اگر به تاریخ رویدادها و نمایشگاه‌های عکس که بعد از انقلاب اسلامی برگزار شده است نگاه کنیم، بهتر می‌توان گفت هشتمین دوره ۱۰ روز با عکاسان ایران چه برنامه‌ای را ایجاد کرده است. بیشتر رویدادها برای پاسخگویی به مخاطب بوده است نه پاسخگویی به مسأله‌ی عکاسی ایران.
بهنام صدیقی، عکاس، مدرس عکاسی و عضو شورای هنری هشتمین دوره ۱۰ روز با عکاسان ایران گفت: ما نیاز داریم بدانیم نگاه عکاسان در پروژه‌های شخصی به مسایلی که تجربه می‌کنند، چیست. ۱۰ روز با عکاسان ایران که سالی یک بار برگزار می‌شود، می‌تواند با وسعت نسبی که دارد سال به سال تحولات عکاسان ایران را ارزیابی کند. عکاسی یک مدیوم خیلی گسترده است و رویکردهای کاربردی، شخصی، هنری و … دارد. در این دوره ۱۰ روز با عکاسان ایران شورای هنری در بحث‌های اولیه مقرر کردند که آن بخش از عکاسی که خودانگیخته و بر مبنای تجربه‌های عکاسان است دنبال شود، چون ایده‌ها و دیدگاه‌های عکاسان مورد پرسش و نیاز به ارزیابی است که منتقدان و پژوهشگران آنها را کنار هم ببینند.
البته نمایشگاه هشتمین دوره ۱۰ روز با عکاسان ایران نمی‌تواند ادعا کند کل عکاسی ایران را رصد کرده است. این نمایشگاه در یک فرصت محدودی شکل گرفته است، اما چنین اتفاقی را در تاریخ عکاسی ایران به یاد ندارم که بدون فراخوان ۴۰ پروژه عکاسی انتخاب شود. اعضای شورای هنری که در آموزش فعال هستند کارهای عکاسان را رصد کردند و آثار ایده‌محور عکاسان در شورا ارزیابی شد. با توجه به این که فرصت محدود بود نمی‌توان گفت هشتمین دوره ۱۰ روز با عکاسان ایران برآیند عکاسی چند سال اخیر است.
شورای هنری با آشنایی که با کار عکاسان در فضای دانشگاه و شهرها و … دارد، بر اساس عکاسی ایده‌محور، آثار نمایشگاه را انتخاب کرده و نتیجه‌ی این دوره‌ی ۱۰ روز با عکاسان ایران قابل تأمل، نقد و پرسش است. نشست‌های هشتمین دوره ۱۰ روز با عکاسان ایران بخشی از پروژه‌های این نمایشگاه هستند. نشست‌ها یک بعد آموزشی دارند و گفت‌وگوها روی مسأله و نقد نمایشگاه متمرکز است. به‌واسطه‌ی این نمایشگاه ممکن است پیشنهادهایی به ذهن برسد که بر اساس آن، برای اتفاقات بعدی مانند نمایشگاه‌ها یا تألیف و … برنامه‌ریزی شود.
صدیقی در ادامه گفت: رویدادهای جدی که به عکاسی ایده‌محور بپردازند و سراسر کشور را دربرگیرند اندک هستند. رویدادهایی که بر اساس فراخوان برگزار می‌شوند ممکن است نتوانند برآیند عکاسی ایران را ارزیابی کنند چون ممکن است عده‌ای بر اساس فراخوان در رویدادها شرکت نکنند. بی‌ینال‌ها در دنیا به‌صورت کیوریتوری برگزار می‌شوند و یک فرآیند دوسالانه است. این دوره‌ی ۱۰ روز با عکاسان ایران به‌دلیل فرصت کم، تم ندارد و باید فکر کرد که دوسالانه‌ی عکس چگونه می‌تواند باشد و ۱۰ روز با عکاسان ایران چگونه پیش برود. به عنوان مثال، ۱۰ روز با عکاسان ایران می‌تواند یک ویژگی سنی هم داشته باشد و به جوانان فرصت بیشتری بدهد که در این نمایشگاه نیز بیشترِ عکاسان زیر ۳۵ سال سن دارند. دوسالانه می‌تواند خارج از این مرزها حتی هنرمندان خارجی را دعوت کند.