آگهی ترحیم و خلاقیت؛
«آیا عکس گرفتن از آگهی ترحیم، واجد نگاه خلاقانه است؟» پرسش دیگر حاضران در جلسه گفت و شنود با شورای سیاست‌گذاری دوسالانه بود.
مهدی مقیم نژاد در پاسخ گفت:«عکاسی در ذات خود یک باز تولید است. در عکاسی امروز دنیا در زیر مجموعه یک مدلی از عکاسی که ما به آن می‌گوییم عکس‌های ساختگی، بحثی وجود دارد به نام «Rephotography». یعنی نسلی از عکاسان وجود دارند که عکاسی دوباره می‌کنند.
او ادامه داد: «مثلا شاید برای خیلی‌ها، عکس‌هایی که از تابلوهای نقاشی گرفته شده، سوال برانگیز باشد.
در پاسخ توجه شما را به این نکته جلب می‌کنم که به لحاظ پیشینه زیبایی‌شناسی، این آثار برای خودشان سنتی دارند و امروزه عکاسان بزرگی در دنیا هستند که به این شیوه عکاسی می‌کنند، یعنی عکس‌هایی را دوباره عکاسی می‌کنند که نمونه ی مشهور ریچارد پرینس از آن جمله است.
پیش از این نیز،مثلا دردهه ی ۳۰ وسالها پیش از آنکه بحث Rephotography مطرح شود. «واکر اوانز» در دوره‌ای از در و دیوار و پوسترهای خیابانی عکس گرفته و این عکس‌ها معنایی دارد. یعنی وقتی صد تا از آنها را کنار هم می‌گذارید و مختصات فرهنگی و روح مردمان یک دوره خاص را نشان می‌دهد.
یا در سال‌های اخیر یک عکاس مطرح آمریکایی به نام «Richard Misrach» در دوره‌ای، آثاری دارد که فقط از پوسترهای غرب آمریکا است.
منتهی به هر حال این گونه کارها خیلی در روال سنتی عکاسی نمی‌گنجد و فهم، درک و پذیرش‌اش منوط به بستر سازی‌های فرهنگی است.
شاید اینجا اگر یک نفر از چند تابلوی نقاشی عکس بگیرد و به ما نشان بدهد خیلی جذب‌مان نکند و حق هم داشته باشیم. ولی با تعاریف عکاسی معاصر دنیا نمی‌شود فی نفسه آن را عکاسی قلمداد نکرد.
شاید هیات داوران هم با این دیدگاه، خواسته‌اند این نوع کار هم نمایش داده شود.
او در پایان گفت: «قبول دارم که شاید پذیرش چنین شکلی از زیبایی‌شناسی، برای عکاسی ما سهل و ساده نبوده و شاید یک مقدار زود باشد، ولی معتقدم باید تعریف‌مان از عکاسی را یک مقدار گسترش بدهیم و این نوع کار را هم در آن بگنجانیم.»
شیوه شکل‌گیری و اجرای دوسالانه موضوع پرسش‌های بعدی این جلسه بود که به زودی می‌توانید آن را بخوانید…
