ویلیام کلاین. «بازیگوشی با پپسی، هارلم، نیویورک»، ۱۹۵۵
کتاب نیویورک نوعی خاطرات تصویری بود و نیز نوعی روزنامه‌ی شخصی. می‌خواستم شبیه اخبار باشد، نه عکاسی اروپایی. عکاسی اروپایی زیادی شاعرانه و شبیه قصه بود. جنب و جوش نیویورک، بچه‌ها، کثیفی، جنون—سعی داشتم سبک عکاسی‌ای پیدا کنم که شبیهش باشد. بنابراین عکاسی‌ام شکلی کثیف، پرکنتراست و سیاه پیدا کرد. عکس‌ها را برش می‌دادم، محو می‌کردم و با فضای منفی بازی می‌کردم. تکنیک‌های تمیز را مناسب نیویورک نمی‌دیدم. تصورم این بود که عکس‌هایم در جوی آب افتاده‌اند مثل روزنامه نیویورک دیلی نیوز.
ویلیام کلاین
ویلیام کلاین در ۹۳ سالگی هنوز هم «بچه تخس» عکاسی است. او همیشه سرکش بوده و با سنت سر ناسازگاری داشته است. همه قوانین را شکسته، آدمی مبارزه‌طلب و در عین حال به نظرم با قلبی صاف‌تر از چیزی که خود به آن معترف است. مهمترین اثر او، کتاب زندگی خوب است و آفرین به تو در نیویورک با این که ده‌ها سال از انتشارش [۱۹۵۶] می‌گذرد هنوز هم تأثیرگذار و تازه است. کلاین بی‌قرار و درون‌بین، تعادل دشواری را میان بیگانه/خودی بودن در نگاه پرتکاپواش برقرار ساخته.
برای آشنایی بیشتر با این عکاس شناخته‌شده، مقاله «تقویم عکاسی: ویلیام کلاین» را بخوانید.
