هیات داوران این دوره چندی پیش برگزیدگان خود را معرفی کرد که مجموعه عکسی از این عکاس جوان مقیم نیویورک تحت عنوان «اسم من پیروزی است» شایسته‌ی دریافت بورس عکاسی ۳۵۰۰ پوندی یان پری ۲۰۱۲ شناخته شد. آدریان فوشل در این مجموعه سعی در به تصویر کشیدن روندی دارد که یک مهاجر نوجوان حاشیه‌نشین کلانشهرهای آمریکا را تبدیل به عضوی از ارتش آن کشور می‌کند. وی در این مجموعه چگونگی آموزش روزانه‌ی نوجوانان مهاجر آسیایی‌تبار و لاتین‌تباری را روایت می‌کند که در یک دبیرستان آموزش‌های نظامی در حومه‌ی نیویورک ۶ روز در هفته آموزش رزمی می‌بینند تا پس از فارغ‌التحصیلی به دانشکده‌های افسری یا ارتش آمریکا بپیوندند.
آدریان فوشل در توضیح این مجموعه می‌نویسد: «این مدرسه‌ی نظامی، در حومه‌ی نیویورک، بزرگ‌ترین دبیرستان نظامی در تمام آمریکاست که در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ مقام نخست و در سالجاری نیز مقام دوم را در بین تمام دبیرستان‌های نظامی آمریکا بدست آورده است. اگر چه پس از فارغ‌التحصیلی از این دبیرستان اجباری به استخدام یا حضور افراد در ارتش آمریکا یا نهادهای وابسته به آن وجود ندارد ولی اکثریت غریب به اتفاق دانش‌آموختگان آن نهایتا از یک مهاجر غیرآمریکایی‌تبار به داوطلبی برای خدمت در ارتش آمریکا تبدیل می‌شوند.»
جایزه‌ی برنده‌ی این بورسیه علاوه بر وجه نقد شامل اجازه‌ی شرکت در کارگاه آموزشی جوپ سوآرت بنیاد ورلدپرس فوتو در آمستردام، اضافه شدن به فهرست استعدادهای جوان آژانس معتبر گتی‌ایمجز برای انجام رپرتاژ و اهدای یکی از محصولات تولیدی شرکت کانن (به انتخاب خود عکاس) هم می‌شود.
همچنین هیات داوران مجموعه عکس تکان‌دهنده‌ای از مارچلو پرز دل‌کارپیو، عکاس ۲۹ ساله‌ی اهل بولیوی، به نام «شرایط وحشتناک» را به عنوان مجموعه‌ی "شایسته‌ی تقدیر ویژه" معرفی کرد. این مجموعه درباره‌ی مشکلات بهداشتی و آلودگی شدید ناشی از کمبود امکانات و کالبدشکافی غیراصولی جنازه‌های بی‌نام نشانی است که در سراسر بولیوی در اثر تصادف، درگیری‌های جنایی یا خشونت‌های اجتماعی جان می‌بازند ولی تشخیص هویت آنها ممکن نیست و برای بررسی بیشتر به تنها مرکز پزشکی قانونی در لاپاز، پایتخت بولیوی، منتقل می‌شوند.
همچنین مجموعه عکسی از هیلده ماسیس کلوین، دانشجوی نروژی ۲۴ ساله‌ی رشته‌ی فتوژورنالیسم در دانشگاه اسلو، درباره‌ی کودکان دچار بیماری سندروم داوون هم "شایسته‌ی تقدیر" شناخته شد. عکاس در توضیح مجموعه‌ی عکسش می‌نویسد: امروز در نروژ و دانمارک با پیشرفت‌های تکنولوژیکی بدست آمده ۹ مادر از هر ۱۰ مادری که در مراحل اولیه جنینی متوجه ابتلای فرزندش به سندروم داوون می‌شود اقدام به سقط جنین می‌کند بنابراین دیگر به ندرت شاهد تولد فرزندانی با این بیماری در این دو کشور هستیم ولی در گذشته اگر نوزادی با این بیماری به دنیا می‌آمد باید دور از چشم دیگران به زندگی ادامه می‌داد. عکاس در این مجموعه به سراغ یک خانواده‌ی نروژی رفته که هر دو دخترشان مبتلا به این بیماری هستند و سعی کرده در سال‌های مختلف زندگی روزمره‌ی این دختران مبتلا به سندروم داوون را به تصویر بکشد.
به هر یک از این دو مجموعه ۵۰۰ پوند جایزه‌ی نقدی تعلق گرفت. گفتنی‌ست امسال نمایشگاهی از تمام عکس‌های راه‌یافته به فینال از اوایل مهرماه در گالری «مادر» لندن برپا شده و قرار است تمام هر سه مجموعه‌ی راه‌یافته به مرحله‌ی نهایی در مجله‌ی ساندی‌تایمز بریتانیا به چاپ برسند. همچنین موسسه‌ی خیریه‌ی نجات کودکان تعهد کرده است که تمام هزینه‌‌های انجام یک پروژه‌ی عکاسی حرفه‌ای را برای یکی از این سه عکاس تقبل می‌کند.
متقاضیان برای شرکت در رقابت برای کسب این بورسیه که تنها ویژه‌ی عکاسان جوان زیر ۲۴ سال یا کسانی است که طی سال گذشته در یک دوره‌ی معتبر آموزشی عکاسی تمام‌وقت شرکت کرده باشند، باید یکی از مجموعه عکس‌های خود را به همراه نوشته‌ی کوتاهی درباره‌ی قصدشان از پروژه‌ای که می‌خواهند با مبلغ اهدایی این بورس به انجام رسانده یا تکمیل کنند برای این مسابقه ارسال نمایند.
جایزه‌ی عکاسی «یان پری» هر سال توسط بنیاد «یان پری» و با حمایت مجله‌ی ساندی‌تایمز، آژانس گتی‌ایمجز، موسسه‌ی خیریه‌ی نجات کودکان و شرکت کانن به یاد «یان پری» فتوژورنالیست بریتانیایی برپا می‌شود که وقتی در ۲۴ سالگی برای عکاسی از رویدادهای انقلاب ۱۹۸۹ رومانی برای مجله‌ی ساندی‌تایمز به آن کشور رفته بود در راه بازگشت به لندن در سانحه‌ی سقوط هواپیما کشته شد. سال گذشته مجموعه عکسی از «راشل چودوری» از بنگلادش درباره‌ی آلودگی و مشکلات زیست‌محیطی رودخانه‌ی «Buriganga» در شهر داکا عنوان برتر این رقابت بین‌المللی را به دست آورده بود.