الی رید در سال ۱۹۴۶ در آمریکا متولد شد. در سال ۱۹۶۹ از مدرسه‌ی هنرهای زیبای نیویورک فارغ‌التحصیل شد و در مدرسه‌ی کندی هاروارد به تحصیل علوم سیاسی پرداخت.
الی در سال ۱۹۷۰ به عنوان عکاس بدون مرز شروع به کار کرد. عکس‌های او در دهه‌ی ۸۰ از السالوادور، گواتمالا و دیگر کشورهای آمریکای مرکزی توجه آژانس مگنوم را به خود جلب کرد. در تابستان همان سال نامزد عضویت در آژانس شد و در سال ۱۹۸۸ به عنوان اولین عکاس آفریقایی-آمریکایی عضو رسمی آژانس مگنوم شد.
الی‌رید که علاقه‌ی شدیدی به عدالت اجتماعی و اثرات جنگ بر جامعه اتفاقاتی همچون جنگ‌های ۱۹۸۲ در آمریکای مرکزی، جنگ بیروت (با حضوری طولانی بین سال‌هال ۱۹۸۳ تا ۸۷)، درگیری‌های هایتی در سال ۱۹۸۶، عملیات نظامی آمریکا در پاناما در سال ۱۹۸۹ و اغتشاشات کینشاسا در آفریقا را پوشش داده‌است.
او در سال ۱۹۸۸ برای فیلم مستندی با عنوان Poorest in the Land of Plenty (فقیرترین‌ها در سرزمین فراوانی) به روایت مایا‌انگلو (Maya Angelou)، از اثرات فقر بر کودکان آمریکایی عکاسی کرد.
الی به توانایی فوق‌العاده‌اش در انتقال موضوع‌های پیچیده به شکلی ساده، شناخته شده‌است. او اولین عکسش را از مادرش و در ۹ سالگی گرفت. در ۲۴ سالگی عکاسی خبری را آغاز کرد و قبل از تحصیل در رشته‌ی "تحلیل اجتماعی جنگ" در دانشگاه هاروارد به عنوان کارمند در روزنامه‌های متعددی کار کرد.
الی رید همچنین به عنوان عکاس با کارگردانانی همچون رابرت آلتمن همکاری کردهاست. او تاکنون در مرکز بین‌المللی عکاسی، دانشگاه کلمبیا، دانشگاه نیویورک و دانشگاه هاروارد سخنرانی و تدریس کردهاست. وی هم‌زمان با پوشش خبری در بیروت، هایتی و پاناما، کتاب Black America (آمریکای سیاه) را منتشر و مستند Getting Out (خروج) را کارگردانی کرد.
او می‌گوید: "مهمترین چیز برای من این است که می‌توانم به عنوان بک عکاس حرفهای فعالیت کنم؛ چیزی که هسته و اساس کار من است_ واسطه‌ای بر انسان بودن‌ام."
مصاحبه‌ای که در زیر می‌خوانید خلاصه‌ای است از آنچه که در سایت fourthirdsphoto آمده‌است.
چه شیوه‌ای از عکاسی را بیشتر از همه دوست دارید؟
عکاسی مستند همیشه مورد علاقه‌ی من بوده‌است.
از چه چیزی الهام می‌‌گیرید؟
دیدن اولین نور صبحگاهی باعث می‌شود تا من به همه چیز متفاوت نگاه کنم.
چه چیزی شما را یک فوتوژورنالیست خوب کرد؟
فوتوژورنالیست خوب بی‌وقفه نسبت به دنیای اطرافش کنجکاو است و همیشه امیدوار است وارد آن دنیا شده و از آن عکاسی کند.
چه زمانی برای اولین بار خودتان را یک عکاس حرفهای احساس کردید؟
اولین کار حرفهای من زمانی بود که در سال ۱۹۷۲ یک ماموریت عکاسی برای مجله‌ی ووگ انجام دادم. در اولین روز کاریم در Middletown Times Herald Record در سال ۱۹۷۷ بود که خودم را یک عکاس حرفهای تمام وقت دیدم.
چطور شد که به عکاسی دیجیتال روی آوردید؟
تجربه‌ی شگفت‌انگیز و مستقلی بود و من تقریبا همه جا دوربین دیجیتالم را با خودم می‌برم.
شما خیلی از فوتوشاپ استفاده می‌کنید؟
من خودم زیاد از فوتوشاپ استفاده نمی‌کنم، اغلب دستیارانم این کار را انجام می‌دهند.
برای آرشیو کردن چه کار می‌کنید؟
من تعداد زیادی هارد درایو دارم.
از چه لنزهایی بیشتر از همه استفاده می‌کنید؟
عمدتا از لنزهای ۶۰-۱۲ م‌م با ۴/۲.8F ، ۳۵-۱۴ م‌م با 2F ، ۲۰۰-۵۰ م‌م با ۳.۵/۲.۵ F، ۲۵ م‌م با ۲.۸ F و ۱۵۰ م‌م با ۲ F.
نصیحت شما به کسانی که می‌خواهند عکاس حرفهای شوند چیست؟
بروید بیرون و عکس‌های زیادی از موضوعاتی بگیرید که برایتان جالب است یا کنجکاوی درونی‌تان را برمی‌انگیزد. انجام دادن کاری که دوست دارید ساده‌ترین راه پیداکردن خوشحالیست.
عکس‌های بیشتری از الی را در آژانس مگنوم ببینید.