ویلیام کلاین. آسمان بمب اتم، نیویورک، ۱۹۵۵
گالری هاوارد گرینبرگ بهتازگی آثاری از عکاسان مکتب نیویورک (New York School) (1936 – ۱۹۶۳) را برای ADAA Art Show 2020 به نمایش گذاشته است. این گروه از عکاسان، که در کتاب جِین لیوینگستن با همین نام (۱۹۹۲) در یک بستر قرار گرفتهاند، به طرق مختلفی در پیشرفت هنری عکاسی نقش داشتند و به پرتابراهی برای گالری شناختهشدهی هاوارد گرینبرگ بدل شدند.
مکتب نیویورک با شماری از سوژهها، تأثیرات و سبکهای کاری مشترک مشخص شده است، ویژگیهایی که از اوضاع نیویورکسیتیِ دهههای ۱۹۳۰، ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ بیرون میآمدند. سیل مهاجرت هنرمندان برجستهی اروپایی به آمریکا طی جنگهای جهانی، توسعهی عکاسی در فرهنگ مجله و کتاب، فیلم نوآر، جنبش سوسیالیستی و افزایش کاربرد دوربینهای ۳۵میلیمتری، مؤلفههایی بودند که به تغییر به سمت رویکردی جدید در عکاسی انجامیدند.
عکاسی و تاریخ عکس پیش از دههی ۱۹۳۰ بهشیوهای خطی و با دستهبندیهای صلبی و انعطافناپذیر نوشته شده بود. اما در سال ۱۹۳۶ عکاسی به کنشی چندبستریتر بدل شد. تأثیر سردبیران بر عکاسی، الکسی برُدُویچ و کارگاه طراحیاش، در کنار ملغمهی فرهنگی گستردهی نیویورکسیتی، پالایشی از ایدههای تصویری رادیکال شکل داد. عکاسان نگاهی ادیتوریال و سردبیرمآبانه را توسعه دادند و نوعی سختگیری خلاقانه که عکسهاشان را از نظر بصری جذاب اما انسانگرایانه میساخت. آنها با پیشینهی رمانتیسیسم، فصل مشترکهای جذاب فرهنگ، تجارت و مردمی را به تصویر کشیدند که در نیویورکسیتیِ دورانشان شکلی منحصربهفرد داشتند.
در این نمایشگاه منتخبی از آثاری به نمایش گذاشته میشود نمایانگر این گفتهی لیوینگستن که این گروه «در کارهاشان کیفیت زیباشناختی، سندیت و نوآوری پایداری [را نشان میدهند] که ابتکار هنریشان را ثابت میکند.» عکاسانی که آثارشان در این نمایشگاه به نمایش در میآیند عبارت اند از: الکسی برُدُویچ، سید گرُسمن، لیزته مُدِل، هلن لویت، سل لایتر (برای آشنایی بیشتر با این عکاس به اینجا مراجعه کنید)، لوییس فُرِر، ویلیام کلاین، ویجی، تد کرُنر، لیئُن لِوینْسْتاین، بروس دیویدسن، دان داناگی، دایان آربس و دیگران.
کتاب جِین لیوینگستن و بازشناسی مهم این گروه از عکاسان در سال ۱۹۹۲، آنها را به تاریخ غنی و پیچیدهی عکاسی بیشتر و بیشتر پیوند داده است. دیدن عکسهای عکاسان مکتب نیویورک فرصتی است برای بازشناسی این میراث فوقالعاده از تاریخ عکاسی.