سایت عکاسی – خبر اختصاصی
خانم ماریون سکات کلمی (هلند) موسس و مدیر سابق ترانس ورلد فیچرز، آقای پر فلکور (دانمارک) مدیر عکاسی پالیتیکن و آقای رابرت پلژ (فرانسه) موسس و مدیر کنتاکت پرس، طی سه روز به طور جداگانه ۷۸ درخواست شرکت در کارگاه آموزشی بنیاد جهانی عکس خبری را که به سایت www.docuworkshop.com ارسال شده بود بررسی کردند.
بر اساس کیفیت فنی، بصری و روایت داستانی مجموعه عکس‌های ارسالی، به هر عکاس امتیاز داده شد تا شرکت‌کنندگان نهایی و منتخب مشخص شوند.
بنیاد جهانی عکس خبری از همه عکاسانی که کارهایشان را ارسال کردند متشکر است.
مفتخریم نام عکاسان پذیرفته شده را اعلام کنیم:
سامان اقوامی / میلاد پیامی / سیده معصومه خلیلی پور / سعید فرجی / رضا گلچین کوهی / اکرم السادات محمودیان / جواد مقیمی و علیرضا صوت اکبر که در دوره قبل (۲۰۰۷-۲۰۰۶) پذیرفته شد اما نتوانست در کارگاه قبل شرکت کند نیز جزو پذیرفته شدگان این دوره است.
هیات داوران مایل است از عکاسانی که کار آنها را قابل تقدیر می‌داند، تشکر کند: حسین فاطمی / حسن قائدی / مجتبی سرانجام پور / علی اکبر شیرژیان / محمد خیرخواه / مهرداد حاج عبدالعظیم نراقی.
تبریک‌های ما را پذیرا باشید!
از دو نفر از داوران دعوت شده تا راهنمایی و توصیه‌هایی را برای بهبود کار کسانی که آثارشان انتخاب نشده ارائه دهد.
پر فولکور:
من در تعدادی کارگاه در سراسر جهان حضور داشته‌ام و باید بگویم کیفیت کلی عکس‌های ارسالی شرکت کنندگان ایرانی من را شگفت زده کرد. البته کارهای ضعیفی هم در میان آنها بود، اما اغلب کارها متوسط بودند و کارهای بسیار خوبی هم بین آنها وجود داشت.
کادربندی‌ها اغلب خوب و تکنیکی بود و تکنیک، اغلب به طور سازنده‌ای استفاده شده بود که البته جای پیشرفت و بهبود آن هنوز وجود دارد.
چیزی که هنگام مرور عکس‌های ارسالی من را متعجب کرد، آمیختن عکاسی خبری با عکاسی مستند بود.
بزرگترین چالشی که عکاسان با آن روبرو هستند، ویرایش(editing) به نظر می رسد. البته این مساله‌ایست که عکاسان در همه جا با آن روبرو هستند.
به عنوان کسی که در عکاسی مستند کمی سنت گراست مایلم همچنین به شما توصیه کنم به یک داستان و خط داستانی بپردازید و با گذشت زمان روی آن کار کنید و آن را توسعه دهید.اجازه ندهید پرداختن به موضوع های گوناگون شما را از تمرکز روی موضوع اصلی دور کند.
دیگر این که من علاقه‌ای به مخلوط کردن عکس های رنگی و سیاه و سفید ندارم، این کار در موارد نادری کاربرد دارد.
در پایان، احساس خوبی از دیدن این عکس‌ها دارم. برای من بسیار جالب بود و چیزهای زیادی درباره ایران و بیشتر درباره مردم واقعی آنسوی خبرهای این کشور آموختم.
ماریون سکات کولمی:
یک مستندنگاری تصویری خوب در چند مرحله ساخته می شود.
اول (معمولا) یافتن ایده یا سوژه عکاسی است. سپس گرفتن عکس است: ارزیابی و تشخیص موقعیت انتخابی برای زاویه عکاسی و کادربندی مناسب. گام بعد ویرایش و نقد کار خود است.
از دیدن کارهای ارسال شده، می‌توانم تشخیص دهم اغلب عکاسان برای سوژه هایشان جستجوی زیادی کرده‌اند. اما دوست داشتم تنوع و خلاقیت بیشتری در انتخاب سوژه‌ها و شیوه عکاسی آنها ببینم. فکر می‌کنم پتانسیل زیادی برای این کار وجود دارد اما همیشه از همه آن استفاده نمی‌شود. علاوه بر مراسم مذهبی مختلف، بسیار علاقه‌مندم تصاویر بیشتری از زندگی روزمره در ایران ببینم.
مرحله فنی دوم، توسط بیشتر عکاسانی که کارهایشان را دیدم به خوبی انجام شده بود.
مایلم بر اهمیت مرحله آخر (ویرایش عکس‌ها) تاکید کنم.
ویرایش خوب، مثل نوشتن یک داستان تصویری توسط عکاس است که عکس‌هایش را مانند نویسنده‌ای که از کلمات برای گفتن داستانش استفاده می‌کند به کار می‌گیرد.
عکاس باید بین دو یا چند عکس از یک موقعیت مشابه، انتخاب کند و نباید از کنار گذاشتن عکسهایی که درباره آنها شک دارد، بترسد.
به خاطر سپردن این نکته نیز ضروری است که برای چه کسی یا چه چیزی می‌خواهید ویرایش کنید. به بیان دیگر کارتان را به چه کسی می‌خواهید عرضه کنید. برای ساختن portfolio نیز همین نکته را در نظر داشته باشید. مطمئن شوید عکس هایی که در portfolio نشان می‌دهید، نشانگر توانایی‌های شما به عنوان یک عکاس باشند.
در پایان، توصیه‌ای برای بعضی عکاسان دارم که دقت و توجه بیشتری به نوشتن زیرنویس مناسب و کافی داشته باشند که جوابگوی سوال‌های کِی، کجا، چه کسی، چرا، چه و چطور باشد.
از همه عکاسانی که کارهایشان را فرستادند به خاطر نشان دادن سیمایی از ایران که پیش از این هرگز ندیده بودم، تشکر می‌کنم.