«مرجعیت نامتقارن» و «کالیدوسکوپ تاریخی» عکاسی را رو در روی عکاسی قرار می‌دهد.عکس‌های پرهام تقی‌اف همراهی عکاسی و تصور قالب روایت‌های رایج از تاریخ ایران را به چالش می‌کشند. هر تصویر، تصویرگرایی تاریخی را نیز به نمایش می‌گذارد تا تاریخ‌نگاری را زیر سؤال ببرد.
عکس‌ها، تصاویر رویداد‌های سیاسی آشنایند که دگرگونه به نمایش گذاشته شده‌اند. تاخوردگی‌ها، برش‌ها و لکه‌های رنگ، تصاویری همچون تصاویر انقلاب (۱۳۵۷) و جنگ (ایران و عراق) را ناآشنا نشان می‌دهند. نشانه‌ها، در یک آن، آشنایی بصری بیننده با این رویدادها را به چالش می‌کشند، دست دوربین را رو می‌کنند و ذات تصویرسازی را نمایان.
تصاویر در این مجموعه اتکای بیننده به تاریخ را غیرممکن کرده و آشنایى این رویدادها در تصور عمومی را زیر سؤال می‌برند. این تصاویر، با رونمایی صادقانه‌ی تحریف خود از تاریخ، فضایی برای بررسی و بازخوانی مجدد و انتقادى از آن فراهم می‌کنند.
عکس‌های تقی‌اف مخاطب را به جست‌وجویی خلاق فرا می‌خوانند و جایگاه آشنایی، واقعیت و تصویرگرایی در عکاسی را، با غریبی، خلاقیت، و نقد، یک به یک، عوض می‌کنند.
«مرجعیت نامتقارن» و «کالیدوسکوپ تاریخی» آشکار شدن بحران تاریخی تصور را در لحظه‌‌ی اوج نمودِ آن ثبت می‌‌کند و با نمایش این بحران، برانگیزنده پاسخهایی باز و بی‌انتها است.
