جول مِیرُویتز در سال ۱۹۳۸ در نیویورک آمریکا به دنیا آمد. وی فارغ التحصیل دانشگاه Ohio در رشته نقاشی است و از سال ۱۹۶۲ عکاسی رنگی را با دقت خاصی دنبال کرده است. در آن سال ها عکاسی تنها به صورت سیاه و سفید به عنوان یک هنر جدی به حساب می آمد.
جول مِیرُویتز به تبعیت و تاثیر از آثار کارتیه برسون و روبرت فرانک عکاسی خیابانی را به صورت حرفه ای آغاز کرد با این تفاوت که رنگ را با وسواس خاصی به این شاخه از عکاسی افزود. در اوایل دهه ی ۷۰ جول اولین کسی بود که واحدی با عنوان "رنگ" را در رشته ی عکاسی در دانشگاه Cooper Union تدریس کرد. بسیاری از عکاسان مشهور امروز که به صورت رنگی عکاسی می کنند از شاگردان جول مِیرُویتز بوده اند. وی همراه با دو دوست دیگرش استافن شور و ویلیام اِگلستُن اولین گروه از هنرمندان جوانی بودند که با تکیه بر رنگ عکس هایی را با ابعاد بسیار بزرگ به نمایش درآوردند. این عکس ها در آمریکا و اروپا توجه بسیاری را به خود جلب کرد و هنرمندان جوان زیادی را به ویژه در آلمان، تحت تاثیر قرار داد.
جول معتقد است: "دیدن بی واسطه ی محیط اطرافم مهمترین انگیزه ی من برای عکاسی خیابانی ست. من سعی می کنم تنها بخشی از آن را به ثبت برسانم؛ یک حرکت، یک ارتباط دو سویه که تنها در کسری از ثانیه رو به روی من و دوربینم اتفاق می افتد. این به نظر من ماهیت اصلی عکاسی است. مشاهده ی طبیعت انسان ها بدون کوچک ترین دخل و تصرفی. برای رسیدن به این مرحله شما باید نامرئی به نظر برسید و تا جای ممکن به اتفاق نزدیک باشید. " جول تاکید دارد که نباید عکاسی خیابانی را با عکاسی مستند اشتباه گرفت. عکاسی خیابانی تنها ثبت زندگی روزمره در خیابان است که البته به نوعی نمایشگر فرهنگ ما نیز هست.
وی در مصاحبه ای می گوید: " در عکاسی خیابانی شما نباید شخص خاصی را هدف عکاسی قرار بدهید. باید رفتار آدم ها را مشاهده کنید و آن لحظه ی خاص را به تصویر بکشید. "زمان" مهمترین شاخصه در عکاسی خیابانی ست". وی کارش را با دوربین ۳۵ میلیمتری Ashahi Pentax, آغاز کرد و بعد ها بیشتر با دوربین لایکا ادامه ی کار داد. وی دوربین های زیاد و متنوعی دارد چرا که معتقد است هر دوربین مانند سازهای مختلف وسیله ای ست برای ابراز احساس های مختلف یک هنرمند و باید هر کدام برای هدف و بیان منظور مناسبی به کار گرفته شوند. جول اضافه می کند: " من غالبا دوربین های کوچک ام را برای عکاسی خیابانی و مشاهده هایم استفاده می کنم و دوربین های ۸*۱۰ بزرگ را برای عکاسی درفضا های وسیع به کار می برم. تفاوت این دو برای من مثل تفاوت موسیقی جاز و کلاسیک است."
جول مِیرُویتز تا به حال ۱۶ کتاب منتشر کرده و عکس هایش را در ۳۵۰ نمایشگاه و گالری به نمایش عموم درآورده است. شاخص ترین کتاب وی Cape Light نام دارد که تا به حال بیش از ۱۰۰ هزار نسخه از آن به چاپ رسیده است. از دیگر کتاب های وی می توان به تماشاگر؛ تاریخچه ی عکاسی خیابانی، اهل توسکان؛ نور و درون، و بایگانی مرکز تجارت جهانی نام برد.
جول مِیرُویتز جزو اولین عکاسانی ست که خود را به محل حادثه ی سقوط برج های تجارت جهانی در نیویورک می رساند و با حمایت مالی موزه ی نیویورک موفق به عکاسی و جمع آوری مجموعه ای مستند شامل ۸ هزار قطعه عکس می شود که طی سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ در شهرهایی چون استانبول، پاریس، روم، لندن، کویت، مسکو و ۲۰۰ شهر دیگر به معرض دید بیش از ۴ میلیون از مردم جهان می رسد. اخیرا جول مِیرُویتز در یک تور دور دنیا ۱۱۷ قطعه از آثارش را که طی ۴۵ سال عکاسی حرفه ای در مجموعه ای با نام " غیر معمول" به نمایش درآورده است. این عکس ها در پاییز سال ۲۰۰۸ با همین عنوان به صورت کتاب به چاپ رسیده است.
برای شنیدن و دیدن جول مِیرُویتز در حین عکاسی خیابانی اینجا را ببینید. وی در این ویدئو چند نکته ی مهم را در خصوص عکاسی خیابانی مطرح می کند.
سایت شخصی جول مِیرُویتز