نمایشگاه عکس و اینستالیشن مانی نیلچیانی با عنوان “نوستالژی آنالوگ” از روز جمعه ۹ شهریور ۸۶ در گالری طراحان آزاد افتتاح می شود. مانی نیلچیانی متولد ۱۳۶۵ دانشجوی رشته چاپ دانشگاه هنر است.
بازدید: جمعه تا چهارشنبه، ۴ تا ۸ عصر
گالری طراحان آزاد.میدان فاطمی.میدان گلها.میدان سلماس.شماره ۴۱
نوستالژی آنالوگ :
تکنولوژی تاریخ ساز می شود و شاید تاریخی را رقم می زند هیچ کم از تواریخ لشکر کشی امپراتوری های کهن ایران و روم ندارد. چرا که با زندگی هر روزه مردم اخت شده، مانا و انکار ناپذیر می شود. حضور هر تکنولوژی جدید در آسان سازی زندگی روزمره مردم تاثیری پررنگ دارد، تا بدانجا که گاه، توان تصور زندگی بدون آن برای ما مشکل می شود.
اما همگی ما، در بستری به نام “Development”–فرزند خلف مدرنیته- غوطه وریم. مفهومی که پیامد نگاه خطی و یا “Surmeasure” به زمان و پدیده های هستی است. این نگاه، از دریچه لوژیک یونانی به تاریخ نگاه می کند و بسیار منظم و ساختارمند و در یک نظام سلسله مراتبی آن را می نگارد. فضیلت در این نگرش، روشن است : هرچه پدیده ای به ما نزدیک تر است، یقین ما نسبت به آن بیشتر بوده و ناگزیر، فاضل است. پس پدیده های دورتر –به عبارتی کهنه تر- محکوم به طرد شدن خواهند بود.
ریشه های این تفکر را می توان در تفکر یقینی دکارت (قرن ۱۷) یافت. این نگرش به ناچار حافظه تاریخی را کوتاه می کند، گذشته را به کناری می نهد و با شوقی کودکانه سر در سودای پیشرفتی سرسام آور و رنگارنگ تر می نهد و به وجد می آید، و در عین حال، فراموشی می زاید.
ابژه های من، تنها نماینده هایی هستند از تکنولوژی پر سر و صدای دهه های ۷۰ و ۸۰ میلادی، و آن گاه که با زندگی روزمره ما اخت شوند و مستعمل می شوند، مفهومی فراتر گرفته و سوژه این پروژه را می سازند. این مجموعه، تلاشی است کوچک و بازنمایی ناچیزی از حافظه تاریخی ما که پیوسته در تعامل با تکنولوژی، کوتاه تر و کمرنگ تر می شود.
در پایان، فکر می کنم که اگر فام قهوه ای سپیا بر عکس های ۱۹۴۰ و پیش از آن، نماد نوستالژی دیرینه پدران ما باشد، فام های رنگی تلویزیون های آنالوگ، شایسته نمادین کردن نوستالژی فراموش شده متاخر ما باشد.
مانی نیلچیانی – شهریور ۱۳۸۶
در نگارش این یادداشَت منبع زیر به کار رفته است:
نشریه حرفه : هنرمند” / شماره ۸ / تابستان ۸۳ / مقاله “حافظه تاریخی و آموزش هنر” – آریاسب دادب