شماره چهاردهم ماهنامه دیده به مجموعهٔ بیداری اثر محبوبه کرملی می‌پردازد. کرملی در مقدمه‌اش دربارهٔ این عکس‌ها می‌نویسد: «در این مجموعه، صبح هنگام، قبل از اینکه دختران هم سن و سالم خود را در آیینه دیده باشند، آن‌ها را در مقابل آیینهٔ اتاقک تاریکم می‌نشاندم، تا آن‌ها برای همیشه خود را قبل از دیدن در آیینه اتاقشان، دیده باشند. آن‌ها دیده شدند، آن‌ها دیده می‌شوند تا ابد، در لحظه‌ای که هیچ میلی به دیده شدن نداشته و ندارند. بهانه‌های بسیار می‌آورند، دوستی پف کردگی صورتش را بهانه می‌کرد، دوستی دیگر به هم ریختگی مو‌هایش و ریخته شدن آرایش صورتش، از مهمانی شب قبل را، بعضی دیگر خلق تنگی هنگام صبح را… آن‌ها می‌خواستند ژست بگیرند ولی در هشیاری کامل نبودند، حالتی میان خواب و بیداری تا به خود بجنبند من آن‌ها را بیدار کرده، عکسم را گرفته و رفته بودم. جالب است که آن‌ها هیچ میلی به دیدن نتیجه کار نداشتند.»