نمایشگاهی از عکس‌های محمدرضا میرزایی با عنوان «دوباره یکبار دیگر» روز جمعه اول بهمن‌ماه ۱۳۹۵ به میزبانی گالری اُ در تهران گشایش می‌یابد.
در نمایشگاه «دوباره یکبار دیگر» ۲۱ عکس در ابعاد ۴۰×۵۵ سانتیمتر، ۵۰×۶۶ سانتیمتر و ۶۰×۸۰ سانتیمتر به نمایش در خواهند آمد. در توضیحاتی که در مورد این نمایشگاه توسط گالری اُ منتشر شده، آمده است:
«محمدرضا میرزایی شیفته عکاسی است و اصولا عکاسی‌اش کیفیتی خودارجاعانه دارد، با این وجود از منابع الهام بسیاری در عکس‌هایش بهره می‌گیرد. این شاید تا حدی رویکرد نویسندگان دایرهالمعارفی همچون جیمز جویس و یا توماس پینچن را به یادمان بیاورد که از هر چه می‌دانستند و می‌خواندند و تجربه می‌کردند در آفرینش خلاقانه‌شان بهره می‌بردند. از اینرو برای درک و ستایش تمام و کمال جویس باید با تاریخ ادبیات بریتانیا آشنا باشیم و البته جزییاتی از تاریخ ایرلند، مذهب کاتولیک و البته وضعیت مکان شناسانه دوبلین را بشناسیم.
عکس‌های میرزایی هم در ارجاعات او به پیشنیانش معنی تازه‌ای می‌یابند. او بی‌وقفه به سراغ عکاسان رفته است. در دنیای عکس‌های او حتی شیوه عکاسان آماتوری و اشتباهات آنها، ستوده شده‌اند. چینش عکس‌هایش در کنار یکدیگر بی‌شباهت به شکل ذهنی شعر مدرن نیست و از تاثیرات و اهمیت نقاشی بر آثار او نیز نمی‌توان گذشت.
در«دوباره یکبار دیگر» که دومین نمایشگاه انفرادی محمدرضا میرزایی در گالری اُ است، شاید میرزایی به شکلی واضح‌تر به تعدادی از نقاشان مورد علاقه‌اش مانند تری وینترز و یا اد رینهارت می‌پردازد و در مواردی حتی تا مرز باز سازی آثار آنها پیش می‌رود. می‌دانیم که خلق نقاشی با تاثیرپذیری از عکس چیز تازه‌ای نیست، اما برعکس این مسیر، یعنی خلق عکس با تاثیر از نقاشی معاصر و کیفیت‌های نقاشانه، داستانی متفاوت است.
میرزایی با تاکید بر بنیادی‌ترین و ساده‌ترین ویژگی‌های عکس، یعنی قاب، زاویه دید و یا کیفت نور دیالوگش را با نقاشی آغاز و تکه‌هایی از این جهان را بی‌زمینه می‌کند و به مفهوم گسترده‌تری از انتزاع می‌رساند. انتزاع بصری همه‌ی ماجرا نیست. چیزها حتی وقتی که فیگوراتیو هستند، در جایی میان غرابت و انتزاع در تصاویر او از نو ساخته می‌شوند و میرزایی از این غرابت به سمت معنای احتمالی ایجاد شده میان همنشینی تصاویر حرکت می‌کند. عکس‌های او و وسعت موضوعی‌شان به تصاویری از سرزمینی بیگانه و یا در موقعیتی بغرنج می‌مانند، تصاویری درباره‌ی دیدن در جایی که نمی‌توان گفت. تصاویری که گاهی برخوردی زیبایی شناسانه با زشتی و یا درهم شکستن و البته بی‌قراری‌اند.»
محمدرضا میرزایی متولد ۱۳۶۴ در تهران و دانش‌آموخته‌ی مقطع کار‌شناسی ارشد رشته‌ی هنرهای زیبا از دانشگاه پنسیلوانیا است. آثار او در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در تهران، لندن، دوبی، پاریس، مسکو، استانبول، دوبی، ونیز، فیلادلفیا، واشنگتن، وین و لس آنجلس به نمایش در‌آمده‌اند. میرزایی برنده‌ی جوایز مختلفی از جمله لوگولند ۲۰۱۳ شده و دو کتاب از او با عناوین «چیزی که ندارم» توسط انتشارات ادیتزیونی دل برادیپو در ایتالیا و «اینک خورشید می‌دمد» توسط انتشارات دانشگاه پنسیلوانیا در آمریکا به چاپ رسیده است.
محمدرضا میرزایی هم‌اکنون با «سایت عکاسی» و آموزشگاه عکاسی حرفه‌ای همکاری نزدیکی دارد. وی در سال ۱۳۹۲ نشست تخصصی با موضوع «ساختنِ واقعیت – گفتمانی در باب عکاسی امروز جهان» را در مرکز هنرپژوهی نقش جهان فرهنگستان هنر برگزار کرد و مدرس دوره «کارگاه آزاد عکاسی» در آموزشگاه عکاسی حرفه‌ای است.
گشایش: جمعه اول بهمن‌ماه – ساعت ۱۶ تا ۲۱
نمایشگاه تا ۱۲ بهمن‌ماه ۹۵ روزهای دوشنبه تا پنج‌شنبه از ساعت ۱۲ تا ۲۰ و جمعه‌‌ها از ساعت ۱۶ تا ۲۱ دایر است.
گالری شنبه‌ها تعطیل است.
گالری اُ: تهران، خیابان ویلا (نجات‌اللهی)، کوچه‌ی خسرو، شماره‌ی ۴۶
نمایشگاه عکس «دوباره یکبار دیگر» در گالری اُ
