سیزدهمین دوره‌ی فستیوال سالانه‌ی عکاسی شهر رجیو امیلیا (Reggio Emilia) در ایتالیا، با عنوان فتوگرافیا ایروپیا ۲۰۱۸ (Fotografia Europea 2018)، میزبان آثاری از عکاسان جهان خواهد بود.تم اصلی فستیوال امسال بر «انقلاب، تحولات، تغییرات، آرمان‌شهرها» تمرکز دارد.
در بخشی از این رویداد که در آخرین روز از ماه فروردین ۱۳۹۷ آغاز خواهد شد، عکاسی ایران نیز در نمایشگاهی با عنوان «پیدایش نگاهی پنهان: دریچه‌ای به عکاسی هنری معاصر در ایران» در معرض دید مخاطبان قرار خواهد گرفت. این نمایشگاه که آثاری از عکاسان گذشته و حال ایران را به نمایش می‌گذارد توسط مهرداد نجم‌آبادی و رضا شیخ کیوریت و انتخاب (Curator) شده و هماهنگی و برگزاری (Coordinator) آن بر عهده‌ی جرمانا ریوی (Germana Rivi) بوده است.
مهرداد نجم‌آبادی و رضا شیخ درباره‌ی این نمایشگاه نوشته‌اند:
«با لطف برگزارکنندگان و یاری دوستان فرصتی فراهم آمد تا از آثار عکاسان ایرانی هم نمایشگاهی مستقل ترتیب داده شود. هدف از انتخاب آثار گروهی خاص از عکاسان نه از سر تفنن و آشنایی که به خاطرنشان دادن شکلی متمایز از رفتار عکاسی (در ایران) است که بیش از پنجاه سال از عمرش سپری‌شده و در ده پانزده سال اخیر به شکلی فراگیرتر تولید و عرضه می‌شود. در ادامه نمایش آثار ۹ تن از دانشجویان کارشناسی و کارشناسی‌ارشد عکاسی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران کوششی است برای نشان دادن استمرار و بازتولید این شکل از عکاسی در نسلی تازه.»
Ahmad Aali-1961
در بخش اصلی و مرکزی این نمایشگاه عکس‌هایی از گوهر دشتی، شادی قدیریان، محمد غزالی، غزاله هدایت، مهران مهاجر، نیوشا توکلیان و علی ناجیان و رامیار منوچهرزاده به نمایش در خواهد آمد. همچنین در کنار نمایشگاه اصلی، در بخش جنبی این نمایشگاه که خود به سه بخش تقسیم شده است، در بخش گذشته آثار احمد عالی، در بخش اکنون یا حال آثار محسن راستانی و والتر نیدرمایر (Walter Niedermayr) عکاس ایتالیایی و در بخش آینده آثار هادی آزادبخت، انسیه امیری‌فر، مژگان تاج‌الدینی، عبداله حاجی‌پور، حبیبه خاتمی، حسین داودی، غزاله رضائی، فاطمه مصلایی و کیوان نیک طبیعت از دانشجویان عکاسی دانشگاه تهران به نمایش گذاشته خواهد شد.
در ادامه متنی که در همراهی و توضیح این نمایشگاه به دو زبان انگلیسی و ایتالیایی منتشر شده (ترجمه شده توسط سایت عکاسی) را خواهید خواند:
«در طول دو دهه‌ی گذشته از هزاره‌ی دوم، نام «ایران» با واژه‌ی «انقلاب» مترادف شده است. در ۱۵۰ سال گذشته، تقریباً در هر ده سال، ایرانیان با تحولات تاریخی مهم مواجه شده‌اند. ایرانیان، در رویارویی با چشم‌انداز اجتماعی-سیاسی همواره در حال تغییر، همچون همه‌ی انسان‌ها برای ساخت آرمان‌شهر خود تلاش کرده‌اند. شاید به همین علت باشد که «ایران» به عنوان کشور مهمان در رویداد فتوگرافیا ایروپیا ۲۰۱۸ انتخاب شد تا نشانگر بن‌مایه‌ای کلی از «انقلاب، تحولات، تغییرات، آرمان‌شهرها» باشد.
Gohar Dashti-2017
حدود ۴۰ سال از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ گذشته است. نمایشگاه «ایران» در فستیوال عکاسی رجیو امیلیا به جای آنکه به «انقلاب» بپردازد، «تکامل و تغییر تدریجی» را مورد ملاحظه قرار می‌دهد. تقریباً همپای تاریخ عکاسی اروپا و امریکا، عکاسی سابقه‌ای طولانی در ایران دارد، یعنی تاریخی با قدمت ۱۷۰ سال. همچون تمام جوامع دیگر در سراسر جهان که دوربین به آن وارد شد، عکاسی در ایران خط سیری را طی کرد که جمعیت آماری، شرایط اجتماعی غالب و شیوه‌های بیان تصویری مرسوم در آنجا، در تعیین آن نقش داشت. همان‌طور که شهرهای ایران در طول زمان پوست‌اندازی کرده و تغییر یافته‌اند، عکاسی نیز به عنوان پدیده‌ای شهری در ایران تکامل پیدا کرد.
تمرکز اصلی نمایشگاه رجیو امیلیا ۲۰۱۸ بر این تکامل و ظهور عکاسی هنری در ایران است.امروز ما در برهه‌ی حساسی از تاریخ عکاسی ایران قرار داریم، دوره‌ای که بالغ بر پنجاه سال گذشته در حال ساخت بوده است. به دنبال ظهور تصویر عکاسی جدید، تعدادی از عکاسان دست به کار آزمودن نگاهی متفاوت شده‌اند. از این رو عنوان نمایشگاه چنین انتخاب شده است: «پیدایش نگاهی پنهان: دریچه‌ای به عکاسی هنری معاصر در ایران»
Walter Niedermayr-2008
پیدایش نهفته در هسته‌ی این نمایشگاه با مجموعه‌ای از آثار هشت عکاس معاصر (گوهر دشتی، شادی قدیریان، محمد غزالی، غزاله هدایت، مهران مهاجر، علی ناجیان و رامیار منوچهرزاده، نیوشا توکلیان) همراه شده با سه نمایشگاه جنبی:
۱) گذشته: ردیابی تکامل «تصویر عکاسی» در ایران، در یک پس‌زمینه‌ای تاریخی از تغییرات اجتماعی-سیاسی، با مروری بر آثار احمد عالی دنبال شده است، کسی که با عکس‌های پیشرو خود در اوایل دهه‌ی ۶۰ میلادی و پروژه‌های عکاسی مختلفش تاکنون به قوام عکاسی هنری در ایران کمک کرده است.
۲) اکنون – شهر و شهروندان: فضاهای شهری ایران عکاسی شده توسط عکاس ایتالیایی والتر نیدرمایر که تشریح تنظیماتی است که از طریق آن عکس‌ها برداشته می‌شوند و مکانی که عمل عکاسی در آن اتفاق می‌افتد، با پرتره‌های محسن راستانی از «خانواده ایرانی» که شاهدی بر تغییرات و تحولات تاریخی است، همراه می‌شود.
۳) آینده: مجموعه‌ای از آثار دانشجویان عکاسی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، تأثیرات گذشته و حال را به نمایش می‌گذارد.»