نمایشگاه عکسهای هلیا رضایی با عنوان «آه» از روز جمعه ۲۳ مهرماه ۹۵، ساعت ۱۶ در گالری هپتا گشایش مییابد.
مریم راستی در معرفی این نمایشگاه مینویسد: «گفتند: عشق آتش است. هر کجا رود سوزد و رنگ خود گرداند؛ چنین بود که آنان را «آه»های سوزانی است که از پس این همه سال، دودش را هیچ دریایی نرانده و سوزش را هیچ مرهمی فرو ننشانده. بهحقیقت وعده دادهبودند که از قتل تو آتشی زندهاست و به حقیقت که « لن تَبرد ابداً».
آنان در پیِ شفاآمدگانی، دل از جهانی بریده و در جستوجوی جهانی دیگر آمده. و چه کس در طلبِ شفا نخاسته که بسیار است که زندگی خود به کُشتن ما برخاست. نقل است که یکی پرسید: عشق چیست؟ گفت: امروز بینی و فردا و پسِ آن فردا، آه.»
هلیا رضایی، متولد ۱۳۶۲، عکاس مستند و استیج است. در کارنامه هنری او عکاسی از فیلمها و سریالهای تلویزیونی چون «چشمها»، «بار دیگر خاطراتی که دوست میداشتم» و «وقتی از کنار هم میگذریم» به چشم میخورد. نمایشگاه «آه»، دومین نمایشگاه انفرادی اوست. رسول صدرعاملی، فیلمساز، عکسهای این مجموعه را عکسهایی میخواند که با انتقال «معنا، مفهوم و حس و حال خود ما را به فکر و تامل وادار میکند».
نمایشگاه پیشین هلیا رضایی نیز با عنوان «آخرین دغائغ آغاز» در آبانماه ۱۳۹۴ در گالری هپتا برگزار شد. هنرمندانی چون اصغر فرهادی، مرضیه برومند، مهتاب کرامتی، واروژ کریم مسیحی، مرتضی پورصمدی عکسهای این نمایشگاه را دیدند و در تحسین آنها نوشتند. همچنین عباس یاری، منتقد و دبیر هیات اجرایی و تحریریه ماهنامه فیلم، عکسهای هلیا رضایی را «نشانهای از بیداری و تلنگری برای بیدار شدن» خواند.
بازدید از این نمایشگاه تا روز چهارشنبه ۲۸ مهرماه ۹۵ از ساعت ۱۶ تا ۲۰ در گالری هپتا به نشانی تهران، خیابان کریمخان زند، خیابان ایرانشهر، ضلع غربی پارک هنرمندان، بنبست نیکوشهر، پلاک ۳، طبقه همکف ادامه دارد.
همچنین گالری هپتا از روز یکشنبه ۲۵ مهر تا ۲۸ مهرماه سال جاری ساعت ۱۷، رویداد چهار روزهای را با عنوان «بررسی آیینهای ایرانی ماه محرم» برگزار میکند که برنامههای این رویداد به شرح زیر است:
– یکشنبه ۲۵ مهر ۹۵: سخنرانی درباره نقل و نقّالى و اجرای نقل توسط محمدرضا آزادفرد
– دوشنبه ۲۶ مهر ۹۵: نمایش و گفتگو درباره فیلم مستند «شبیهخوانی» ساخته بهمن کیارستمی
– سهشنبه ۲۷ مهر ۹۵: نمایش و گفتگو درباره فیلم مستند «سور و سوگ» ساخته مجید عاشقی
– چهارشنبه ۲۸ مهر ۹۵: درباره ساز نی، نینوازی و آلبوم «نینوا» از زبان جمشید عندلیبی