آموزشگاه «عکاسی حرفه‌ای» در پاییز امسال دوره تازه‌ای از «کارگاه آزاد عکاسی» را با تدریس محمدرضا میرزایی برگزار می‌کند.
محمدرضا میرزایی دانش‌آموخته کارشناسی ارشد هنرهای زیبا از دانشگاه پنسیلوانیای آمریکاست و آثارش در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در جهان به نمایش در‌آمده‌اند. او اخیرا دبیر شماره‌ی ویژه‌ی ایران نشریه‌ی لنداسکیپ استوریز و دبیر مهمان شماره‌ی ویژه‌ی عکاسی ایتالیای فصلنامه «حرفه: هنرمند» بود. در گفتگوی کوتاهی با محمدرضا میرزایی، از ویژگی‌های کارگاه آزاد عکاسی پرسیدیم:
مخاطب «کارگاه آزاد عکاسی» چه کسانی هستند؟
مخاطبین این دوره علاقه‌مندان به هنر و عکاسی با هر پیش زمینه و با هر میزان از توانایی تکنیکی هستند که می‌خواهند جدی‌تر به عکاسی پردازند. معمولا افراد متفاوتی در کلاس شرکت می‌کنند، که طبعا دنیا را به شکل متفاوتی از یکدیگر می‌بینند و دوست دارند روی پروژه‌هایی با موضوعات متفاوت کار کنند. این برخورد ایده‌ها باعث ایجاد کیفیت بالاتر گفتگوها و نقدها در کلاس می‌شود.
چه تفاوتی بین این دوره از کارگاه و دوره‌هایی که شما قبلا در آموزشگاه عکاسی حرفه‌ای تدریس کردید، وجود دارد؟
من در این دوره متونی را از ادبیات عکاسی انتخاب کردم و هر جلسه آنها را در اختیار هنرجویان قرار خواهم داد و در باره آنها گفتگوی کوتاهی نیز خواهیم داشت. این متون به هنرجویان کمک می‌کند تا با ایده‌های درست و موثر و نحوه بیان آنها در عکاسی امروز آشنا شوند.
شما معمولا در کلاس‌هایتان به معرفی جریان‌های مختلف در عکاسی از نیمه دوم قرن بیستم به بعد می‌پردازید. چقدر آشنایی با تاریخ عکاسی برای دستیابی به نگاه شخصی در عکاسی موثر است؟
فکر می‌کنم یک هنرمند جدی برای دستیابی به نگاه شخصی‌اش ناچار است که از خود فاصله بگیرد. گاهی حتی خود را جای هنرمندان دیگر بگذارد، به تجربیات مشترک با این هنرمند دست یابد و این تجربیات را در کار خود بیازمیاد. نگاه شخصی از دل همه این آزمون و خطاهاست که شکل می‌گیرد. بنابراین فکر می‌کنم این کنجکاوی نسبت به هنر جهان برای هر هنرجویی کاملا ضروری باشد چرا که هنرمند جدی بی وقفه مشغول دیدن و البته کار کردن است.