در جامعه عکاسی ایران و در میان عکاسان حرفه‌ای ارسال آثار برای نمایشگاه‌ها و فراخوان‌ها در آخرین مهلت و بعضا” پس از اتمام مهلت تعیین شده تبدیل به یک عادت اجتناب ناپذیر شده است! در برپایی هر نمایشگاه و فراخوانی شاهدیم که با پایان مهلت ارسال آثار تماس و پی‌گیری بسیاری از سوی عکاسان حرفه‌ای با دبیرخانه و مسئولین برگزاری گرفته می‌شود که درخواست پذیرش آثار خود را دارند. حال اگر آن دبیرخانه و مسئولین از قبول عکس‌ها خودداری کند موجب آزردگی خاطر آن عکاس هم می‌شود. حال سوال این است که در جامعه حرفه‌ای ما چرا پایبندی به قوانین مسابقات و فراخوان ها تا به این حد بیارزش شده است؟
در تدوین فراخوان‌های مسابقات عکاسی برگزارکنندگان زمانی را برای تمدید در نظر می‌گیرند و تمدید شدن مهلت تحویل آثار به یک امر بدیهی تبدیل شده است. متاسفانه این شیوه غلط تا به آنجا ادامه دارد که برخی از عکاسان تحویل آثار پس از پایان مهلت را برای خود یک امتیاز و موفقیت تلقی می‌کنند و با بی‌تفاوتی به مهلت مقرر، همیشه و در تمام فراخوان‌ها آثار خود را پس از پایان مهلت تحویل می‌دهند. نکته جالب توجه این که به تازگی در مسابقات مهم بین‌المللی مانند world press photo هم شاهد بودیم که پس از پایان مهلت بسیاری از عکاسان حرفه‌ای از تمام روابط خود استفاده می‌کردند تا آثار خود را برای این مسابقه مهم جهانی ارسال کنند.
سایت عکاسی به دنبال یافتن دلایل این رفتار است. نظر شما چیست؟
