شش عکاس خبری به عنوان برندگان بخش عکاسی جایزه‌ی بین‌المللی پولیتزر ۲۰۱۳ معرفی شدند که عکس‌های همگی این افراد مربوط به پوشش وقایع خشونت‌بار سوریه در سال ۲۰۱۲ بود.
اسامی بهترین‌های دنیای کتاب، موسیقی، روزنامه‌نگاری و عکس خبری از نظر داوران پولیتزر ۲۰۱۳ اواخر فروردین‌ماه طی مراسمی در دانشکده روزنامه‌نگاری دانشگاه کلمبیای نیویورک اعلام شد. همچون سال‌های گذشته مدال ویژه‌ی پولیتزر و وجه نقدی به ارزش ۱۰ هزار دلار به عنوان جایزه‌ی هر بخش تعیین شده است که طی یک گردهم‌آیی ویژه در ۹ خردادماه ۹۲ در نیویورک به برگزیدگان اهدا خواهد شد.
امسال خاویر مانزانو، عکاس مستقلی که در سوریه برای خبرگزاری فرانسه پروژه‌ای مستندنگارانه اجرا کرده است، در بخش «عکاسی فیچر» جایزه‌ی پولیتزر گرفت و گروهی ۵ نفره از عکاسان خبرگزاری آسوشیتدپرس نیز مشترکا برنده‌ی این جایزه در بخش «عکاسی خبر فوری» شدند.
خاویر مانزانو عکاس مستند و ویدئوآرتیست مکزیکی که در ۱۸ سالگی به آمریکا مهاجرت کرد و هم‌اکنون در استانبول کار و زندگی می‌کند این جایزه را برای تک عکسی برنده شده که کمین تک‌تیراندازان وابسته به گروه‌های شورشی مسلح مخالف دولت سوریه را در شهر کوچکی حوالی حلب نشان می‌دهد. به گفته‌ی عکاس نقش تک‌تیراندازان در درگیری‌های سوریه، که هم‌اکنون در برخی مناطق به جنگ شهری تبدیل شده است، برای هر دو طرف درگیر در نبردها اهمیت بسزایی دارد.
مانزانو عکاس و فیلمسازی مستقل است که این عکس را ۲۷ مهرماه ۹۱ به سفارش خبرگزاری فرانسه ثبت کرده است. او در سال ۲۰۱۲ به طور غیرقانونی وارد سوریه شده و برای چندین ماه جهت عکاسی با گروه‌های شورشی مسلح همراه بوده است. به گفته‌ی هیات داوران عکس او نمایشی از خشونت پنهان است؛ خشونتی که این‌سوی دیوارهای خیابان‌های ناآرام سوریه مخفی شده است.
لیز بی‌لن (آمریکا، ۱۹۷۹) برای عکس‌هایش از نابسامانی‌های ناشی از اعتیاد برای لس‌آنجلس تایمز که امسال برنده‌ی جایزه‌ی POYi هم شده بود و برنده‌ی پیشین پولیتزر در سال ۲۰۰۷ یعنی رنی بایر بخاطر مجموعه‌ی تاثیرگذارش از چگونگی مراقبت یک پدربزرگ از سه نوه‌اش پس از مرگ دلخراش دخترش برای نشریه‌ی «ساکرامنتو بی» آمریکا فینالیست‌های این دوره برای جایزه‌ی عکاسی فیچر بودند.
اما گروه پنج نفره‌ای از عکاسان AP که سال ۲۰۱۲ در سوریه عکاسی کرده بودند با ارائه‌ی مجموعه‌ای شامل ۲۰ فریم که در فواصل زمانی مختلف از ناآرامی‌های سوریه، که تاکنون بیش از ۷۰ هزار کشته و چند میلیون مجروح و بی‌خانمان برجای گذاشته است، عکاسی شده‌اند جایزه‌ی پولیتزر امسال را در بخش عکاسی خبر فوری بدست آورد. این مجموعه حاصل کار مشترک روردیگو ابد (آرژانتین، ۱۹۷۶)، مانوو باربو (اسپانیا، ۱۹۸۱)، خلیل الحمرا (کویت، ۱۹۷۹)، محمد محیسن (بیت‌المقدس، ۱۹۸۱) و نارسیسو کونت‌رراس (مکزیک، ۱۹۷۵) است.
سانتیاگو لیون، دبیرعکس AP، درباره‌ی این مجموعه می‌نویسد: «اطلاع‌رسانی درست درباره‌ی نبردها در سوریه مستلزم حضور پی‌درپی در این کشور است در حالی‌که این کار برای عکاسان خبری چه از جانب نیروهای دولتی و چه شورشیان با مشکلات و محدودیت‌هایی روبروست… ولی ۵ نفر از عکاسان AP خطر را به جان خریدند تا با عکس‌هایشان به جهانیان نشان دهند وقتی جنگ شروع می‌شود چطور تمام چیزهای با ارزش برای ما نابود می‌شود؛ خانه‌هایی که در آنها زندگی می‌کردیم، خیابان‌هایی که در آنها راه می‌رفتیم، روزمرگی‌هایمان، خانواده و دوستانمان و حس آسایش ما همه و همه تحت تاثیر خشونت قرار می‌گیرند…»
تیلور هیکس (برزیل، ۱۹۶۹) برای عکس‌هایش از ویرانی ناشی از بمباران ناجوانمردانه‌ی نوار غزه توسط ارتش اسرائیل در پاییز ۲۰۱۲ و کارکنان نشریه‌ی دنور پست آمریکا بخاطر پوشش ماهرانه‌شان از واقعه‌ی مرگبار تیراندازی در برابر یکی از سینماهای ایالت کلرادو که چندین کشته برجای گذاشت، فینالیست‌های امسال برای دریافت جایزه عکاسی خبری فوری بودند.
پولیتزر، جایزه‌ای جهانی با مضمون کلی روزنامه‌نگاری، ادبیات و موسیقی است که جوایز روزنامه‌نگاری آن یکی از معتبر‌ترین‌های این عرصه است بطوری‌که بسیاری آن را «اسکار روزنامه‌نگاری» هم می‌خوانند. این جایزه از سال ۱۹۱۷ تاکنون هر سال زیر نظر دانشگاه کلمبیا در نیویورک به روزنامه‌نگاران، نویسندگان، شاعران و موسیقی‌دانان اهدا می‌شود و برای بزرگداشت بنیان‌گذارش ژوزف پولیتزر (۱۹۱۱- ۱۸۴۷)، روزنامه‌نگار سر‌شناس مجارستانی، که در سده‌ی نوزدهم در آمریکا به روزنامه‌نگار و صاحب امتیاز چندین روزنامه‌ی موفق بود به نام «پولیتزر» خوانده می‌شود.
گفتنی‌ست جایزه‌ی عکاسی پولیتزر همواره از اعتبار بالایی میان جوایز مربوط به عرصه‌ی فتوژورنالیسم برخوردار بوده و سال گذشته عکاسانی از آمریکا و افغانستان برگزیده‌ی این رقابت شدند. جهانگیر رزمی تنها برنده‌ی ایرانی جایزه‌ی پولیتزر است که برای مجموعه عکسی که در سال ۱۳۵۸ برای روزنامه‌ی «اطلاعات» ایران گرفته بود برنده‌ی این جایزه شد ولی جایزه‌ی خود را با تاخیری ۲۷ ساله در آذرماه ۸۵ دریافت کرد و تا آن زمان از برنده‌ی پولیتزر عکاسی خبر فوری سال ۱۹۸۰ با عنوان عکاس ناشناس یاد می‌شد.