نمایشگاه عکس‌های محمد صیاد با عنوان «عکس از م. صیاد» همسو با رویکرد آرشیومحور نبشی در دو بخش با محوریت دو موضوع انقلاب و جنگ از جمعه ۳ مرداد ۱۳۹۹ گشایش می‌یابد.
هر بخش این نمایشگاه بیش از چندصد فریم عکس را شامل می‌شود و به روایت مستند و اخباری صحنه‌هایی از این دو واقعه می‌پردازد که ظرفیت نماد شدن و جاودانگی یافته‌اند.
بخش اول این نمایشگاه به عکس‌های انقلاب اختصاص دارد. پس از نمایشگاه «اقلیم حیرانی» که روایت رنج آوارگان و کوچندگان کردهای عراق و پناه‌شان به خاک ایران در دوران اعمال فشار حکومت صدام بر آنها بود (نقد و بررسی این نمایشگاه را در اینجا بخوانید: درباره‌ی کوچ اجباری: نقد نمایشگاه «اقلیم حیرانی» محمد صیاد)، این دومین نمایش عکس‌های خبری محمد صیاد در مرکز نبشی است.
هر دو بخش نمایشگاه، با دوربینِ صیادِ همیشه‌حاضردرصحنه ثبت و ضبط شده است. در کنار پرینت‌های عکاس در همان روزها که گاه برای روزنامه‌ها و گاه با متنی کوتاه برای ارائه به خبرگزاری‌ها آماده می‌شدند؛ برخی از نگاتیوها انتخاب و به‌همراه تعدادی از «کنتاکت‌شیت»های اسکن‌شده‌ی آرشیو عکاس—که به صفحات دکوپاژ یک فیلم می‌ماند—روی کاغذ عکس چاپ شده‌اند.
روایت بخش اول از گرماگرم روزهای انقلاب آغاز می‌شود: عکس‌هایِ سرریز از جمعیت، روزهایی را به یاد می‌آورد که مردم و خیابان‌های تهران سرشار و شورمند، به تماشای فتح و ظفر نشسته بودند. در این مجموعه‌عکس، روایت انقلاب را در چند پرده شاهدیم؛ قسمتی تا انتهای سال ۱۳۵۷ را به تصویر کشیده‌اند و قسمتی دیگر تا جریان‌های اوایل دهه‌ی شصت و اتفاقاتی که در ادامه‌ی جریان‌های انقلاب شکل گرفته‌اند.
محمد صیاد با بودن در میان مردم و برداشتن نماهایی مشابه با زاویه‌دید جمعیت حاضر، لحظه‌هایی را ثبت کرده که همزمان حس بیم و امید را منتقل می‌کنند. بخش زیادی از پرینت‌ها و نگاتیوهای این دوران در گیرودار انقلاب و حوادث جانبی آن از میان رفته‌اند که موجب نازک بودن پرونده‌ی عکس‌های انقلاب نسبت به دیگر پرونده‌های موضوعی عکاس شده است.
بخش دوم این نمایشگاه به دوره‌ی هشت‌ساله‌ی جنگ ایران و عراق اختصاص دارد. عکس‌های دوران جنگ از زندگی روزمره مردم ایران در هنگام جنگ آغاز می‌شود و فضای جبهه و خط مقدم، ویرانی‌ها، مقاومت خرمشهر و اهواز، بمباران‌های شهری و لحظه‌های حماسی و تراژیک را در بر می‌گیرد. ویژگی بارز این عکس‌ها، بازتاب وفادارانه به واقعیت هر رویداد به‌دور از هر نگاه جانبدارانه و صحنه‌پردازی‌شده است. م. صیاد معتقد است عکاس خبری باید هر بار شاترش را با شرافت تمام بزند.
همزمان با بخش دوم این نمایشگاه از کتاب عکس‌های محمد صیاد با عنوان «عکس از م. صیاد» رونمایی می‌شود و نخستین فیلم مستندی که از زندگی و آثار این عکاس خبری تهیه شده است، برای اولین بار نمایش داده خواهد شد.
نمایشگاه «عکس از م. صیاد» در مرکز نبشی تا ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ پذیرای علاقه‌مندان است.
نشانی: تهران، خیابان ویلا، نبش کوچه خسرو، پلاک ۵۱، مرکز نبشی
ساعات بازدید: ۱۲ تا ۲۰ (جمعه: ۱۶ تا ۲۰)
تلفن: ۰۲۱۸۸۹۱۲۲۱۲
مرکز نبشی روزهای شنبه تعطیل است.
درباره محمد صیاد
محمد صیادصبور (متولد ۱۳۲۶، بندرانزلی، ایران) یا «م. صیاد»—آن‌گونه که پشت عکس‌هایش مُهر می‌زند—از پیشکسوتان عکاسی خبری در ایران است. از سال ۱۳۴۸ وارد کانون خبرنگاران شد و فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کرد. در سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ با روزنامه‌ی آیندگان در بخش‌های سیاسی، ورزشی و اجتماعی همکاری کرد و در آستانه‌ی انقلاب، همکاری خود را با خبرگزاری آسوشیتدپرس آغاز کرد که تا سال ۱۳۸۰ ادامه یافت. صیاد از همان آغاز جنگ به‌صورت مستمر برای تهیه‌ی عکس و ارسال آن به جبهه‌ها می‌رفت. عکس‌های مربوط به دوران انقلاب و جنگ محمد صیاد در کتاب‌های مختلفی به چاپ رسیده است.
صیاد در سال ۱۳۵۹ به‌خاطر عکس‌های مربوط به شکست نیروهای دلتا در عملیات طبس موفق به دریافت جایزه‌ای برای بهترین عکاس خبری خاورمیانه شد. نخستین نمایشگاه انفرادی از آثار او سال گذشته در مرکز نبشی با عنوان «اقلیم حیرانی» برگزار شد که به عکس‌های او از کوچ تحمیلی آوارگان کرد عراقی به ایران در دوران صدام می‌پرداخت. او در حال حاضر عضو انجمن عکاسان مطبوعات ایران است و در تهران زندگی و کار می‌کند.