در این نمایشگاه، تصاویری ملانکولیک از پاریس، نه آن گونه که می‌شناسید، به تصویر آمده است.
دکتر آرون بن آووت، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه نیویورک درباره عکس‌های این نمایشگاه نوشته است:
«در تصاویر خیره کننده و برانگیخته کننده مهناز گنجی از پاریس، احساسات بال درآورده و به پرواز در می‌آیند. در عکس‌ها، فقط رنگ‌های خاکستری، سیاه، و سفید دیده شده و زمانی از روز را نشان می‌دهند که گویی نیرو‌های طبیعی شهر را محاصره کرده‌اند. این نیرو‌ها احساسی از تنهایی، سحر و جادو، خلا، عرفان، و حتا فروتنی را در بیننده ایجاد می‌کنند. در زمانی که این تصاویر گرفته شده‌اند، گر چه شهروندان پاریس، ممکن است هنوز در خواب ناز باشند، ساختمان‌ها و بنا‌ها، درختان، پل‌ها، و حتی کبوتر‌ها به استقبال و خوش آمد گویی اولین پرتو‌های سحر گاهی می‌روند. گذر زمان، با آب روان و آرام رود سن و ابر‌ها نشان داده شده‌اند، وانعکاس رود به زیبایی در حباب تیر‌های چراغ برق دیده می‌شوند. در این عکس‌ها، اما، احساس دیگری نیز در ما برانگیخته می‌شوند: غم. بله، غم، این احساس پیچیده و غیرقابل توصیف، که روح را می‌آلاید و احساسات را صیقل می‌دهد. با دیدن تصاویر مهناز گنجی، به معنای زندگی، گذار زمان، نیاز به زندگی، و چرایی آن فکر می‌کنیم. طبق تجربه‌هایی که داشته‌ام، عکسهایی که چنین هیجان‌های عمیقی را به وجود می‌آورند، بسیار نادرند. چه لذت بخش است، که می‌توانیم با نگاه کردن به این تصاویر دمی با این احساسات تنها شده و لذتی بی‌همتا را تجربه کنیم.»
مراسم گشایش: جمعه ۲۳ دی ۱۳۹۰، از ۱۷ تا ۲۱
نمایشگاه تا ۶ بهمن ۱۳۹۰ از ساعت ۱۰ تا ۲۰ ادامه دارد.
باغ موزه هنر ایرانی، میدان تجریش، خیابان شهید دربندی، خیابان دکتر حسابی، پلاک ۱۰