خانه هنرمندان ایران در طول فعالیت خود منشاء تحول بزرگ تاریخی در فرهنگ و هنر ایران بوده است بهروز غریب پور همانگونه که کشتارگاه تهران را به فرهنگسرای بهمن تبدیل کرد. پادگان نظامی متروک در مرکز شهر را به خانه ی هنرمندان ایران مبدل ساخت. خانه ای که در طول فعالیت کوتاه خود کارنامه ای پربار و افتخار آفرین برای فرهنگ و هنر ایران به ثبت رسانده و دوام و بقاء آن برای فرد فرد هنرمندان ایرانی از ارزش و اهمیت برخوردار است. با امید به آینده ای هر چه روشن تر برای خانه مان با مدیریت بهروز غریب پور متن کامل سخنان وی در مراسم اختتامیه سومین جشن تصویر سال:
سایت خانه ی هنرمندان ایران
دوستان عزیز- هنرمندان گرامی
طی سال هایی که مدیریت خانه‌ی هنرمندان ایران را بر عهده داشته ام از تبدیل کردن این خانه به تریبون بهروز غریب پور پرهیز کرده ام. بسیاری از مواقع در سالن ها حضور ندارم تا مبادا خدای ناکرده کسی احساس کند که من، از او توقع دارم که نامم را ببرد و از من تشکر کند و تصوری خلاف باورها و اعتقاداتم پدید آید.
به کرات کسانی را در راهروهای خانه‌ی هنرمندان ایران مشاهده کرده ام که من را بازدید کننده ای مثل دیگران تصور کرده اند و از این بابت خوشحالم که فضای این پادگان قدیمی، از چنان مهر و محبتی لبریز شده است که کسی عنوان صاحب خانه را به رسمیت نمی شناسد، چرا که همه صاحب این خانه اند.»
غریب پور در ادامه سخنان خود به این نکته اشاره کرد که چرا این بار عادت خود را شکسته و برای جشن اختتامیه تصویر سال، پای تریبون آمده است.
او گفت:«اما چرا این بار ترک عادت کرده ام:
سیف الله صمدیان در خلال این سال ها با من و من با او، طرح دوستی ریخته ایم: نوعی دوستی و همدلی و همراهی که ثمره آن برگزاری سه دوره از جشن تصویر سال بوده است. پس دوستی ما عادت به دیدن یگدیگر نیست و تلاش هنری موجب پدید آمدن و دوام و بقای آن شده است. پس لازم بود که به پیشنهاد این دوست عزیزخدمت شما برسم و عرض ادب و احترام بکنم.»
غریب پور ادامه داد:« نکته دیگر، تفسیر سیف الله صمدیان بود که با همان ادبیات ویژه اش و با گفتن« زبانم لال شاید این آخرین دیدار شما با جمع هنرمندان در خانه‌ی هنرمندان ایران باشد»، من را تشویق کرد که عادت قبلی خود را به فراموشی بسپارم. اما بر خلاف تصور ایشان، طی این روزها و ناشی از تغییرات دولت، نه پیامی به من رسیده است که چمدان هایم را ببندم و نه بنده چمدانی دارم که ببندم و بروم.»
غریب پور در ادامه، در مورد تشکل خانه‌ی هنرمندان ایران به اختصار توضیح داد و گفت:« خانه‌ی هنرمندان ایران، یک تشکل غیر دولتی است که مدیر آن توسط روسای انجمن های نه‌گانه، عضو شورای عالی انتخاب می شود و بنابراین مادامی که شورای عالی خانه‌ی هنرمندان ایران بخواهد و من مایل باشم، خدمتگزار هنرمندان و جامعه فرهنگی خواهم بود. روش خانه‌ی هنرمندان ایران نیز طی این سال ها برای دوست و دشمن مشخص شده است که سیاسی نیست، جناحی نیست و این فضا هرگز تریبون فرد و جناح خاصی نشده است و انشاء الله هرگز به این دام نخواهد افتاد.»
وی ادامه داد:« هنر در ذات خود عدالتخواه است و جناحی شدن، سقوط به ورطه بی عدالتی است اما حمایت از اصولی که مبین عدالت است وظیفه هنرمندان و تشکل های آنهاست و این اقدامی ورای جناحی عمل کردن است و شاید آنچه که این موسسه را زنده و پویا نگه داشته است پیروی از همین قاعده بوده که شما آن را احساس می کنید و من به آن عمیقا باور دارم.»
غریب پور ادامه داد:« بنابراین مادامی که قوانین به رسمیت شناخته می شوند، خانه ی هنرمندان ایران مصون از سلیقه ها به کار خود ادامه خواهد داد. اعتقادم این است که ماندن بهروز غریب پور، در مقام بی دوام مدیریت این موسسه تاثیری بر روند فعالیت آن نخواهد داشت، زیرا که همکاران من و موسسات مرتبط با خانه ر هنرمندان ایران، راه و چاه را فراگرفته اند و ضامن دوام این فضای فرهنگی اند.»
مدیر عامل خانه ی هنرمندان ایران، سخنانش را اینگونه ادامه داد:« و نکته ی آخر اینکه خانه ی هنرمندان ایران راه نرفته ای را پیموده است و آن همکاری با ده ها تشکل غیر دولتی است که طی این سال ها شکل گرفته اند و در سایه این تجربه معلوم شده است که برخی اتفاقات کم نظیر همچون جشن تصویر سال را می توان با کمترین هزینه و با همکاری های بین بخشی برگزار کرد در حالی که اگر دولت دست به چنین اقدامی می زد، بی تردید با صرف هزینه های فراوان هم نمی توانست چنین فضای صمیمانه و بی تکلفی را به وجود آورد و لذا تصور می کنم تجربه غنی خانه ی هنرمندان ایران معطوف به این مهم است که نیروهای بالقوه را به فعل در آورد و این دستاورد، من را امیدوار می کند که چراغ خانه بردوام و فروزان بماند.»
وی سخنانش را با ارایه شمه ای از فعالیت های خانه ی هنرمندان ایران به پایان برد. او گفت:« بدانید که خانه ی هنرمندان ایران به همین شیوه تا امروز میزبان
– بیش از۹ جشنواره و جشن هنری با حضور بیش از ۳۸۱۶۸ نفر شرکت کننده.
– نمایش ادواری فیلم های کوتاه و مستند، در ۱۸۰ جلسه با حضور ۱۸۷۳۴ نفر.
-گردهمایی نقد سمینار۴۰۸ جلسه با حضور ۶۵۵۷۸ نفر.
– برگزاری نمایشگاه، از ابتدا تا به امروز، ۱۵۷ عنوان با حضور ۲۵۰ هنرمند و ۲۳۹۲۶۴ شرکت کننده.
-کنسرت موسیقی ۴۰ مورد با حضور ۱۲۹۲۱ نفر.
– بزرگداشت ۶۰ مورد با حضور ۲۳۸۰۲ نفر.
-مجامع صنفی۴۳ جلسه با حضور ۳۲۹۴ نفر.
– نمایشنامه خوانی و اجرای تئاتر ۱۲۹ جلسه با حضور ۱۳۰۲۶ نفر.
در مجموع، منهای رقم بازدید کنندگان غیر قابل شمارش تا به امروز ۴۵۳۰۵۵ نفر، از برنامه ها استفاده کرده اند و خانه ی هنرمندان ایران بی آنکه از جایی و مقامی دستور بگیرد، از اولین ساعات روز تا پاسی از شب، در خدمت هنرمندان و مردم بوده است. و اگر بدانید که میانیگین بودجه خانه ی هنرمندان ایران، در سال یکصد میلیون تومان بوده است، باور خواهید کرد که جز مدد الهی، همدلی و سخت کوشی همکارانم و همدلی و همراهی صدها هنرمند، با چنین بودجه ای، این طی طریق در شرایطی نه چندان دلخواه، آسان نبوده و نیست.
در پایان آرزو می کنم که سال دیگر، جشن تصویر سال با شکوه بسیار بیشتر، و در فضایی بسیار صمیمانه تر برگزار شود. چه من باشم و چه نباشم.»
