نمایشگاه «آگاتا گژیبووسکا: ۹ دروازه بی‌بازگشت» جمعه ۱۵ آذرماه ۱۳۹۸ در گالری اِی‌جی افتتاح می‌شود.
گژیبووسکا در توضیح این مجموعه آورده است: «رشته کوه‌های «بیشچادی» در جنوب شرقی لهستان قرار دارد، جایی که جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ به پایان نرسید. به‌دلیل انبوه اسکانِ مجدد مربوط به تغییر مرزهای لهستان، بسیاری از مردم وادار به جابه‌جایی محل زندگی خود شدند. تخمین زده می‌شود که در لهستانِ میان جنگ (جمهوری دوم لهستان)، پنج میلیون اوکراینی سکونت داشته‌اند که از این تعداد بیش از هفتصدهزار نفر در مرزهای جدید لهستان پس از جنگ باقی ماندند.
اولین اقدام اسکان مجدد بین سال‌های ۱۹۴۴ و ۱۹۴۶ شکل گرفت و چهارصد و هشتاد هزار اوکراینی به سرزمین‌های اتحاد جماهیر شوروی اخراج شدند. در اقدام دوم (۱۹۴۷ – ۱۹۵۰) که باعنوان «ویستولا» شناخته شده است، صد و چهل هزار نفر دیگر نیز جابه‌جا شدند. روستاهای متروکه، خانه‌ها و کنیسه‌ها سوزانده و کلیساهای ارتدوکس غارت و تخریب شدند. پنج قرن از تاریخ لهستانی-روسی-یهودی «بیشچادی» درحال از بین رفتن بود. به‌دلیل این خلع، در دهه‌ی ۱۹۵۰ «بیشچادی» تبدیل به سرزمینی اسطوره‌ای از آزادی و رهایی شد. این کوه‌ها گریزگاه بودند، پناه‌گاهی دور برای بیگانه‌ها، فراریان و تبعیدی‌هایی که آنجا را برای روبه‌رو شدن با خود و فرار از زندگی خفه‌کننده انتخاب کردند.
شخصیت‌های اصلی عکس‌های من بین دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۸۰ وارد «بیشتادی» شدند. هرکدام به دلایل مختلف به کوه‌ها آمده بودند و هیچ‌گاه آنجا را ترک نکردند. آنها تنهایی در کوه‌ها را انتخاب کردند؛ با فرار از زندگی گذشته‌شان «هویت» جدیدی را از اول ساختند.
تجربه‌ی مشترک و نقطه‌ی عطف شخصیت‌های من، تَرک و کناره‌گیری از چیزی یا کسی است. آنها زندگی گذشته‌ی خود را رها کرده تا تنها باشند و درک مشترک خاصی از آزادی دارند–آزادی که خواستار و نیازمندِ ایثار است و درعین‌حال سازنده. افرادی که من با آنها ملاقات و گفتگو کردم با طبیعت روبه‌رو شده‌اند وتغییر کرده‌اند؛ دستان آنها در اثر کار بدنی آسیب دیده است.
روند روز آنها با ریتم روزهای شهر کاملاً متفاوت است. برای آنها ریتم شهر مترادف با آسودگی و ملالت است. کوه‌ها سختگیرند و عزم قاطع دارند و جایی برای افراد ضعیف که از تمدن منحرف شده‌اند، ندارند. شخصیت‌های من در تنهایی زندگی می‌کنند، اغلب بدون برق و آب جاری، آنها پیشرفت و آسایش شهری را رها کرده‌اند. تمدن چیزی به ما می‌دهد، ولی چیزی را هم از ما می‌گیرد. فروید می‌گوید این امر مبتنی بر رد غرایز است و زیگمونت باومن می‌افزاید: در جهان پسامدرن سود و زیان جایشان را به هم داده‌اند. انسان‌های پست‌مدرن امنیت خود را به نام افزایش فرصتها–یا امیدها–برای سعادت قربانی کرده‌اند.
تنهایی چیست؟ عواقب دور شدن از زندگی گذشته چیست؟ چرا شخصی آگاهانه تنهایی را بر‌می‌گزیند؟»
نمایشگاه «آگاتا گژیبووسکا: ۹ دروازه بی‌بازگشت» تا ۱۳ دی‌ماه ۱۳۸۹ در گالری اِی‌جی برقرار است.
نشانی: تهران، خیابان کریم‌خان، خیابان عضدی جنوبی، شماره ۴۳، گالری اِی‌جی – نقشه
ساعات بازدید: ۱۲:۰۰ تا ۲۱:۰۰
جلسه‌ی گفت‌وگو هنرمند با منتقد و مترجم لهستانی الکساندرا شیم‌چیک: یکشنبه ۱۷ آذرماه، ۱۸:۰۰ تا ۲۰:۰۰