موزه «quai Branly» شهر پاریس چند روزی است میزبان، نمایشگاه ۱۶۵ سال عکاسی ایران و دومین دوره بینال «Photo Quai» است.
بهمن جلالی، که اخیرا از سفر افتتاح این دو نمایشگاه باز گشته است، به استقبال قابل توجه فرانسویان از نمایشگاه اشاره کرده و می‌گوید: «متاسفانه در خارج از کشور عکاسی ایران و به ویژه تاریخ آن ناشناخته مانده است. بنابراین هر رویدادی که آنها را با این چشم انداز جدید رو به رو کند، مورد استقبال قرار می‌گیرد.»
او که کریتور بخش ۱۶۵ سال عکاسی ایران بوده است، در نشستی برای مخاطبان شرح می‌دهد که عکاسی ایران قدمتی به اندازه تاریخ اختراع عکاسی دارد و اتفاقا با یک فرانسوی آغاز شده است.
جلالی درباره تقسیم بندی‌هایی که برای این بخش در نظر گرفته است، چنین می‌گوید: «شروع نمایشگاه با قسمت تاریخی بود که خود دو بخش مجزا داشت. در یکی، یازده عکس اوریجینال از سوریوگین نمایش داده شد که متعلق به یک مجموعه دار فرانسوی بود و در دیگری، ۵۲ عکس از عکاسان مختلف دوره قاجار، به صورت اسلاید ارایه شد.»
او ادامه می‌دهد: «در قسمتی دیگر، باز دو بخش از قبل از انقلاب داشتیم. یکی مربوط به شروع عکاسی هنری با احمد عالی که اولین کسی است که در دهه چهل ژانر هنری عکاسی را معرفی کرد.
دیگری هم مربوط به عکس‌های مستند قبل از انقلاب بود که عکس‌های کاوه گلستان و من در آن قرار داشت.
بخش نهایی هم مربوط به عکاسی هنری معاصر ایران بود و آثاری از صادق تیرافکن، شادی قدیریان، رعنا جوادی، مهرداد نراقی، دادبه بصیر، جمشید حاتم و مهران مهاجر در آن به نمایش گذاشته شدند.
در کل در این قسمت از نمایشگاه، صد و بیست اثر به نمایش در آمدند که وزن اصلی از نظر تعداد عرضه آثار، روی بخش آخر قرار داشت.»
اما انتخاب آثار این بخش، اعتراضاتی را در جامعه عکاسی برانگیخته است و گروهی معتقدند جای آثار بسیاری در بخش ۱۶۵ سال تاریخ عکاسی ایران خالی است.
جلالی به این انتقادات چنین پاسخ می دهد: «شما وقتی می‌خواهید از دوره تاریخی به این بزرگی در فضایی محدود سخن بگویید، ناچار به برنامه‌ریزی و انتخاب هستید.
ما بر اساس فضایی که به این کار اختصاص داده بودند، سعی کردیم عکاسانی را که در کار خود شاخص و راهگشا بوده‌اند انتخاب کنیم.»
جلالی عنوان ۱۶۵ سال تاریخ عکاسی ایران که در پوستر هم آمده است، را ناشی از اشتباه موزه می‌داند که سبب ایجاد سوء تفاهماتی شده است.»
او می‌گوید: «من با این پرسش رو به رو شده‌ام که اگر این مجموعه مربوط به تاریخ عکاسی بوده است، چرا مثلا آثار هادی شفائیه که بنیانگذار عکاسی پرتره در ایران است یا نیکول فریدنی که مناظره ایران را ثبت کرده، در آن نیست. جواب ساده است، برای اینکه بخش ۱۶۵ سال را حول سه بخش تاریخ عکاسی، مستند و هنری برنامه ریزی کرده بودیم و نوع کار این بزرگان به تعریف ما از نمایشگاه نمی‌خورد.»
جلالی می‌افزاید :«اگر فضا بزرگ بود، می‌توانستیم منظره و پرتره و گرایش‌های دیگر را هم بگنجانیم، اما همانطور که گفتم، ما باید آثار را در قالب برنامه ریزی‌مان انتخاب می‌کردیم.»
نمایشگاه ۱۶۵ سال عکاسی ایران که سی و یکم شهریور در موزه «quai Branly» افتتاح شده، به مدت دو ماه برپا خواهد بود.
عکس‌هایی از نمایشگاه:
