«شاهرخ حاتمی» یکی از قدیمیترین عکاسان فتوژورنالیست که راوی حوادث معاصر ایران از سرنگونی مصدق تا انقلاب و جنگ بود صبح امروز در سن ۹۱ سالگی در پاریس درگذشت.
او که ابتدا به عنوان نویسنده کار خود را در روزنامه آغاز کرد و بعدها به عکاسی تغییر حرفه داد، چندین دهه تحولات مهم ایران را عکاسی کرد و گزارشهای تصویریاش در معتبرترین مجلات دوران انعکاس یافت.
متاسفانه نسل جوان عکاسی ایران آنچنان که باید و شاید با شاهرخ حاتمی آشنا نبودند. عکاس بزرگی که مهمترین حوادث خاورمیانه را ثبت کرد و در طول دوران کاری خود سر صحنهی فیلمهایی دورانساز به عنوان عکاس حاضر شد. شاهرخ حاتمی عکاسی فیلمهای فیلمسازانی چون وودی آلن، گودار، تروفو، پولانسکی و چارلی چاپلین تا عکاسی پرتره از چهرههای مطرح دوران چون شارون تیت و بیتلها را در کارنامه دارد و همین کارنامهی درخشان است که به قول منتقدان، او را تبدیل به عکاسی افسانهای میکند.
عکس روی جلد از «شاهرخ حاتمی»
کاوه کاظمی در بخشی از مصاحبه با خبرگزاری میراث در سال ۸۴ به حضور عکاسان دیگر در جریان انقلاب اشاره میکند و با انتقاد از برخی کسانی که در روایت حوادث آن روزها، دیگران را حذف میکنند، از عکاسان فعال آن روزها نام میبرد: «شما اسم شاهرخ حاتمی را شنیدهاید؟ امروز کمتر کسی از او نام میبرد.
اما او آدم مهمی در عکاسی ایران و جهان بود و از خیلی عکاسانی که آن روز بودند و الان هستند، پیش بوده است. حاتمی در زمان کودتای ۲۸ مرداد برای مجله لایف عکس میگرفته بعد از آن به آلمان میرود و بعدا برای پاری ماچ فرانسه عکاسی میکرد.
او در زمان انقلاب به نوفل لوشاتو رفت و از امام خمینی عکس گرفت و بعد با همان هواپیمای ایرفرانس اختصاصی ایشان به ایران باز گشت. عکسی که امام پنجره بیرون نگاه میکنند، عکس شاهرخ حاتمی است. خیلی آدم عجیبی بود. با فرزند امام دوست بود و از همه عکاسها، در آن روزها بیشتر عکس گرفته است.
در روز ۲۱ و ۲۲ بهمن عکس های او بارزتر از سایر عکاسان است. اما امروز کمتر کسی از او نام میبرد. الان هرکسی در دانشگاه درس میدهد، از تاریخ خودش میگوید. کسی از آنهایی که بودند، حرفی نمیزند. به نظر من هر که چیزی میگوید باید مستدل باشد.
خیلی هایی که آن روزها عکاس نبودند، امروز ادعا میکنند که بودهاند. امامدرک هر عکاس داشتن عکس است، اگر بخواهیم ادعایی کنیم باید مستند باشد.»
کاظمی کتابی را که فرشاد فرهی از عکسهای دوره انقلاب گرد آوری کرده است را نشان میدهد و آن را سند تاریخی خوبی برای عکاسان دوره انقلاب و اوایل جنگ میداند…
درگذشت شاهرخ حاتمی برای کسانی که با او آشنا بودند، اتفاقی ناراحت کننده بود و برای کسانی که چنین عکاس بزرگی را نمیشناختند و با مرگش او را شناختند حسرتی بزرگ.