ایسکانیوز ـ عکاسان باید به فکر وکیل باشند، چرا که وکیل مثل پزشک عمومی است و به درد عکاس رسیدگی می‌کند، و با مبانی قانونی آشنا است.
حجت اللّه سپهوند عکاس خبری، اجتماعی و مستند در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس فرهنگی، هنری ایسکانیوز ضمن بیان این مطلب که تامین شغلی عکاسان زیرمجموعه دفاع از حقوق عکاسان است، گفت: عکاسان وقت بسیاری را صرف پیگیری مشکلات حقوقیشان می‌کنند و هنگامی که بررسی می‌کنیم، می‌بینیم چقدر از وقت عکاس تلف می‌شود که تماما به دلیل عدم آشنایی با قانون و بند و تبصره‌های آن است.
وی پیگیری نشدن دقیق و درست حقوق عکاسان را ناشی از عدم اجماع آنها دانست و گفت: عکاسان ما اجماع ندارند و هیچ وقت به صورت جدی به آن نرسیده‌اند. مثال آن هم تشکیل انجمن‌های مختلف است که چون همه ادعا دارند و فکر می‌کنند بهترین‌اند و باید داور باشند، کاری از پیش نمی‌برند.
وی افزود: این نوع رفتارها پیگیری حقوق عکاسان را هم با مشکل مواجه کرده است در حالی که همگان واقفند که عکاسی موفق است، که بتواند کار کند و گرهی از جایی بگشاید.
سپهوند نقش انجمن عکاسان را در دنبال کردن حقوق عکاسان جدی دانست و گفت: این انجمن می‌تواند در روند وارد شدن وکلا به دنیای عکاسان اقداماتی عملی انجام دهد.
وی ادامه داد: وکیل می‌تواند به عکاس از نظر حقوقی کمک‌های شایان توجهی کند. چرا که این روزها در بسیاری از روزنامه‌ها و مجلات، شاهد استفاده از آثارعکاسان، بدون در نظر گرفتن حق تالیف و امتیاز اثر هستیم.
سپهوند پیگیری این مسایل از سوی عکاس را وقتگیر عنوان کرد و افزود: عکاسی که بخواهد همواره در عرصه حاضر باشد اصلا زمانی برایش باقی نمی‌ماندکه این طرف و آن طرف حقوقش را مطالبه کند. در حالی که اگر وکیل داشته باشد، می‌تواند اقدامات حقوقی را به او بسپرد. کاری که برخی از دوستان کرده‌اند و نتایج خوبی هم گرفته‌اند.
حجت اللّه سپهوند در این گفت‌وگو معضل بهاندادن به عکس در مطبوعات را به عنوان یکی از فاکتورهای تهدید کننده امنیت شغلی عکاسان دانست و گفت: امروز شاهد آن هستیم که روزنامه‌ها و رسانه‌ها برای پایین آوردن هزینه‌هایشان می‌آیند و از عکس‌های آرشیوی و کپی کردن آنها یا تهیه یک لوح فشرده حاوی تعداد زیادی عکس برای گرداندن سرویس عکسشان بهره می‌برند و این روش را به استخدام عکاس ترجیح می‌دهند.
وی افزود: در ایران خودمان هم می‌بینیم که روزنامه‌هایی که اینگونه عمل می‌کنند، روز به روز بهتر و بیشتر جا می‌افتند و در مقابل روزنامه‌های مثلا صرفه‌جو، روز به روز با تعدیل نیرو مواجه شده و سرآخر به تعطیلی کشیده می‌شوند.
سپهوند ادامه داد:در تمام مجلات و روزنامه‌های دنیا این قضیه جا افتاده است که اسم عکاس باید کنار اثرش درج شود تا مشخص باشد این عکس کار فلان عکاس است که خوب دوستانی که با خبرگزاری‌های خارجی کار می‌کنند این مساله را درک کرده‌اند و با مشکلی مواجه نیستند.
وی ضمن بیان اینکه کار مستقل در ایران معنایی ندارد و شاید غیرممکن باشد، گفت: عکاسانی که در داخل کار می‌کنند غالبا سعی‌شان در جهت رشد و اعتلای کشور است و با این هدف تمام مشکلات را تحمل می‌کنند.
سپهوند درآمدها در ایران را غیرقابل ذکر دانست و افزود: عکاسی در ایران خیلی نمی‌تواند مستقل عمل کند چون وقتی در روزنامه‌ای استخدام شده باشی، نمی‌توانی کار کنی، سپس به فضای روزنامه محدود می‌شوی چرا که نمی‌خواهی بیکار بمانی.
وی ادامه داد: برای مواجهه با این ماجرا و شاید رفع این مشکل عکاس باید مبارزه کند تا به مدیران و گردانندگان روزنامه بفهماند که کارش خوب است و وجودش مفید . در مقابل هم عکاسان مبتدی آن قدر بد عمل می‌کند که روزنامه می‌گوید دیگر به درد ما نمی‌خورید و عذرش را می‌خواهند.
سپهوند در بخش دیگری از این گفت‌وگو نظر برخی کارشناسان مبنی بر مضر بودن وارد شدن تکنولوژی‌های نوین به دنیای عکاس و استفاده ناصحیح از آن را رد کرد و گفت: اصلا بحث دیجیتال یک مقوله خوشایند است و یک دستاورد مفید که به عکاسی خدمت کرده و می‌کند.
وی افزود: اصولا در تمام کشورهای در حال توسعه این اعتقاد وجود دارد که باید با پیشرفت تکنولوژی برخورد ناصواب داشت. این مشکل در کشور ما وقتی که ویدئو آمد، بحث ماهواره مطرح شد و هنگامی که اینترنت رواج پیدا کرد وجود داشت ولی پس از مدتی جا افتاد.
سپهوند ادامه داد: وقتی اینترنت رواج پیدا کرد، مخالفت‌های بسیاری را به همراه داشت ولی پس از مدتی که با مزایای آن آشنا شدند، پذیرش آن راحت‌تر شد و مردم دیدندکه اینترنت چه نقش فوق‌العاده‌ای در سرعت بخشیدن به انجام امور دارد. در عکاسی و ظهور تکنولوژی دیجیتال هم، این روند طی شد.
وی افزود: ما عکس می‌گیریم و چاپ می‌کنیم و کمتر کسی متوجه می‌شود که این عکس دیجیتال است یا آنالوگ. مهم روزلوشن، ترکیب بدنی، کنتراست و ترکیب رنگ و نور مناسب است.
سپهوند عکاسی را خلاصه شده در عشق، فهم و نگاه دانست و ضمن بیان اینکه عکاس خوب همیشه خوب است و کسی نمی‌تواند جلوی کارش را بگیرد گفت: عکاسی یک نگاه است یعنی اینکه عکاس سوژه یا شیئی که همه می‌بینند را تماشا می‌کند و از زاویه‌ای خاص آن را ثبت می‌کند. اینکه کسی صرفا دوربین در دست بگیرد، عکاس نمی‌شود و مهم درک و شعور عکاسی است.
وی افزود: عکاس حرفه‌ای نباید نگران شغلش باشد بلکه باید تلاش کند خودش را جا بیندازد و به همه بقبولاند.
سپهوند در پایان طرح مساله بیمه کردن عکاسان و وسایل آنها را شبیه یک شوخی دانست و گفت: در حالی که حقوق معنوی یک عکاس رعایت نمی‌شود چطور می‌توانیم بحث بیمه عکاس و ادوات و وسایلش را پیش بکشیم. در حالی که عکاسی آن هم در عرصه اجتماع کار خطرناکی است، هیچ کس جوابگوی خطرات و اتفاقات احتمالی نیست. از طرفی به دلیل اینکه بیمه کردن هزینه بالایی را تحمیل می‌کند، صاحبان کار ترجیح می‌دهند اصولا بحث بیمه را مسکوت باقی بگذارند.
