تدوین طرح «عکاسی در فضاهای عمومی شهر» به کارگروهی متشکل از انجمن عکاسان ایران، کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران و کارشناسان نهادها و مراکز مختلف نیاز دارد.
محمد مهدی رحیمیان؛ عضو هیات مدیره انجمن عکاسان ایران گفت: یکی از محورهای اصلی نشست انجمن عکاسان ایران و کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران حفظ و صیانت از حقوق عکاسان برای عکاسی در فضاهای عمومی شهر بود.
عکاسی مستند در کشور و به ویژه در تهران با ممانعت جدّی مواجه است و این ممانعت از سوی حوزه‌ها و مراکز مختلف تصمیم گیری است و متاسفانه نسبت به عکاسان اعمال می‌شود. همه جای تهران ممنوعیت عکاسی وجود دارد مگر اینکه عکس آن ثابت شود و این قانون نانوشته در هیچیک از مفاد قانونی نیامده است، به جز ساختمان‌ها و مراکزی که به صراحت با نصب تابلوی «عکاسی ممنوع» از سوی نهادهای امنیتی پیش از این مشخص شده‌اند.
چون شرح وظایف تشکیلات دولتی، سازمان‌ها، نهادها و زیر مجموعه‌های شهرداری در مواجهه با عکاسی و عکاسان براساس موازین حقوقی مشخص نیست و اگر عکاسان ما دوربین را به هر سمتی بگیرند، با مشکل جدی مواجه می‌شوند. بنابر این انجمن عکاسان ایران در نشست با کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران در نخستین گام، حفظ و صیانت از حقوق عکاسان و امنیت و آزادی عکاسی در شهر را خواستار شد و کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران نیز پذیرفت که این موضوع از طرف انجمن عکاسان در کنشی متقابل با شورای شهر پیگیری شود و نخست با مراکزی که زیر مجموعه‌ی شهرداری تهران هستند و پس از آن با نهادهای دیگر این موارد طرح و پیگیری شود.
برای تحقق این موضوع ضرورت دارد نخست کارگروهی با همکاری انجمن عکاسان ایران، کمیسیون فرهنگی شورای شهر و نهادها و مراکز مختلف تشکیل شود تا مسائل و موارد این موضوع مشخص و موازین آن استخراج شود و از لحاظ حقوقی با قوانین مدنی و حقوق شهروندی مطابقت داده شود. بنابراین انجام کارشناسی حقوقی توسط کارگروه مشترک کارشناسان حقوقی انجمن عکاسان ایران، شهرداری و نیروی انتظامی از یک سو و آینده پژوهی در این زمینه از سوی دیگر مورد نیاز است تا متناسب با آنچه در آینده بر مبنای تحولات امروز روی خواهد داد، پیش برویم و با توجه به رشد و توسعه فناوری و نیازسنجی فاصله وضعیت موجود را با وضعیت مطلوب کاهش دهیم.
عضو هیات مدیره انجمن عکاسان ایران گفت: پیشینه‌ی موضوع جلوگیری از عکاسی، ما را به ضرورت تشکیل انجمن عکاسان بحران پس از زلزله بم در سال ۱۳۸۲ متوجه می‌کند. پس از زلزله بم به خاطر رفع ممانعت‌های بی مورد و غیرقانونی که در طی سال‌ها برای فعالیت عکاسان ایجاد شده بود، «انجمن عکاسان بحران» با پیشنهاد و حضور عکاسان خبری و مستند و با پشتیبانی اداره کل تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طراحی و راه اندازی شد. پس از آن میان انجمن عکاسان بحران، معاونت مطبوعاتی، نیروی انتظامی و هلال احمر به عنوان بخش‌های دولتی و نهادهایی که در بحران‌ها حضور و مسئولیت دارند تفاهمی ایجاد شد تا در بحران‌ها، سوانح و حوادث پیش بینی نشده میان عکاسان و این نهادها تعامل و همکاری لازم برقرار شود و بستری برای حضور و فعالیت عکاسان فراهم شود تا با هدف ثبت عکاسانه این رویدادها به انتشار آن بپردازند.
اما مدتی بعد در سانحه هواپیمای سی ۱۳۰ و مواردی مشابه آن، باز هم ممانعت‌هایی برای عکاسان ایجاد شد. در سال‌های گذشته کشور درگیر مسائل و اتفاقاتی دیگر شد و برای عکاسی از مناظر شهری و زندگی در تهران و دیگر شهرهای ایران در ۱۰ سال گذشته به شدت عرصه بر عکاسان ما تنگ شده است. پرداختن به رفع این شبهات قانونی و موضوع عکاسی آزاد در چهارچوب حمایت‌های قانونی به «عزم ملی» نیاز دارد و نهادها و مراکز و شهروندان و … باید در کنش با یکدیگر این مساله را طرح و به یاری یکدیگر حل کنند.