اختصاصی «سایت عکاسی» – رویی پال‌ها عکاس خیابانی اهل پرتقال است که هم‌اکنون در لیسبون زندگی می‌کند. در سال ۱۹۶۷ به عکاسی روی آورده و از سال ۲۰۱۱ تاکنون عکاسی خیابانی جزء جدایی‌ناپذیر از زندگیش شده است. در بیوگرافیش خودش را این گونه معرفی کرده: «عکاسی بخش بسیار مهمی از زندگی من است. عکاسی یعنی کشف کردن و به جریان انداختن آنچه که در لحظه‌ای خاص بر احساسات ما می‌گذرد. عکاسی یعنی حضور در خیابان و تلاش برای شناختن، آموختن و در نهایت تمرین آزاد بودن، زندگی و فکر…»
دنیای پال‌ها در عکس‌هایش سخت و پیچیده نیست. ثبت لحضه‌هایی است که پنهان شده است و این پنهانیِ لحضه‌های ساده در جهان امروز چیز عجیبی نیست. تصاویرش ملموسند. حس آشنایی دارند، گویی همین چند روز پیش از این خیابان گذر کرده‌ای، به کوچه‌هایش سرک کشیده‌ای و با مردمش همگام شده‌ای…
پال‌ها مانند بسیاری دیگر از عکاسان خیابانی به حضور انسان اهمیت ویژه‌ای می‌دهد. در جهان عکاسی پال‌ها انسان ناشناس بازیگر اصلی عکس‌هایش محسوب می‌شود. شاید بتوان با قاطعیت گفت که هیچ عکسی از پال‌ها پیدا نمی‌شود که انسان در آن نباشد. در یک چشم انداز وسیع از یک خیابان خلوت یک نفر آن دورها می‌دود و یا در کوچه‌ای تنگ و باریک سایه‌ای محو در حال گذر است. بعضی نیز رو به دوربینش لبخند می‌زنند و یا بی‌خیال به راهشان ادامه می‌دهند.
این حضور، جهان بینی منحصر به فرد وی را در قاب‌هایش فاش می‌کند. «ترکیب انسان با هندسه محیطی». فرم هندسی خیابان‌ها، ساختمان‌ها، کوچه‌ها ،خانه ها ، جنبه های متفاوت معماری و آرایش خطوط که نگاه بیننده را به حرکت وا می‌دارد. زاویه دید مناسب نسبت به موضوع در فضای اطراف و ترکیب‌بندی خوب هندسی که اندازه، فرم، خطوط و پرسپکتیو را به زیبایی به بازی گرفته و البته کنترل نور و سایه‌هایی اغراق شده که جذابیت عکس‌هایش را به واسطه حرکت و حضور کارکتر در فضا متعادل کرده است.
عکس‌ها سیاه و سفیدند. بی‌رنگ بی‌دروغ! به عبارتی همه چیز یک رنگ و خالی از عناصر منحرفی است که حواس بیننده را از داستان نحفته در عکس پرت کند. او معتقد است عکاسی سیاه و سفید رنگ «روح» عکس را به شما نشان می‌دهد و نیازی به دیدن رنگ محیط و یا رنگ لباس دیگران نیست! داستان مردم و داستان شهر نیازی به بازی رنگ ندارد.
جهان پال‌ها سرشار از سکوت است. سکوتی دلنشین که گاه با نم باران و صدای راه رفتن آرام یک یا چند نفر به روی سنگ فرش‌های خیابان همراه می‌شود. سکوتی که در پس زمینه‌اش موسیقی دلنوازی از آرامش در حال نواختن است. جهان پال‌ها سرشار از صلح است. صلحی که به واسطه دوست داشتن و احترام به مردم شکل گرفته است. جهانی که عشق را حس با هم بودن در زندگی معنا می‌کند.
جهانی که چندان به زرق و برق روزگار اهمییت نمی‌دهد و نشان دادن سادگی یک لحظه از روزمرگیِ پیدا و پنهانش که از حس و حالی واقعی و از اعماق قلبش برآمده از هر چیزی برایش مهم‌تر است و به ما یادآور می‌شود جوری زندگی کن انگار که آخرین روز از زندگی توست.
منابع:
Eric Kim Photography
Photography Tutsplus
ND Magazine
1X