کتاب عکس‌های مرجان یزدی از شهر تاریخی یزد با عنوان «هزار کوچه تنهایی» از سوی موسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر «نظر» روانه‌ی بازار نشر شد.
علاقه‌مندان می‌توانند این کتاب را که در ۱۳۲ صفحه بر روی کاغذ گلاسه و با قیمت ۵۲ هزار تومان منتشر شده‌است، هم‌اکنون از «فروشگاه آنلاین کتاب عکاسی» خریداری کرده و در سراسر کشور تحویل بگیرند.
مرجان یزدی، متولد ۱۵ مهر ۱۳۶۶، عکاس ایرانی و دانش آموخته‌ی رشته عکاسی در ونکوور کانادا، پس از اتمام تحصیل تصمیم گرفت برای انجام پروژه‌ای شخصی در مورد زادگاهش، یزد، به ایران بازگردد. او بیش از یک سال به جستجو و شناخت بافت قدیمی شهر پرداخت. همین باعث شد بیشتر و بیشتر به فرهنگ ناب و خالص آن مردم پی ببرد. او چنین می‌اندیشد که با ثبت زندگی و فرهنگ مردم در بافت قدیمی می‌توان مانع کم رنگ شدن و از بین رفتن آن شد، هرچند نفوذ زندگی مدرن در این بافت سنتی انکارناپذیر است.
عکس‌هایی از این مجموعه در جشنواره عکس مسکو (بخش «سبک زندگی»، اکتبر ۲۰۱۴) رتبه اول را به خود اختصاص داده و همچنین درمسابقه بین المللی عکس سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ نیز به عنوان عکس برگزیده انتخاب شده اند.
پیام شمس‌الدینی در مقدمه‌ی این کتاب می‌نویسد: «هزار کوچه تنهایی راهنمایی برای گردشگری نیست. در این کتاب هیچ پیشنهاد خاصی برای جهانگردان دیده نمی‌شود. در این قاب‌ها کلیشه‌هایی چون بادگیر و اُرُسی و ترمه جایگاه چندانی ندارند. در اینجا ما با درونی‌ترین هسته‌ی شهر روبرو هستیم؛ همانکه این روزها از آن با نام بافت تاریخی یاد می‌شود.
در این مجموعه سَیَلانی آرام و روان از بیرونی‌ترین پوسته‌ها ما را به سمت ژرف‌ترین لایه‌های درون می‌برد: از خیابان به کوچه به گذر به ساباط به کریاس؛ و پس از آن با پدیداری ناب روبرو می‌شویم به‌نام یزد.
هرچند عکاس ناخواسته فاصله‌ای دارد از سوژه‌هایش؛ اما پس از ده سال دوری از زادبوم بدون آن‌که گرفتار فانتزی‌هایی آکنده از دریغ و درد و تکرار عباراتی چون به «یاد بیاوریم» و «فراموش نکنیم» شود، یکباره قدم نهاده‌است به اعماق، به همان‌جا که هنوز زندگی است – ولو به بهای جدال با ویرانی، تکیدگی، پوکی-؛ به عرصه‌ی همزیستی مردمان بومی با مهاجران خواسته و ناخواسته‌اش از عرب و افغان تا کرد و بلوچ و دیده‌است این آمیختگی را و جرات کرده است ثبت آن را و نترسیده از مخدوش شدن چهره‌ای که گاه بزک کرده و فرنگی مآب از شهر می‌خواهیم.»
معرفی کتاب عکس «هزار کوچه تنهایی»
