب همین جاست. گوشها را محکم می‌گیریم و شهر را با چشمانمان می‌مکیم. بازار. خیابان. میدان. اندام برانگیختهٔ شهر، بود و نبود ما را تعیین می‌کند. هر چه انباشته‌تر، حس حضور ما پررنگ‌تر. چشم که می‌بندیم همهمهٔ شهر راه می‌گیرد پشت پلکهایمان. چه می‌شود که آوا بدل به مجسمه‌ای شهری می‌شود؟ کدام ساز از سازهای دیگر به دنیا بهتر می‌نگرد؟ دوربین کدام عکاس، ضبط‌صوتی قوی‌تر است برای ثبت همهمهٔ موزون آدمیان؟»
افتتاحیه: جمعه ۲۰ دی‌ماه ۹۲ – ساعت ۱۶
نمایشگاه تا ۲۵ دی‌ماه ۹۲ هر روز از ساعت ۱۶ تا ۲۰ دایر است.
گالری هفت ثمر، خیابان مطهری، خیابان کوه نور، کوچهٔ پنجم، پلاک ۸