مهدی مقیم‌نژاد؛ داور پنجمین دوره جشنواره ملی عکس «وقف چشمه همیشه جاری» در گفتگویی با دبیرخانه این جشنواره از اهمیت تکرار و تداوم جشنواره‌های عکاسی و مقایسه آنها با جشنواره‌های مقطعی و غیردوره‌ای گفت.
مقیم‌نژاد بر این باور است که تداوم و تکرار جشنواره‌ها با هدف مشخص ارزشمندو تاثیرگذاری و نتایج حاصل از این گونه جشنواره‌ها بسیار بهتر از جشنواره‌های غیر دوره‌ای است اما صرفا تکرار در یک جشنواره کافی نیست. چرا که تکرار جشنواره با یک موضوع مشخص باید نتیجه رو به جلو و روند تکاملی داشته باشد و اهداف جشنواره تنها در روال عادی برگزاری جشنواره دیده نشود.
به عقیده وی، تکرار و تداوم جشنواره زمانی موثر است که علاوه بر برگزاری جشنواره و به نمایش گذاشتن آثار، برگزار کننده ها برای تفهیم هدفشان در برگزاری جشنواره به عکاسان کوشش کنند. یعنی علاوه بر اجرای جشنواره، جلسات بحث و گفتگو میان برگزارکنندگان، ناظران ماجرا، داوران و عکاسان برگزار شود و رصدی از برگزاری یک دوره از یک جشنواره با موضوع مشخص صورت گیرد و تولیدکنندگان اثر هنری در جریان نقاط قوت و ضعف آثار خود قرار گیرند، همچنین دلیل انتخاب آثار برتر مشخص شود.
و یا حتی مقایسه‌ای هم به لحاظ آماری و هم از نظر شیوه عملکرد عکاسان و برگزار کنندگان جشنواره انجام پذیرد. متاسفانه در جشنواره‌های برگزار شده چنین روندی صورت نمیپذیرد و شاهد آن بودیم که سالها از یک جشنواره گذشته بدون اینکه در دوره‌های بعد شاهد توسعه در روند برگزاری باشیم.
گفتگویی با مهدی مقیم‌نژاد پیرامون جشنواره‌های عکاسی
آقای مقیم نژاد به نکته ی مهمی در مورد کیفیت دستاورد جشنواره ها اشاره می کنند؛ اینکه برخی از جشنواره ها صرفا تکرار می شوند و خروجی ارزشمندی ندارند. مسئله ای که سالهاست در جشنواره ها دیده می شود. عمدتاً اغلب جشنواره های ایرانی به تبعیت از یک الگوی تصویری سطحی،عکس هایی کلیشه ای تولید می کنند که صرفا موجب توهم عکاسان جوان برنده در آنها می شود. برخی از این الگوها و ساختارهای تصویری مبتذل بدین قرارند: زنی چادری یا یک رهگذر جلوی دیواری می گذرد و پشت دیوار گلدسته های مسجد بیرون زده اند،در بازار قدیمی پیرمردی در قهوه خانه چایی می خورد و می خندد، نمایی از بالا که چند نفر رد می شوند و سایه هایشان کشیده شده است، تکه ی نوری از پنجره ی سقف بازار روی صورت پیرمردی فرش به دوش افتاده است، کودکی گل فروش به دوربین زل زده، در کوچه ای قدیمی بچه ها بازی می کنند، در انعکاس شیشه ی مغازه ای تصویری دیده می شود و صدها مورد دیگر که در این سالها دیده ام. با اینحال بعنوان عکاسی که خودش هم روزی در برخی از این جشنواره ها حضور داشته و گاهی انرژی خوبی هم از آنها گرفته، مایلم همواره جشنواره ها باشند و به کارشان ادامه بدهند اما با یک نگرش جدید و با رویکردی آموزشی. به نظرم راهکار، برگزاری ورکشاپ های جدی در این جشنواره هاست و اینکه عکاسان بر اساس مواردی که در این ورکشاپها گفته می شود عکاسی کنند. به امید تغیر و تحولی اساسی در جشنواره ها؛نهادی که می تواند مهم و تأثیرگذار باشد.