اختصاصی «سایت عکاسی» – عکس‌های باربارا پروبست را چند سالی است می‌شناسم. باربارا یک دروغ‌گو است. با مخاطب‌اش شوخی ندارد و شوخی نمی‌کند. در چشمانش نگاه می‌کند و مخاطب و واقعیت و زمان و مکان را یک جا مسخره می‌کند. عمیق عکس‌هایش دقیقا همان عکس‌هایی است که در نظر اول سطحی و کم‌عمق به نظر می‌رسند.
او یک عکاسِ تکنیکال است اما٬ تکنیک و تکنولوژی فقط ابزاری است برای فریبکاری‌های دل‌نشین‌اش. باربارا عکاس لحظه است٬ لحظه‌ی قطعی نگار. باربارا یک لحظه را با معانیِ متفاوت تکثیر می‌کند. به نظرم او کارتیه برسون را هم مسخره می‌کند. حتی به نظر می‌رسد نیم‌نگاهی نیز به هجوِ برخی آثار دون مایکلز دارد.
باربارا یک ماشین کپی است٬ ماشینِ بازتولیدِ خلاقانه. روش کار باربارا مشخص است. او دو یا چند دوربین را با هم سینک کرده است تا در لحظه‌ی مطلقِ مشخصی یک صحنه را از جهات مختلف ثبت کند.
گاهی تعداد دوربین دو تاست و گاهی خیلی بیشتر. گاهی تغییر زاویه در تمام ۳۶۰ در ۳۶۰ درجه در یک کره‌ی فرضی صورت می‌گیرد و گاهی یکی دو درجه بیشتر اختلاف زاویه وجود ندارد. اما نتایج درخشان و شگفت‌آور است.
او فلسفه‌ی عکاسی را می‌داند و سراغ خصلت‌هایی از هنری می‌رود که فقط از آن هنر (عکاسی) بر می‌آید. پس از آنکه کامل ارادت و تسلط خود را به جوانب گسترده‌ی این هنر/رسانه اثبات می‌کند به رد مطلق بودن همه‌ی این نگاه‌ها می‌پردازد و به درستی از پس شکستن تمام تعاریف بر می‌آید.
پروبست یک سلفی بگیر حرفه ایست. در بسیاری از آثار مورد نظراش خودش را سوژه‌ی خویش قرار داده است.
بسیاری از مبانی عکاسی را به خوبی در آثارش مورد نقدِ جدی قرار داده است و مرزِ بین تک عکس و مجموعه عکس را به هم ریخته است. تک عکس‌هایی که گاهی بدون داشتن این مانیفست قدرتمند ارزش چندانی ندارند و بی‌هدف می‌نمایند.
عکس‌های او قضاوت را در مورد حس و حال سوژه مشکل و گاهی غیرممکن کرده‌اند. پرتره‌ی متعجب در یک تصویر تبدیل به یک پرتره‌ی غمگین در تصویر دیگری شده است که در همان لحظه ثبت شده است.
یک نگاه بی‌تفاوت را به گونه‌ای تصویر می‌کند که گویی ژرف اندیش‌ترین انسان روی زمین اکنون پیش روی یکی از زاویه‌های دوربین اوست. فریبکاری باربارا ادامه دار است٬ او در بعضی تک عکس‌هایش که در دل مجموعه روییده از بک گراندهای چاپ شده به گونه‌ای بهره می‌گیرد که این برش از واقعیت هیچ ارتباطی با حقیقت موجود. اینجا نقطه‌ی تشکیک مفاهیم است.
شاید حقیقت همین است. چرا که در جایی دیگر با همین تکنیک حقیقت را تکرار می‌کند و دروغی بزرگ در دل حقیقتی بزرگ ایجاد می‌کند.
مفاهیم موضوع اصلی عکس‌های اوست. تمام اصول و قواعد و پیش‌فرض‌ها را نادیده می‌گیرد و بی‌رحمانه بی‌قلب آن‌ها حمله می‌کند. او یک نابغه است با عکس‌هایی راز آلود٬ با کشف‌هایی گاه ساده و گاه پیچیده. به گونه‌ای عکاسی می‌کند که تبدیل ایده‌های او به کلمات کار مشکلی است. کار او نوعی تصویری اندیشیدن است انتزاعِ مبهمِ مفهومی! ملغمه‌ی با قانونِ مطلق‌های متنافی!
احتمالا بهترین روش برای دیدن عکس‌هایش ایستادن در مقابل چاپ‌های بزرگ از آثار اوست. حالا که چنین امکانی ممکن نیست دیدن عکس‌هایش در وبسایت رسمی‌اش گزینه ی مناسبِ ممکن است.